Whakahoro (Blue Duck Station)

De bus was nogal leeg, iedereen was bij de Spa aan het zwemmen in van die warmwaterbronnen, zoals wij de dag ervoor hadden gedaan. De driver leek me leuk, een sportieve surfchickachtig persoon van eind 30 denk ik. Had geen bijnaam! Naam was Nat, van Natalie. Er zaten misschien wel geen mensen in de bus, maar er waren echt nog maar twee plekjes over aan de tassen te zien. Dit was trouwens weer zo'n kleiner busje, veel gezelliger. Ik heb lekker mn e-reader erbij gepakt en ben boekje gaan lezen. Toen we de mensen hadden opgehaald bleek dat een zijn spullen nog in Taupo had laten staan en mocht Nat weer door die belachelijke drukte terug naar het centrum van Taupo. Lichtelijke vertraging. De mensen om ons heen waren vet aardig, meteen even rondje gedaan van namen en waar ze vandaan kwamen enzo, al was ik nog iets te verslaafd aan mn boek en ben ik daar weer vrij snel ingedoken. We stopten nog bij supermarkt voor de rest van de groep, hadden Hanne en ik niet zoveel te zoeken. Wel hadden we ons ook nog ingeschreven voor het groepsdiner de tweede avond in Whakahoro, zou Nat gaan koken zodat niet de hele bus (die al zo vol was) nog voller zou worden met iedereens individuele boodschappen. We hadden dus een maaltijd te veel bij ons. Het weer was echt bagger, toen we langs Tongariro waren gereden vond Nat het tijd voor een spelletje en gingen we een filmmuziek-quiz doen. We werkten samen met de hele rij, dus hadden we ook Geoff (een Schot/Engelsman met rood haar) in ons team. Hij wist echt heel veel ghehe. Ik wist helemaal niks, ben daar echt zo slecht in. Uiteindelijk hadden we nog 8 van de 10 goed, moesten we dancebattle doen tegen het andere team wat ook 8 goed had. Waren we allemaal te verlegen voor dus won het andere team (: Verder nog boek uitgelezen. Naar buiten kijken kon niet, de ramen waren compleet beslagen. Niet echt veel gezien van de mooie natuur van Whakahoro (spreek uit: fakahoro. Wh is een soort van f hier!).
In de receptie/cafe stond limonade voor ons klaar en konden we allemaal rustig gaan zitten. Een van de belangrijke personen van daar deed een praatje over het terrein, de Blue Duck, de reden dat het jagen zo belangrijk is, dat je een val kunt sponsoren, hoe groot het terrein is, wat ze daar doen enzo. Ook zei ze dat ze slecht was in namen, dus wilde ze graag weten waar we vandaan kwamen, dan noemde ze ons gewoon bij land. Wel handig om even te weten waar de rest vandaan kwam, ook voor mij! Na betalen bracht Nat ons naar onze lodge (100m verder). Dat gebouw was echt chill. We hadden gewoon een groot huis voor ons allemaal. De twee stelletjes - een Nederlands en een Iers - sliepen in apparte gebouwtjes, voor de rest waren bedden klaargemaakt binnen. Gewoon kamers met 3 stapelbedden meestal. Onze iig. En een woonkamer en een keuken. Iedereen liep lekker door elkaar bedden te dibsen, spullen te vervoeren, eten ergens te plaatsen. Toen ik mn bed gefixt en even had voorgesteld aan roommates (Loes uit Nederland en Alexa uit Canada, andere twee waren leeg!) ben ik met een kopje thee naar de woonkamer gegaan. De Nederlandse gast van het stelletje was 4 op een rij aan het doen tegen een Zweed die iets van Jasper/Jesper heet (je spreekt het natuurlijk weer raar uit). Na hun potje wilde de roodharige Duitser (Henrik) ook graag een potje doen, dus ging ik hem maar even inmaken. Drie keer (: Die gast had echt geen idee wat hij aan het doen was. Maar wel lachen. Aan de grote tafel startte toen net een spel, Beverbende, waar ik nog net aan mee kon doen. Chill. Punten moesten bijgehouden worden, dus namen genoemd en weer wat mensen leren kennen. Zweedse jongen snapte niks van mijn naam natuurlijk, de Amerikaan al helemaal niet. Verder speelde ik met het Nederlandse stel, spel was van hen, en Katharina, Duitse die wel heel leuk overkwam. We konden het spel net niet afmaken voor het avondeten bij het cafe, en Marinde wilde niet optellen dus deed ik het maar, al heb ik er wel bij genoemd dat het misschien niet