Franz Josef

Hanne, Katharina en ik hadden allemaal besloten de Ice Explorer te gaan doen, die moesten we eerst betalen, daarna werden we naar het hostel gebracht. Weer in een kamer met Katharina en Jules! Eerst met Hanne onze Stray-itinerary gepland, gebeld met Stray enzo, daarna even zitten chillen. De pizzanight waar de jongens (Reinout en Fabian) die avond aan mee zouden doen werd verplaatst naar morgen, dus gingen we deze avond met zn allen eten. Jules en ik hebben voornamelijk gekookt, rijst met curry, lekker simpel. De keuken was nog bestwel een drama, er waren ook 2 Kiwibussen aanwezig (Kiwi Experience is de goedkopere versie van Stray, waar wij mee reizen, vooroordeel wat redelijk klopt is dat daar vooral jonkies en Engelsen in zitten die willen party'en), dus het was druk, luidruchtig en vrij goor. Fabian en Reinout hielden een tafel voor ons bezet buiten, dus hebben we lekker daar gegeten. Was goed! Na afwas even gedoucht en in de avond naar de bar gegaan. Gezellig aan hoge tafel gezeten met mijn leuke kamergenoten. Weeman, Reinout en Fabian kwamen er nog bij. Om een uur of 10 hield ik het weer voor gezien, ben lekker met iPodje in gaan schrijven en vrij snel gaan slapen. Ik slaap hier echt veel te diep, dus weer niks gemerkt van de anderen die terug kwamen. Heerlijk.

We hoefden pas aanwezig te zijn bij de Ice Explorer om 11.25 u, dus uitgeslapen! Lekker laat uitgebreid ontbeten met eitjes, avocado en magic salt (zout met knoflook). Vlak voor we gingen nog snel een toastje gegeten als lunch en op naar de chopper! Na een formulier ingevuld te hebben over fitheid, emergency contact, enz. en een uitgebreid gesprek over mijn rug mochten we kleding aan gaan doen. Waterdichte broek, wollen sokken, hele lompe bergschoenen, waterdichte, hele lange, blauwe jas en handschoenen en spikes voor op het ijs mee in de tas. Je mocht alleen een schuine tas van hen mee, daar moest alles inpassen wat je mee wilde nemen. Camera was weer lekker groot. De wandeling naar de helikopter was vrij grappig omdat we in onze winterkleding door een tropisch regenwoud liepen. En daar zag ik mn eerste Fantail! Dat is echt een leuk vogeltje. Even wachten op onze helikopter, maar dan heb je ook wat. Hanne en ik mochten voorin! Heel cool. Oorbeschermers op en gaan. De gletsjer wordt steeds maar groter en komt steeds dichterbij tot je op een gegeven moment mensen kan onderscheiden en dan land je opeens. Bam op het ijs. Niet echt bam, helikopters landen echt zachtjes. Als het goed is.
We hoefden maar heel kort te wachten tot de tweede helft van de groep gearriveerd was. Onze gids was Ollie (Oliver), een Brit met een baard en klimfiguur, die de vorige avond onze ober was in de bar. Leuke gast. Had ook iets van geografie gestudeerd met masterspecialisatie op gletsjers, hij wist er echt veel van af. We moesten eerst die spikedingen omdoen (ik weet de naam niet meer, echt irritant), daarna volgden we hem een stukje naar boven. Daar deden we een voorstelrondje: naam, leeftijd, waar je vandaan komt, favoriete film en welk stuk fruit je zou willen zijn. Grappig was dat echt iedereen ander fruit noemde! We waren met 11 en Ollie, Ollie noemde zelfs weer twee andere soorten dan de rest (ananas omdat hij dan awesome haar zou hebben of een watermeloen want dan was hij dik en sappig). Toen ik Despicable me noemde als favoriete film (heb niet echt een, deze kwam het eerst naar boven), vertelde hij dat hij toevallig vorige week een van de animators van die film in zn groep had gehad! Cool. Maargoed. Daarna begon de tocht over de gletsjer. Ollie had zo'n groot hakding met twee scherpe punten aan beide kanten vast, die gebruikte hij ook wel elke 5 minuten. Er waren trappetjes uitgehakt om makkelijker naar boven of beneden te komen en die moest hij bijhouden, aangezien het steeds alweer een beetje smelt of verandert. Lopen met die spikes onder je voeten was fijn. Uitglijden lukte je echt niet. We liepen soms over een heel vlak stuk ijs, dan weer in een kloof, dan moesten we stukken over van die hele diepe scheuren heen stappen, uitkijken voor poeltjes die net ijs leken, door een poort een keer en dat dan allemaal met die prachtige tinten blauw om je heen. Helaas was het ijs grotendeels ook wel grijs vanwege het steengruis. Deze Franz Josef gletsjer is heel hard aan het krimpen op het moment. Ollie vertelde ook dat ze elke dag weer een nieuwe wandeling doen, want de gletsjer verandert zo snel. Ze moeten elke dag weer nieuwe paden uithakken, nieuwe gaten vinden om doorheen te kruipen, de route een beetje interessant houden. We hadden ook een rondje waarbij Ollie foto's van ons ging maken. Stond hij daar met 11 camera's om zijn nek en pols. Ik gleed supermooi uit bij het omhoog klimmen, heeft hij niet eens een foto

