Hoofdstuk 6 Op weg naar de Naga's

Het is voor de afwisseling weer eens vroeg dag vandaag. Mijn trein zal om 7.22 uur vertrekken richting Dimapur. Opgefrist en wel pak ik een riksja naar het treinstation. Daar aangekomen moet ik tot 7 uur wachten, dan kan er pas een ticket gekocht worden. Tot die tijd ga ik bij een stalletje op het perron een bakkie leut drinken en neem er een lekker droog plakkie cake bij als ontbijt. Het is 7 uur en ik ga m'n ticket kopen, geen vaste zitplaats, je kan overal gaan zitten. De trein is maar enkele minuten te laat en ik verover snel een goeie stek. Het is een langzame trein, hij stopt op elk station. De eerste anderhalf uur is het nog nevelig en fris, maar als de zon doorbreekt warmt het snel op. Met zo' n boemeltreintje kan je wel goed genieten van al het moois wat er zich in het landschap afspeelt. Er komt iemand bij me zitten, een jonge kerel en we raken in gesprek. Hij komt oorspronkelijk uit 't zuiden van Assam en behoort tot de Kuki stam. Waar heb ik die ook al weer eerder ontmoet? Dat was in Birma in het grensgebied met noordoostelijk India. Moet ik ook nog op de foto met z'n familieleden, die even verderop zitten. Hilariteit alom!
De trein komt om een uur of 12.30 aan in Dimapur en ik neem afscheid van de Kuki's. Ik vind snel een taxi en ben de laatste persoon, die de wagen opvult, dus meteen vertrekken. Onderweg wordt er een theestop gemaakt en tegen 15 uur kom ik aan in Kohima. Overstappen in een andere taxi en die brengt me naar Amongla's huis, de vrouw des huizes met wie ik 4 jaar terug bevriend ben geraakt. Eenmaal in de wijk, kan ik me de weg niet meer helemaal herinneren en er moet een aantal keer de hulp van de bewoners ingeroepen worden. Uiteindelijk kom ik dan toch bij het juiste huis uit. Ze komt al naar buiten gelopen en het is een hartelijk ontvangst. We kletsen heel wat bij en gaan laat eten. Daarna is het bedtijd. Het was weer een lange dag.

Uurtje of half 9 sta ik op en opgefrist en wel loop ik naar de keuken. Amongla en de hulp in huis zijn daar al bezig. Een ontbijtje wordt voor mij gefixt. Als ik dat naar binnen geslingerd heb, gaan we, Amongla en ik op pad. De huishoudhulp, een jongen van 20, chauffeurt. De auto is een grote 4 wheel drive, de familie heeft 't goed voormekaar. Mang, Amongla's man, is ingenieur. Hij is vaak van huis en is er nu ook niet. We rijden naar Mao Market om daar wat rond te neuzen. Een kleurig geheel, maar niet zo'n grote markt. Daarna naar de Super Market, ook een buitenmarkt, met groenten, fruit

en beesten. Zoals kikkertjes, meelwormen, larven en allerlei insecten. Wonderlijk geheel! Ik ga nu verder alleen m'n gangetje en Amongla gaat haar dingetje doen. Achter de Super Market bevind zich de Local Ground, een vlak terrein met 2e hands kledingstalletjes en een stoffig voetbalterrein met tribune. Ik slof wat over het marktterein en aan de achterkant aangekomen, ontdek ik verdekt opgesteld een gokgebeuren. Levensgrote dobbelstenen bepalen wie de juiste nummers op een veld voorspeld heeft, een soort roulette op z'n Indiaas. Drukte van jewelste en er wordt flink geschreeuwd.
Ik slenter nog wat verder door de stad en als het donker wordt en al behoorlijk fris, Kohima ligt op zo'n 1500 meter hoogte, laat ik me door een taxi thuis afzetten. Ik ga douchen en even later komt ook Amongla thuis. We kletsen weer wat af en intussen wordt er gekookt. Het wordt weer laat eten en dan het bedje in.

Ik sta op een schappelijke tijd op. Na het ontbijt brengt de huischauffeur me naar een taxistandplaats. Daar zal ik een taxi nemen naar Bara Basti, ofwel Kohima Village. Dit is het op 2 na grootste dorp van Azië en de oorspronkelijke plek, waar Kohima gesticht werd. Eenmaal in de taxi en een ritprijs afgesproken te hebben, is het weer stapvoets door de stad rijden. In zo'n 3 kwartier ben ik er. Al snel

kom ik een student tegen, die me meeneemt naar een uitkijktoren. Hier heb je mooi uitzicht over het dorp en Kohima zelf. Na een tijdje rondgezworven te hebben door het dorp, kom ik een jonge toerist tegen. Hij zit aan de kant van de weg in het portiek van een winkeltje. Hij is met een gids en hun wagen heeft een lekke band, die vervangen wordt. Het is een Iraëli met Russische roots. We delen wat reiservaringen en dan loop ik weer door.
Na zo'n anderhalf uur heb ik het wel gezien en besluit terug te lopen naar de stad. Bij de Super Market koop ik een mooie plant en een bloemetje voor Amongla. Die breng ik eerst maar even thuis, anders loop ik maar mee te slepen. Dan weer terug de stad in, eet ergens een snack en struin tot het donker wordt door het centrum.
Weer thuis, overhandig ik Amongla de bloemen en plant. Ze vindt het erg leuk en de volgende keer als ik kom, mag ik uit Nederland de nodige bloemzaden meenemen. Mang, haar man, is er ook. Hij is speciaal voor mij naar huis gereisd en vertrekt morgenochtend vroeg weer. Het is leuk om hem ook weer te zien en we kletsen heel wat af. Hij is net iets ouder als ik. Na een uurtje trekt hij zich terug en ga ik douchen. Weer terug in de keuken mag ik Amongla's mobieltje gebruiken om het geboekte hotel in Goa te bellen. Ik had een aantal dagen geleden een mailtje ontvangen dat mijn boeking niet bevestigd was. Dat terwijl ik het al op 30 september geboekt had en een bevestigingsmail had ontvangen. De hotelkosten zou ik ter plekke pas betalen.
Lekker, zo kort voordat ik naar Goa reis. Heb ik straks geen hotel, zit alles vol en kom ik in een duurdere hut terecht. Ik had al 2 keer eerder gebeld. Allemaal onduidelijkheden kreeg ik te horen. Vandaag moest ik nog een keer bellen en dan zou er wat voor mij geregeld zijn.

Wederom was de persoon aan de andere kant van de lijn slecht te verstaan en er was mooi niets geregeld. Daarop stel ik voor, dat ik gewoon naar Goa reis en naar hun hotel kom. Als ik daar aankom, regelen ze maar wat voor me. Ik heb het nu wel gehad met ze!
Het eten is inmiddels klaar en wordt voor mij geserveerd. Ik krijg een Ao-gerecht geserveerd. Kip met alle toebehoren op de Ao manier klaargemaakt. Amongla behoort tot de Ao stam. Ook hier in Nagaland, wonen vele verschillende stammen.Het is gelukkig niet te pittig en smaakt best.
Na het eten wil Amongla nog wat foto's van mijn familie zien. Die had ik voor mijn vertrek naar India op de smartphone gezet. Vinden ze altijd leuk. Na een lange avond is het tijd om m'n mandje op te gaan zoeken.