Dag 7: Sogndal

Vandaag mogen wij uitslapen van onszelf. Ik word om even voor half 9 wakker en dan gaat de wekker! Je kunt hier ontbijten tot 10 uur. Het ontbijtbuffet is weer giga, er is van alles van eitjes tot elandenworst. Ik smokkel maar weer een paar broodjes mee voor de lunch. Een lupa kost hier 10 euro p.p. en dat vinden wij wat veel (zowel in geld als in hoeveelheid waarschijnlijk). Het regent tranen met tuiten als wij om 10 uur in de auto stappen richting de Tourist Information. Dat blijkt een kiosk annex infostand te zijn. Het meisje achter de kassa is ook informatrice. Dat is niet echt een heel goede combinatie, blijkt later. Wij vragen naar wandelroutes in de omgeving en zij wijst ons er twee aan, die gemakkelijk zijn en vlakbij liggen. Wij vragen raad over de route die wij morgen moeten nemen, door de bergen, maar hoewel ze stellig beweert dat het een heel mooie route is, weet ze niet hoelang hij duurt. Schieten wij allemaal niet echt veel mee op. We halen een fles water bij de Coop waarbij opvalt dat water met bubbels goedkoper is dan gewoon water. Wij kopen ook een mix om zelf knäckebröd mee te bakken, dat wil ik weleens zien!
Na veel gepuzzel op het kleine kaartje dat wij gekregen hebben, rijdt Arnold een zijweg in. Wij zoeken het beginpunt van de wandeltocht van Åsen naar Nuken, een 'very easy' wandeling van 2,5 km enkele reis. Je zou er een uur over moeten doen. Ik had gevraagd of het erg klimmen was en daarop had het meisje gezegd: nee, helemaal niet! Wij vinden met moeite een steil landweggetje en parkeren op een speciaal daarvoor aangelegde plek, waar net een lading schapen uitgelaten wordt. Ze blaten met veel misbaar tegen deze

dieronvriendelijke behandeling: in een kar de heuvel op. Een natte hond rent blij rond. Het regent nog steeds en wij trekken onze speciale hiking gear aan: nieuwe wandelschoenen (hopelijk waterdicht), ponchos en wandelstokken. Die laatste waren een tip van Gaby en Chris en boy, zijn wij blij dat wij ze hebben. Als dit een very easy (groen) pad is, hoef ik de easy (blauw) en zeker de more demanding (rood) niet te proberen. Het pad stijgt in totaal 250 meter en is superglibberig en modderig door de regen. Het is sowieso al moeilijk begaanbaar want rotsachtig en ongelijk. Iedere stap moet je met overweging neerzetten om niet onderuit te gaan. De wandelstok bewijst daarbij overtuigende diensten. Het is zwaar werk maar het lukt ons om in 1 uur op de hoogvlakte bij Nuken te komen. Van hieruit heb je een mooi uitzicht op het Halsavatnet meer en aan de andere kant het Sogndal en de fjorden. Normaal gesproken althans, maar nu hangt veel in de wolken. In de verte zien wij de besneeuwde

toppen van de Hurrungane bergketen. Wij hebben een zoet broodje bij ons en nuttigen dat staande in de regen. Dan gaat het weer bergaf. Het wild hier is erg schuw; behalve wat musjes, veel schapen en 1 poes hebben wij nog niets gezien op onze reis! In Nederland grazen de herten naast de snelweg op de Veluwe!!
Op de terugweg wordt het langzaam droog, de wolken trekken op en wij hebben uitzicht op besneeuwde bergtoppen. Wij eten in de auto onze broodjes op en rijden dan voorzichtig weer naar beneden. Dit stukje landweg, in the middle of nowhere, is een tolweg nota bene, je wordt geacht 'bompenger' (slagboomgeld) te betalen, maar liefst NOK 50 ( 5 euro!). Dat hebben wij niet eens, dus wij doen wat kleingeld in het bakje. Je kunt ook met Noorse cheques betalen!
Het is nog vroeg, 2 uur, dus besluiten wij naar Kaupanger te rijden, naar de Heibergske Samlinger, een openluchtmuseum met huizen uit de regio. Onderweg hebben wij weer schapen voor de auto! Als wij bij het museum aankomen, om kwart over 2, blijkt dat het museum al om 3 uur sluit. De dame achter de kassa is echter zeer vriendelijk en verleent ons gratis toegang tot het Visitor Center waar allerlei tentoonstellingen zijn over het Noorse leven. 'Be my guest', zegt ze, en wij krijgen ook nog een Engelse tekst mee, want alles in het museum is Noors. Wij kijken wat rond op de 1e etage van de drie, waarbij het over kerkgebruiken gaat (Pasen, Kerst, Doop, Huwelijk, etc.) Daarna drinken wij een kop thee in het cafetaria en lopen wij vervolgens naar buiten. Om 3 uur gaan nl. wel de huizen dicht, maar je kunt wel door het park wandelen en door de ramen naar binnen kijken. Er staan een 15 tal boerderijen uit de 17e tot de 19e eeuw opgesteld. In het seizoen wonen hier ook allemaal dieren (we zien alleen kippen!) en worden allerlei ambachten gedemonstreerd. In de motregen ziet het er allemaal wat droevig uit. De oudste huisjes hebben grasdaken, iets wat je nog steeds wel ziet. Het werkt prima isolerend, eco avant la lettre!
Dan vinden wij het welletjes en rijden wij terug naar Sogndal. Wij

zoeken een benzinepomp (niet eenvoudig) en een restaurant voor vanavond (alleen pizza en shoarma!!). In het hotel werkt Arnold zich in het zweet om de bergschoenen te kuisen en zijn lichte broek te ontmodderen (wie doet met dit weer een crèmekleurige broek aan om in de bush bush te gaan wandelen??? Arnold!!)
Ik schrijf intussen mijn logboek bij, het is half 5. Wij lezen en puzzelen wat en drinken een glaasje meegebrachte wijn. Dan gaan wij maar weer naar La Pergola, want het enige alternatief is een burger.
Als je de kamerdeur achter je dicht trekt, moet je een volle minuut wachten voordat hij op slot gaat. In Bergen dachten wij dat het slot defect was, maar navraag leert dat men een tijdsvertraging heeft ingebouwd voor het geval je je sleutelkaart in je kamer vergeet. Dit is echter wel een veiligheidsrisico. Als je wegloopt, heeft iemand 1 minuut de tijd om je kamer in te komen. Arnold blijft er dus iedere keer naast staan totdat het slot dichtklikt. Wat duurt een minuut dan lang. Veel later leren wij pas dat als je de sleutelkaart dan voor het slot houdt, hij alsnog op slot klikt!
Wij bestellen vanavond pasta voor de broodnodige variatie, met Eros Ramazotti op de achtergrond. De pizzeria is mooi versierd met foto's van oude films, zoals Roman Holiday met Gregory Peck en Audrey Hepburn. Het smaakt uitstekend en het vult lekker, want wij hebben honger van alle inspanningen.
Om 7 uur zijn wij weer terug op de kamer en bespreken wij de tocht van morgen. Dit wordt de langste tocht: van Sogndal over de bergen naar Geiranger, daar met

een grote boot het fjord over en vervolgens naar Ålesund. Het is een tocht waar totaal zo'n acht uur voor staat. Ben benieuwd.