Wellington

De bus waar we nu in moesten was weer een grote. Bomvolle grote. Er waren niet eens meer twee plekjes naast elkaar omdat allemaal mensen al plekken hadden lopen dibsen met hun tassen, dus zijn we met zn drieen een beetje bij elkaar gaan zitten met gangpad ertussen enzo. Ik zat naast een Amerikaans meisje, was aardig. De busreis was lang; we zijn gestopt bij een coffeeshop waar ook een gumboot throwing-lane was (ja, daar hielden we dus een wedstrijd wie rubberlaarzen het meest ver weg kon gooien. Jullie kennen mij en waarschijnlijk ook mijn gooikwaliteiten dus ik heb niet eens een poging gedaan), een lunchplekje waar we een heerlijk McDonalds sundae-ijsje hebben gehaald en bij een heel grote kinderspeeltuin waar ook fitnessapparaten waren en waar we uiteraard de schommels en kabelbaan hebben getest. Verder heb ik lekker een boekje zitten lezen en in de buurt van Wellington lekker uit het raam zitten kijken, wat een omgeving. Het eerste stuk natuur was inmiddels al "normaal" geworden, maar nu reden we langs het water en zagen we van die huizen tegen de bergen enzo. Rond een uur of 3 kwamen we aan in Wellington.
De buschauffeur (deze heette iets van Totu, leek op de gast met baard van de Hangover qua uiterlijk en had een hele fijne muzieksmaak) zette Hanne en mij af voor Nomads en stuurde ons de goede kant op naar ons hostel. Dachten we. Duurde nog best een poosje voor we met onze backpacks het hostel hadden gevonden. Het lag boven op een heuvel. Hel. Best een viezig pauperhostel, maar gratis wifi en ontbijt dus dat was dan weer beter. We hebben even gechilld met wifi, op facebook de mensen van de leuke bus gevonden enzo, daarna een rondje door de stad gemaakt, laatste keer noodles gegeten en op naar YHA waar we met Katharina hadden afgesproken. Daar bleek dat zij met een groep van 10 Stray-mensen ijs zat te eten, konden we aansluiten dus dat was wel chill! Nog even in het donker naar de Harbour gelopen en toen lekker terug en slapen.

De volgende ochtend hadden we met Geoff en Katharina afgesproken voor Te Papa om 11.30, zodat iedereen eerst nog even kon Skypen met het thuisfront. Ik heb toen ook eindelijk het paardrij-kampvuur-stink-wasje gedaan. Hanne ging in de bieb zitten omdat ze de wifi van het hostel te belabberd vond. Was bij mij wel prima. De wandeling naar Te Papa was al heerlijk, lekker in het zonnetje door Wellington, via het Civic Square en de brug daarbij langs the harbour gelopen. Geoff stond al te wachten, wel grappig om die dan in zo'n andere setting weer te zien. Het Te Papa museum was mooi. Het zit heel goed in elkaar, beneden heb je een stuk over vulkanen en de platen en alles en een deel over de natuur en allemaal opgezette dieren. Inclusief de enige reuzeninktvis die voor publiek te zien is! Een verdieping erboven kwam het verhaal van de native dieren (er waren alleen vogels, een aantal reptielen en de vleermuis tot de mensen kwamen) en alle dieren die daarna toegevoegd zijn en dat die eigenlijk bijna allemaal heel slecht zijn voor de native dieren. Wie neemt er dan ook ratten mee?! Daarboven was meer cultuur, de Maori en hun verhaal. Veel ervan hadden we al gehoord in de Stray-bus, ik denk dat het museum wel ideaal is voor alle mensen die zonder gids door Nieuw Zeeland reizen. Je leert heel veel over het land. Na deze drie verdiepingen hadden we toch echt wel honger en gingen we naar de New World (supermarkt) om lunch te halen. Opgegeten op een grasveldje bij de Harbour. Het weer was weer heel fijn, besloten om niet meer Te Papa in te gaan voor het dakterras, maar in plaats daarvan naar de Cable Cars en de Botanical Gardens. Na even zoeken wel gevonden, heel schattig treintje. Het uitzicht werd natuurlijk steeds mooier en leuker. Bovenaan nog gewacht tot het karretje weer wegging zodat ik een mooie foto kon maken van het karretje met achtergrond, daarna door de gardens gelopen. We zagen