van gemaakt. Ik denk dat we in totaal 2,5 uur op de gletsjer rond hebben gelopen. Het was ook wel veel wachten, luisteren, vragen stellen, foto's maken en rondkijken. Omhoog had je de gletsjer, sommige stukken scherpe ijsspietsen, mooie stukken blauw, een waterval op rechts, een stuk gruis in het midden ergens (de gletsjer was 10 jaar geleden nog 30m dik, nu nog iets van 5m geloof ik). Als je naar beneden keek zag je een stuk gletsjer wat steeds grijzer werd, de randen aan de zijkant en daarmee ook de lijnen van waar de gletsjer een aantal jaar geleden nog was en in de verte het dal en afentoe zelfs het water. En helikopters die af en aan vlogen. De helikoptertocht terug zaten we achterin, maar ik zat nu wel aan de zijkant waardoor ik naar beneden kon kijken. De tocht naar beneden was misschien nog wel mooier. Je zag de terugloop van de gletsjer, wat nu een dun riviertje met een grijze vlakte eromheen, met de zee erachter. En de bossen. En de schaduw van de helikopter. De helikopterritjes duurden alleen maar 4 minuten, ging snel.
Na het inleveren van alle spullen gingen we snel terug naar het hostel, bikini pakken en naar de hot pools! Mochten we gratis in na Ice Explorer. Wij is nu Reinout, Katharina, Hanne en ik. Er waren drie baden: 38, 40 en 42 graden. Vond 38 het lekkerst. Het was zo chill. Buitenbaden met wit doek eroverheen gespannen, zonlicht kwam er nog een beetje doorheen en langs, heerlijk warm praten over vanalles, zwemmen als een hondje omdat ik anders te veel jeuk had aan mn sandflybeten en daarna lekker douchen en koken. Hanne en Reinout bleven langer, uiteindelijk was ik in mn eentje aan het koken, maar tegelijk met Katharina en Jules dus was alsnog wel gezellig. Aardappel en pompoen mash met gemarineerd lamsvlees. En het was goed! Magic salt is geweldig. Aan de hoge tafel gegeten met zn vieren, afentoe zakte iemand even naar beneden dankzij de fijne stoelen, maar leuk gezeten daar. Kopje thee gedaan, daarna nog even naar de bar. Foto's en verhalen van de avond ervoor gezien en gehoord, Weeman was blijkbaar verkleed als smurf. En iemand uit onze bus had de limbo gewonnen en daarmee de Canyon Swing in Queenstown! Met wat mensen uit de bus gepraat die ik nog niet eerder had gesproken en gekeken naar de 'frozen T-shirt'-contest. Er waren 5 shirts, ineen gepropt, natgemaakt en bevroren, degene die als eerst zijn of haar shirt aan had, had gewonnen. Ik kon niet zoveel zien, maar je hoorde mensen slaan met dat shirt en erop springen, alles. Uiteindelijk mochten ze een buddy kiezen, stonden er 10 mensen te rammen met shirts. Was apart, wel grappig. Daarna ben ik lekker naar bed gegaan.