Dag 13: Oslo-Kiel

De wekker gaat om 8 uur maar ik ben dan al wakker en zit in mijn logboek te schrijven. Arnold wordt verkouden, snurkt nogal en heeft soms enorme niesbuien, maar desondanks heeft hij ook goed geslapen. De zon schijnt weer, goed nieuws! Wij ontbijten om 9 uur in een zeer drukke ontbijtzaal. De eieren, worstjes en het spek zijn allemaal koud, geen goede zaak! Ik smokkel ditmaal broodjes zalm mee voor de lunch. Wij pakken de auto in en rijden om half 10 richting centrum voor een bezoek aan het Nobel Peace Price Center. Wij parkeren in dezelfde P als eergisteren, vlakbij het centrum. Het is nog lekker rustig: uitgestorven overal.

De tentoonstelling over Alfred Nobel en de Nobel Vredesprijs is zeer indrukwekkend. Alfred Nobel werd in 1833 geboren in Stockholm in een zeer hecht gezin. Hij had nog 3 broers en het gezin had het niet breed. Ze woonden ook een tijdje in Sint Petersburg en Alfred mocht chemie gaan studeren in Zwitserland, en hij sprak naast Zweeds zowel Russisch, Frans als Duits en Engels. In 1867 patenteerde hij de uitvinding die hem beroemd zou maken: dynamiet. Bij een experiment in 1864 kwam zijn jongere broer Emil om het leven. Nobel werd daardoor in twijfel gebracht. Hij geloofde nl. tot dan toe altijd dat alleen het ontwikkelen en bezitten van zware wapens oorlog kon voorkomen. Zijn beste vriendin Bertha von Suttner, een bekend pacifiste, was een filosofe en streed voor wereldvrede. Zij inspireerde hem om in zijn testament de Nobelprijzen na te laten. Vier prijzen worden uitgereikt in Stockholm, alleen de Vredesprijs wordt in Oslo uitgereikt. Zo wilde Nobel het. In zijn tijd waren Zweden en Noorwegen nog een koninkrijk.
Nobel trouwde nooit, hoewel hij op zijn 40e een affaire had met een 20 jaar jongere vrouw. Al zijn energie en tijd ging in zijn werk zitten, en ondanks dat hij een slechte gezondheid bezat, werkte hij iedere avond tot middernacht door. Hij stierf in 1896 op 63-jarige leeftijd. Hij liet fondsen na om uit te reiken aan mensen die 'in the precedent year have conferred the greatest benefit on mankind'. Bertha von

Suttner kreeg de prijs in 1905.
Er is een zaal met een heel woud aan I-Pads waarop alle winnaars te zien zijn. Veel ken ik er niet van. De 1e prijs werd uitgereikt in 1901 en maar 1 keer kreeg een Nederlander hem: Tobias Asser, een jurist op het gebied van Internationaal Recht, in 1911. Opvallend is dat ook veel organisaties de prijs kregen (UN, Unicef, EU, Rode Kruis, Artsen zonder Grenzen) en maar weinig vrouwen.
In een electronisch fotoboek kun je bladeren om meer over het leven van Alfred Nobel te weten te komen, dat is erg mooi gedaan. Wij spenderen onze laatste kronen in de giftshop en wandelen dan weer terug naar de P.
Om 12 uur staan wij in de rij bij de Color Line boot, want de haven is er vlakbij (heb ik speciaal zo gepland ;). De ticketman ziet al aan ons kenteken wie we zijn, wij hoeven niet eens onze paspoorten te laten zien. Helaas kun je hier niet naar de terminal, dus Arnold krijgt geen koffie. Het laden begint al om kwart over 12, wij hebben nauwelijks onze broodjes op! Om kwart voor 1 zijn wij al aan boord. Maar er wordt omgeroepen dat de hutten nog niet klaar zijn, je moet nog een half uur wachten. Dus gaan wij op het bovendek zitten want het is mooi weer, 16°C. Ik maak foto's van Bygdøy waar wij gisteren waren, want daar kijken wij op uit. Ook kunnen wij in de verte de heuvel Holmenkollen zien met de skibaan.
Om kwart over 1 wandelen wij naar de hut en die is nu klaar, no. 9732. Niet aan de achterkant maar aan de zijkant ditmaal. Verder is hij exact hetzelfde als op de heenweg.
Wij hebben dorst en willen ergens een kop thee gaan drinken met een view, maar het enige restaurant dat dat biedt zit helemaal vol. Wij gaan dus maar weer aan dek zitten en Arnold haalt bij een cafetaria in het jeugdhonk twee mega mokken thee. Wij bekijken de afvaart vanaf het dek en gaan dan naar beneden om boodschappen te doen. Wij kopen allemaal lekkere dingen bij de Taxfree shop, waar ze zelfs lamsbouten verkopen in de diepvries en zalm! Hoe je dat moet

meenemen is mij niet duidelijk. Wij vinden ook blikjes hakkebøf (Deense gehaktballen) en nemen die mee uit nostalgie. Verder chocola en een fles port. Dan ga ik naar de Parfumerie en trakteer mezelf en anderen op luxueuze dingen ;)
Zo komt de dag wel om. Om half 4 zijn wij terug in de hut en kunnen wij even relaxen voordat wij ons verkleden voor een vroeg diner. De vorige keer had ik geen andere outfit mee voor aan boord en ik merkte toen dat de Noren zich best wel optutten voor het avondeten en de show. Dus nu heb ik mijn beste broek en trui ingepakt. Intussen zijn wij nog steeds in het zicht van het Oslofjord, dat langs ons raam voorbijschuift.
Om 5 uur gaan wij naar de tapasbar om net als vorige keer een tapasdiner te nuttigen. Ditmaal nemen wij niet 6 gerechtjes ieder, maar ik neem er 3 en Arnold neemt er 6. Met zijn tweeën is dat ruim voldoende. Het smaakt uitstekend en wij nemen een ijsje uit de ijsbar toe dat wij bij een raam opeten. Wij zijn nu bijna het Oslofjord uit en zitten haast op open zee.
Ik koop een paar tijdschriften in de kiosk en dan is het tijd voor de show. Ditmaal is het thema: 'In 80 dagen de wereld rond' . Het team verkleedt zich als Noren, Duitsers, Chinezen en nog veel meer. Het is

weer dolkomisch en met veel effecten. Zo lijkt het of er een echte giraffe en olifant over het toneel lopen (hologram). De zaal zit stampvol vanavond en wij hadden moeite nog een goed plekje te vinden, hoewel wij om half 7 voor de deur stonden. Er worden mensen weggestuurd: om 9 uur is er nog een show. Wij drinken na afloop wat in de Observation Lounge, waar een bandje nummers brengt uit onze jeugd. Ik neem een Mojito en Arnold een Laphroaig whisky, die ruikt naar schapenkeutels op de Schotse hei! Om 9 uur zijn wij weer terug in de hut en maken wij ons op voor de nacht. Wij hebben weer zo'n grote patrijspoort en laten de gordijnen open om de zee te kunnen zien.