nog een bruine papegaai, geen idee welke. Geprobeerd te googlen die avond, maar er zijn echt veel papegaaien hier blijkbaar. De Botanical Gardens waren best mooi, niet heel bijzonder vond ik. Wel bijzonder hoe je na de eerste bocht in de Gardens al meteen al het geluid van stad niet meer hoorde. Nog even gechilled bij the Observatory, daarna weer terug naar beneden. Daar afscheid genomen van Geoff, die die avond met een vriend zou eten en verplaatste naar een hotel, so fancy. Katharina wilde nog even langs de Spark-shop omdat ze gedoe had met haar telefoon en bereik enzo, afgesproken om anderhalf uur later bij de New World te meeten voor boodschappen avondeten. Hanne en ik zijn een stukje teruggelopen naar een winkelstraat die er leuk uitzag, eerste paar winkeltjes waren absurd duur, maar daarna hadden we een paar goeie! We waren te laat bij de New World. Couscous en heel chille ingredienten gehaald, gekookt in de hele fijne keuken van het YHA en daarna bij Bjorn en Esther (Nederlanders uit vorige bus) aan tafel gegeten. Dat was echt goed. Couscous met groenten, feta en guacamole ernaast. Als toetje simpele vanille yoghurtjes. Daarna nog een kopje thee gedaan met Katharina en teruggelopen naar hostel en weer op naar bed (na al mijn was te hebben verplaatst zodat ik in ieder geval kon liggen).

Deze ochtend geen wifi-tijd ingepland, 10.30 afgesproken bij YHA met Katharina en Geoff om naar de top van Mt Victoria te gaan wandelen. Hanne en ik wilden eerst nog even door Cuba Street zwerven, dat is een gezellig straatje voor voetgangers dat we nog niet goed genoeg hadden gecheckt en naar de bieb om onze foto's veilig op te slaan via computers en harde schijven. Waren net op tijd (ik was mn jas vergeten toen we net de heuvel af waren, moest ik *!#% weer terug). We deden de Oriental Walk, langs Oriental Bay (net wat rechts van de haven als je met je hoofd richting water staat in centrum). De zon scheen weer volop, supermooie foto's van schitterend water en dergelijke kunnen maken. We zijn niet helemaal tot het eind gelopen. Ik wilde heel graag omhoog naar een kerk die je vanaf ongeveer elke plek in de stad kunt bewonderen, dus gingen we op goed geluk een straatje in dat daar ongeveer omhoog ging. Steil. Hijgend boven, recht voor de kerk! En die was helaas vervallen en niet echt mooi van dichtbij. Achja, sommige dingen kun je maar beter van een afstand bewonderen. We waren nu wel al een deel omhoog voor Mt Victoria, dat scheelde. Stukje straat omhoog en daarna een paadje het bos in, vrij steil omhoog. En nog steiler. Een bord met 'trainingsterrein voor honden'. Gelukkig hoefden we die niet per se te nemen. Bocht om en nog steiler. Woehoe. Wel een leuk paadje, allemaal boomwortels, midden in een bos. Elke keer waren we er bijna en toch weer niet. Het yeey-gevoel toen we eindelijk boven waren werd helaas sterk verminderd toen we op een groot

parkeerterrein terecht bleken te zijn gekomen voor alle toeristenbussen en dergelijke die gewoon naar het uitzichtpunt - wat nog een aantal toeristische trappen hoger was - gereden waren. Beeetje jammer. Ik hoopte op een mooi grasveldje wat dan net boven de toppen uit kon enzo, maarja we wisten al dat we ook een bus hadden kunnen pakken dus dat was misschien lichtelijk naief. Toch maar helemaal naar het topje gegaan, waar het uitzicht wel echt 360 graden mooi was. Konden we ook naar het andere water kijken en het vliegveld en daar was het ook wel errug mooi. Niet al te lang blijven hangen, al hadden we in de planning dat we uitgebreid zouden picknicken op het topje. Maar een stukje ons natuurlijke en avontuurlijke paadje afgelopen tot we een mooi grasveldje hadden gevonden en daar het gratis brood (kwam een vrouw in het hostel mee, soort stokbroden en allerlei soorten scones) en heerlijke spreads uitgepakt en opgegeten. Nog een uurtje blijven liggen in het zonnetje, daarna weer naar beneden.