klopte, ik kon ook niks garanderen. Met groep naar het cafe gelopen, waar Hanne al zat met Alexa, Geoff en Nat. Ik ben eerst naast Hanne gaan zitten, maar dan zaten om me heen alleen maar de German Girls die alleen maar Duits praatten. Dus klom ik over de tafel en ben ik naast Geoff, tegenover Hanne gaan zitten. Hij had een hele bank voor zichzelf. Je moest je eten wel zelf gaan halen, dus dat was nog wel gedoe omdat over de tafel klimmen toen wel echt onbeschoft werd, maar het is gelukt. En dat was echt zooo lekker! We hadden lam, supervers waarschijnlijk. Helemaal gaar gestoofd, met gegrilde pompoen (sowieso dat het bij de Maori ook pompoen was), gepofte aardappel en salade. Het was echt heel goed. Lam kan soms een beetje muffig zijn vind ik, maar dit was echt hemels. Helaas was er geen toetje. Na het eten nog een poosje zitten babbelen aan tafel, toen noemde Nat het kampvuur en dat het daar misschien wel tijd voor was. Toen het droog was gingen we daar naar toe. In ieder geval Hanne, Alexa en ik. Denk dat Geoff eerst is doorgelopen naar ons huis en daar is blijven hangen. Eerst een poos met Alexa heel dicht bij het vuur gezeten, leuke chick, wel vrij Amerikaans op een bepaalde manier maar dat is stiekem ook wel grappig. In Whakahoro blijven alle Stray bussen twee nachten, dus de vorige bus van Splash was er ook nog steeds. Ze moesten wel de volgende ochtend om 6 uur weg om de Tongariro crossing te gaan lopen, maar er waren er vrij veel aan het zuipen bij het kampvuur. Ik heb een poosje met een Zwitser zitten praten. Splash heeft nog een vuurshow gegeven, lange stok met vuur aan twee einden waarbij hij ook nog vuurspuwde. Best cool eigenlijk. Daarna gewoon een poosje zitten praten met verschillende mensen, ook van de vorige bus. Het was gelukkig onder een afdak, want afentoe kwam het echt met bakken naar beneden. Er was ook echt prachtige bliksem te zien, de hele lucht lichtte op. Het had wel wat, lekker dicht bij het vuur zitten met een muziekje op de achtergrond terwijl de mensen aan de overkant en zijkant natte ruggen kregen hoe ver ze ook onder het afdakje schoven. Na een poosje stelde Splash in dat we elke vijf minuten een plekje op moesten schuiven zodat er steeds andere mensen dicht bij het vuur zaten of ver van het vuur af. Opzich had ik het inmiddels gloeiend heet aan mijn linkerkant, dus wilde best even naar de overkant. Daarna heel lang met die Jesper zitten praten over Zweden, het schoolsysteem, dat soort dingen, gepoogd om het woord 'gezellig' uit te leggen en te integreren, maar het heeft twee g's... Het was inmiddels droog en ook echt vet veel sterren te zien. Grappig al die andere sterrenbeelden. Om 12 uur gingen we terug naar onze lodge zodat deze bus kon gaan slapen. Daar nog even aangesloten bij het lichtelijk dronken gebrabbel en gaan slapen.

Volgende ochtend werd ik helaas toch weer vrij vroeg wakker, Loes ging jagen (o ik heb de opties helemaal niet genoemd! We konden geiten jagen (die worden hier gezien als plaag), paardrijden, bush safari, klei schieten of zelf wandelen. Ik ging toch maar paardrijden. Verder waren er best veel die gingen jagen, 12 ofzo! 6 in de ochtend en 6 in de middag.), dus die moest er al om 7.30u ofzo uit. Het was ook vrij licht. En de zon scheen! Er was vet slecht weer voorspeld dus dat was zoo fijn. De jagers waren weg toen ik opstond, het was wel fijn in het huis. Hanne en ik zijn gewoon lekker in pyjama (zeer charmante shirt van Alma en Aniek + vrij kort broekje) buiten gaan ontbijten. Kwamen steeds meer mensen bij zitten, vet gezellig. Ik stonk wel echt gigantisch naar kampvuur, dus ging uiteindelijk maar het lekkere zonnetje uit om te douchen. Tijdens het ontbijt (en avondeten vorige dag) al besloten om in de ochtend een wandeling te gaan maken om het terrein een beetje te verkennen, sloten steeds meer mensen bij aan. Gezellig! (Het is echt een belangrijk woord, ik snap echt niet hoe die gekke Engelsen het zonder doen.) Ingesmeerd en naar het cafe/de receptie gegaan om de weg te vragen.
