Hoofdstuk 5 Terug op het platteland van Assam

Mijn vlucht terug naar Guwahati vandaag is om 12.30 uur, dus hoef ik niet extreem vroeg op. Na ontbijt, ga ik de hotelrekening betalen en m'n spullen pakken. Terug bij de receptie, zit de bestelde taxichauffeur al te wachten. Na een uurtje rijden, kom ik aan op de luchthaven. Er wordt hiervandaan maar op 3 binnenlandse bestemmingen gevlogen. Ik ben ruim op tijd. Buiten staan een ouwe aftandse straaljager en helikopter tentoongesteld. Die ga ik eerst maar even bekijken. In de vertrekhal , moet nog gewacht worden tot het inchecken begint. Het vliegtuig is vertraagd en zal nu 25 minuten later vertrekken. Dan mag er doorgelopen worden. Ik zie nog 3 blanken in de rij staan. Na de security check is het weer wachten en als het vliegtuig, een propellerkist, is gearriveerd, kan er snel ingestapt worden. Ik zit helemaal voorin bij het raam. Alleen piloten met een speciaal brevet mogen op deze bestemming vliegen, vanwege de omliggende bergen. Eenmaal opgestegen, heb ik een prachtig uitzicht, ook omdat het vliegtuig niet erg hoog vliegt.
Na een uurtje vliegen, kom ik aan op Guwahati Airport. Ik regel eerst een prepaid taxiticket en haal daarna m'n rugzak van de band. Als ik in de taxi zit, ben ik al snel in de stad, maar nog niet bij m'n hotel. Het is weer eens filerijden! Na ingecheckt te hebben in het hotel, loop ik richting het treinstation, om een ticket voor morgen naar Jorhat te kopen. Dat is voor Indiase begrippen erg snel geregeld. De trein zal om 7.30 uur vertrekken, dus dat wordt weer een vroegertje. Ik loop door richting Fancy Bazar, waar m'n Kashmiri vriend Abid z'n winkeltje runt. Onderweg duik ik naar binnen bij m'n favoriete kappertje voor een scheerbeurt. Weer glad en fris loop ik verder. Abid is druk bezig met een lastige klant en we kunnen maar sporadisch een woordje wisselen, dus ga ik na een tijdje om de hoek in een bekend barretje een biertje pakken. Het is al weer donker.
De dorst is gelest.Door een riksja laat ik me bij het hotel afzetten, pak een douche en ga daarna ergens wat eten. Dan vroeg erin, want morgen is het vroeg dag.

Ik sta om half 7 op, een ontbijtje zit er niet in. Een riksja levert me af op het treinstation. Daar neem ik een bakkie chai, de mierzoete Indiase thee met een paar gortdroge plakjes cake. Daar moet ik 't maar mee doen. Als de trein aankomt, wil iedereen zo snel mogelijk naar z'n plekkie. Ik heb een raamstek en zit in de juiste rijrichting. De trein vertrekt op tijd en al gauw komen de verkopers langs met allerhande etenswaren. Van chai en koffie tot snacks en andere waren. Er komt zelfs een zanger langs, met een zelf in elkaar geprutst speakertje. Leuk volksvermaak, maar het kattegejank is niet om aan te horen. Gelukkig gaat ie na 2 liedjes al weer naar de volgende wagon. Deze verkopers springen ergens op de trein om enkele stations verderop er weer uit te stappen. Dan reizen ze weer terug met een trein uit tegengestelde richting. Dat herhaalt zich een aantal keren per dag.
Even over half 4 in de middag, kom ik aan in Mariani, op zo'n 20 kilometer van Jorhat. Hier moet ik eruit. Ik laat me door een riksja naar het busstation brengen. Niet echt een busstation, meer een verzamelplek van kleine minibusjes. Al snel wordt ik naar een met de juiste bestemming geleid. Hij zit al aardig vol. Ik word achterin gepropt en er volgen nog vele na mij. Uiteindelijk vertrekt ie met 18 man aan boord, inclusief chauffeur. Ik zit helemaal dubbel gevouwen, Maar ja, wat wil je ook voor 30 eurocent. Het is maar 20 kilometer, een half uurtje. Het lijkt wel alsof dat ding een brommermotortje heeft, maar is toch nog wonderbaarlijk snel. Als ik in Jorhat aankom en mezelf uit het busje gevouwen heb, loop ik richting een buurt vlakbij met de nodige hotels. Ik vind een goeie en check in. Dan ga ik op zoek naar het Prasanti Tourist Lodge, waar ze me meer kunnen vertellen over het Hoolongapar Gibbon Wildlife Sanctuary, dat ik wil bezoeken. Ik wil de gibbon, met uitsterven bedreigd, nu eindelijk een keer in het wild zien. Na een paar keer de weg vragen, biedt een vriendelijke student, die hier studeert, aan om te helpen. Enkele keren de weg vragen, hij loopt met me mee en vindt het leuk om weer eens Engels te kunnen spreken, en we vinden het pand uiteindelijk. Een vriendelijke

manager staat me te woord, en jazeker, er is een goede kans dat je een gibbon kunt spotten. We spreken af dat ik morgenochtend om 7.30 uur hier ben en kan me dan met auto naar het park laten brengen. De chauffeur zal wachten en me weer terugbrengen. Dat alles voor slechts 1000 roepies, zo'n €14,- In de buurt van m'n hotel duik ik een ander hotel in, waar ze zo'n donker hol hebben, een bar. Even de keel smeren en daarna een douche pakken en wat eten in het hotel. Terug op de kamer schrijf ik m'n dagboek nog wat bij en ga pitten.