Weer terug in de bewoonde wereld zijn we een beetje rondjes gaan lopen. Cuba Street meegenomen, ijsje gegeten, uitgezocht waar de Food Market die avond nou precies was, naar iSite voor anzichtkaarten, naar de bieb voor koffie en de WC via Civic Square en de awesome brug, waar Geoff en Katharina nog niet geweest waren en wat ze natuurlijk ook wauw vonden, door naar de souvenirshop van Te Papa in de haven omdat Hanne daar nog even rond wilde neuzen. Kwamen we Joost daar vlakbij nog tegen, die echt 30 muggenbulten per voet had! Arme jongen, en wij maar miepen over onze paar nare zandvliegenbeten (sandflies heten ze hier iig). Bulten op voeten zijn echt niet fijn. Laten die beestjes nou niet hoger vliegen. Maargoed, de winkel van Te Papa was mooi. Daarna nog even bij de haven naar een meisje gestaard wat wel of niet van het hoge springding ging springen (en natuurlijk lekker oordelen: echt irritant, spring gewoon of spring niet) en weer stad ingelopen naar Cuba Street, waar nu een speciaal marktje zou zijn. Het was nu iets van half 6, er waren wel wat spulletjes maar vooral heel veel en heel lekker eten, waar we allemaal nog niet zoveel zin in hadden. Bovendien zouden we die avond naar de Aziatische Food Market gaan. Daarna afgesproken dat we over een uur weer bij YHA af zouden spreken voor Food Market, konden Geoff en Katharina even warmere kleren pakken ed. Hanne en ik zijn in YHA van de free Wifi gaan genieten, foto's geupload voor in de groepsfacebook van de leuke bus.
De Food Market was awesome. Knetterchaotisch, veel te lange rijen, veel te veel eten en veel te veel mensen. Het was op het plein voor Te Papa, aan de haven. Na het eerste rondje lopen besloten dat we zouden splitsen en over 20 min bij ons bankje zouden afspreken met eten. Kon iedereen lekker eigen gang gaan. Ik ben naar het Vietnamese kraampje gerend voor springrolls. Daarna heel lang getwijfeld, uiteindelijk roti met curry gehaald, denk uit Maleisie, die echt heerlijk was. Supergoed gegeten. Wel alleen met Katharina; Hanne zat aan een tafel omdat ze die nodig had om normaal te kunnen eten (enigzins begrijpelijk), Geoff stond nog in de rij. Na het eten en even zitten waren we allemaal lichtelijk bevroren vanwege de wind (Wellington wordt ook wel Windy City genoemd; is de stad met de meeste wind ter wereld beweerde de buschauffeur) en gingen we de stad in voor een leuk cafeetje. Is Starbucks geworden. Ghehe. Was makkelijk en was niet bomvol en er waren goede stoelen en het was warm. En er is warme chocolademelk met caramel erdoorheen. Nomnomnom. Enige wat trouwens goedkoper is aan deze kant van de wereld! Heel leuk zitten praten met zn vieren, Geoff wat Nederlands geprobeerd te leren omdat ze mijn naam natuurlijk weer voor geen meter snapten (Karolyn stond op mijn beker, was niet ontevreden) en Katharina verteld dat 'sch' bij ons vaak als 'sch' wordt uitgesproken en dat verklaarde heeel veel voor haar, heel veel woorden lijken dan natuurlijk opeens wel op elkaar. Grappig, andere talen enzo. Niet al te laat gemaakt, volgende ochtend belachelijk vroeg op om het Noordereiland te gaan verlaten...