We waren met Hanne, Alexa, Katherina, Geoff, Henrik, Jesper, Paul & Josie (Ierse stel). We gingen lopen naar de waterval, ongeveer anderhalf uur heen over zo'n karrenpad en dezelfde weg terug. Prima voor de ochtend; paardrijden en middagjagen begonnen allebei om 2 uur. Afentoe was het lekker blubberig en ik weigerde (was gewoon te lui) om mijn veters vast te maken dus dan moest ik heel goed opletten dat ik mijn schoenen niet verloor in de blub. Rechts naast ons was een behoorlijke afgrond, daarachter alleen maar groene bergen. Het terrein is ongeveer 4500 acre (is dat hectare?), absurd groot in ieder geval, en bestaat voornamelijk uit vrij nieuwe native bush. De jungle is in stage 2 van de 4 geloof ik. Je zag al de grote variatie in planten, de varens staken er al tussendoor en bovenuit, maar de echt grote bomen waren er nog niet. Verder is het wel gewoon een boerderij, dus er lopen ook 4000 schapen rond, iets van 400 runderen en helaas een hoop geiten die alles opvreten en hekken kapot maken. Ook zijn er dus kiwi's en blue ducks. Ze proberen alle dieren die er niet horen (geiten, katten, hazen, konijnen, ratten, wilde zwijnen, possums, wezels, etc.) te vangen of te vermoorden zodat de bijna uitgestorven native animals die er echt horen en niet geintroduceerd zijn of degene die horen op de boerderij de kans krijgen om normaal door te leven. Het is mooi. Met verschillende mensen gelopen en gepraat. Met Geoff en Jesper gepraat over achtergronden en accenten, Geoff is een leuke gast uit Edinburgh waarmee ik het over zijn stad, land en accent had. Hij heeft niet echt een heel Schots accent, meer Newcastle zegt hij zelf. Het is wel vet. Geoff en Jesper willen allebei nog heel graag een keer naar Amsterdam komen, dus natuurlijk genoemd dat ze altijd langs mogen komen als ik daar toch woon volgend jaar! Bedacht dat ik eigenlijk maar veel zulke mensen tegen moest komen zodat ik in mijn zomer gewoon leuk mensen kon gaan opzoeken. Edinburgh en west-Zweden klinkt allebei behoorlijk goed. De waterval was mooi. Het weggetje naar de bovenkant was behoorlijk steil, naar de onderkant van de waterval was helemaal mooi. Stukje door bush, dan afdalen op glibberige stenen en blub overal. Die chick bij de receptie had al gezegd dat we dat stuk waarschijnlijk het best barefoot konden doen. Misschien waar. Is wel gelukt. Foto's gemaakt en weer dat mooie weggetje omhoog. Daar splitsten ook gelijk onze wegen; Alexa, Henrik en Hanne gingen allemaal niks doen in de middag, dus die gingen nog een wandeling doen die ze vanaf daar konden doen en de rest ging terug. Josie, Geoff en Katherina liepen echt 3x zo hard als Jasper, Paul en ik deden blijkbaar, ze waren vrij snel uit het zicht verdwenen. Leuke gasten, maar ik voelde me afentoe wel een beetje gespreksleider. Paul is Iers en afentoe was ik echt bang dat mijn Engelse uitspraak te slecht was omdat zijn antwoorden een beetje kortig waren, maar dat was gewoon beetje verlegen-zijn denk ik. Hij had wel een goed verhaal, Josie en hij zijn al vet lang van huis. Ze hebben afgelopen jaar of zelfs langer in Australie op meerdere plekken gewerkt. Hij heeft finance gestudeerd in Dublin, waar hij ook is opgegroeid, en heeft daarna een paar jaar bij de bank gewerkt voor hij is gaan reizen met Josie. Echt cool. Hij ging bij het cafe lunchen met Josie, dus de laatste 100m liep ik alleen met Jasper die al een poos met een blaar rondliep. En dan de hele middag nog jagen en de volgende dag Tongariro Crossing. Arme jongen. Katharina en Geoff waren echt al lang en breed terug toen wij aan kwamen kakken.