Het is weer vroeg op. Ontbijt zit er op dit uur niet in. Ik loop richting Prasanti Tourist Lodge. Onderweg kom ik de manager op z'n motor tegen. Hij geeft me een lift. Bij de Tourist Lodge is 't nog even wachten op de auto. Als die aankomt spring ik erin en ook de jonge vrouw van de manager gaat mee. Zij is de touristguide.
We rijden het kleine wildpark, zeer divers aan flora en fauna, in. Het is omringd door theeplantages. We komen aan bij de rangeroffice. Een vriendelijke manager ontvangt me en ik hoef slechts de entree te betalen. Camera toeslag wordt me kwijtgescholden. We gaan met z'n vijven op pad. De touristguide en chauffeur lopen ook mee. We worden vergezelt door een gids en een ranger met geweer, aangezien er

hier ook gevaarlijke katachtigen, zoals de luipaard, voorkomen. We volgen een pad door de jungle, het is nog nevelig en overal hoor je geluiden. Dan ziet de gids wat. We duiken van het pad af de bush in om een beter zicht te krijgen. Jawel, daar in de boomtoppen zit een gibbon, een mannetje. Die heeft een zwart vacht en z'n gezicht is met mooie kleuren getooid. Helaas duikt ie al weer snel weg. Even later is 't weer raak, dit keer een vrouwtje. We duiken weer de bush in en dit keer kunnen we langer genieten. Het vrouwtje heeft een lichtgekleurd vacht en heeft dezelfde mooie kleuren in het gezicht. Ze slingeren zich met hun lange armen van boomtop naar boomtop. Je krijgt er wel een stijve nek van, aangezien ze zo hoog in de boomtoppen zitten. Terug op het pad, ontdek ik wat bloedzuigers op m'n voeten. Die bloeden inmiddels behoorlijk. Stom van me, ik had ook dichte schoenen aan moeten trekken. De ranger trekt ze van m'n voeten en hij heeft een lokaal goedje dat desinfecteert en ik smeer het op de wondjes. Het bloeden stopt meteen. We lopen door en al snel komen we een groep capped langur apen tegen. De Hollandse naam weet ik even niet. Het is een grote aap met goudkleurig vacht en zwart gezicht en lange armen. Ze leven in groepen. Het zonnetje is net doorgebroken en ze zitten lekker te relaxen en zich op te warmen in het zonnetje hoog in de bomen. Ook deze soort had ik nooit eerder gezien. Het geluk kan niet op, want verderop komen we een groep makaken met rode gezichten tegen. Ze zitten zowat onderaan de bomen en we komen erg dichtbij. De gids verteld me dat het mijn geluksdag is, ook deze soort nooit eerder gezien. Tegen 10 uur lopen we het park weer uit, de dieren houden zich rustig, want het wordt te heet. Zie nog een paar prachtig gekleurde spinnen, zo groot als je hand. De gids en de ranger kosten elk 200 roepies, zo'n €3,- Omdat 't zulke geweldige kerels zijn, die de jungle op hun duimpje kennen, geef ik ze een flinke tip. Dan rijden we weer terug naar Jorhat. De Tourist guide was eigenlijk overbodig, ze wist geen extra's te brengen. Toch wilde ze nog een tip

bij terugkomst. Geef haar dan toch maar wat voor de gezelligheid. De chauffeur zet me af bij het hotel en ik ga ontbijten. Ik pak een riksja naar het treinstation om een ticket voor morgen te kopen naar Dimapur op weg naar Nagaland. Omdat dit een afstand is van minder dan 200 kilometer, kan je dit ticket pas kort voor vertrek kopen. De trein zal om 7.30 uur vertrekken. Wederom een vroegertje.
Dan ga ik nog wat in de stad rondwandelen, waar ik een stel uit Wit-Rusland tegen het lijf loop. Ze doen hier vrijwilligerswerk en zij er al 3 maanden. Blanken kom je in dit deel van India niet vaak tegen. Verderop zag ik er nog 3 lopen. Wordt het toch wel een beetje druk hier! Eind van de middag beland ik op de markt, groenten, fruit, vlees, levende kippen en vis in overvloed. Altijd een kleurig geheel en dit zijn de plekken waar je het echte lokale leven ontdekt.
Dorstig geworden loop ik naar het hotelbarretje, waar ik al eerder was en ga daar m'n dorst lessen. Terug in het hotel een verfrissende douche en diner. Op tijd 't mandje in, morgen is het weer vroeg dag.