Heerlijk geluncht in het zonnetje, andere kleren aangetrokken voor het paardrijden en gewacht tot we opgehaald werden. Duurde lang. Zelfs nog de tijd gehad om even te kijken bij het opensnijden van de geit die de ochtendgroep gevangen had. En yoga-oefeningen te doen. Meer dan een half uur te laat kwam Dan (broertje van Splash) ons dan eindelijk naar onze paarden leiden. Hij legde uit hoe je erop moest komen, hoe je kon sturen, stoppen en dat hij sneller gaat als je schopt. Handig wel. Ik kreeg Floss, relatief klein, donker paardje, die bestwel goed op me reageerde, maar toch wel een eigen willetje had soms. Ze werd niet echt gewaardeerd door de rest van de groep, ze hebben een aantal keer getrapt naar mn paardje, en ze liep veel liever voorop dan ergens achteraan. Was leuk. De route was eerst naar de waterval. Jaa die had ik al gezien. De paarden werden toen even achter een hek opgesloten, iedereen weer op het juiste paard krijgen en er vervolgens uit komen (Dan kon niet leiden want die moest het hek nog achter ons dicht doen) was hilarisch. Pas toen mijn paardje er tussendoor kon kwam er beweging in de rest. Daarna gingen we recht naar boven. Floss galoppeerde het liefst, lekker wedstrijdjes doen naar boven, maar we moesten steeds stoppen. Het paard van Arthur is drie keer omgedraaid en weer naar beneden gelopen. Zo grappig. Het werd wel een beetje naar toen alle paarden naar boven wilden, zo ongeveer niemand enige controle had over zn paard (allemaal beginners), Dan het pad blokkeerde -maar zijn paard kan niet stilstaan- en het paard opeens onder hem weggleed de steile afgrond in! Dan krabbelde er snel uit, maar dat paard lag op zijn zij panisch rond te kijken 2m onder ons. Dan probeerde hem naar boven te praten, maar toen gleed het paard nog 12m ofzo naar beneden. Ik schrok me helemaal dood enzo, zei Dan dat dit echt al de vierde keer was dat dit gebeurde. Hij naar beneden, dat paard ophalen, ik bleef braaf stilstaan. Arthur was inmiddels aan het aansluiten, 4 paarden die door waren gehobbeld stonden inmiddels te grazen, Gema stond voor me in de bomen, dus het ging allemaal wel prima. Halverwege naar de top waren de paarden al zo aan het hijgen en zweten, niet normaal. Het uitzicht werd steeds beter. Het was duidelijk dat een paar paarden het liefst snel gingen en een aantal anderen het rustig aan deden. Wat ook supergoed was waren twee van Dans honden, die mee liepen. Een -Bo- was wat ouder, knuffeliger en onstabieler. De ander -Belle- was jonger, sneller en constant aan het jagen op alles. Ik kan niet tellen hoe vaak Dan weer was van "Beeeeellle". Bovenaan was het awesome. 360 graden uitzicht, koeien, schapen en paarden om ons heen, die twee gekke honden van Dan die maar geknuffeld wilden worden, heerlijk. De weg naar beneden was glibberig, arme paarden, en een stuk langzamer. Schapen liepen eerst nog een stukje voor ons uit. Leuk. Ik was achteraan gaan hangen, zodat ik misschien Arthur kon helpen of in ieder geval kon zorgen dat hij niet alleen was. Bovendien kon ik dan nog een beetje spelen met Floss stil laten staan en rustig laten lopen. Toen we weer bij de stallen waren ging iedereen snel terug, ik heb nog even een paar paarden afgezadeld.
Next door waren ze al aan het avondeten. Ik was eigenlijk van plan eerst te douchen, maar nu maar even snel handen 3x gewassen en aangeschoven buiten aan tafel. Het was zo leuk, in het zonnetje, gezellig met iedereen aan tafel, heerlijk zelfgekookt eten door Nat, chocoladekoekjes als toetje.. Heel fijn. Het afwassen heb ik aan anderen overgelaten, ben snel onder de douche gesprongen. Daarna tas ingepakt, bedacht wat ik nodig had voor de Tongariro crossing de volgende dag (iburprofen dus, ene dag 3 uur paardrijden en volgende dag 7 uur wandelen en een berg beklimmen... Ja iburprofen.) en beetje rondgedwaald. Henrik (Duitser met rood haar) en Jesper (Zweede jongen) waren kaartspelletjes aan het spelen, eerst een vorm van pesten waar alleen de 7 en 8 iets betekenden (Hendrik kende die), daarna Zweeds pesten / shit hebben / shithead (heette natuurlijk anders, maar dat legde Jesper uit, vond het grappig dat wij het Zweeds pesten 'Swedish bullying' noemen). Hanne, Loes en ik vonden dat pesten echt beter kon, dus gingen we dat uitleggen. Is nog lastiger dan je denkt! Het was wel grappig, maar de joker en de twee was lastig, de boer was ook onbegrijpelijk, was best goed. Na twee potjes hadden we het wel gezien. De middaggroep had 2 of 3 geiten geschoten en daar ook vlees van gekregen. Geoff stond dat om 9 uur in de avond nog te barbecuen en daarna met rode wijn in de pan te laten garen. Het rook vet goed. Maar ik ging mn tanden poetsen en lekker naar bed.