Dag 6: Bergen-Sogndal

Het ontbijt wordt volgens de bordjes in het hotel vanaf 8 uur geserveerd maar als wij om 10 voor 8 voorzichtig in de lounge gaan kijken zit er al een hele groep Chinezen uitgebreid te eten. Het buffet is bijna leeg! Wij eten wat er nog over is en pakken dan de laatste spullen in. Arnold haalt de auto uit de parkeergarage (wij krijgen korting van het hotel, nu kost het nog NOK 368 = ca. 40 euro) en ik wacht in de lobby met de bagage. Intussen komen de Chinezen ook allemaal met grote bagagestukken naar beneden en al gauw staat de hal vol. Ik neem de vlucht en loop naar buiten, naar de afgesproken plek. Je kunt nl. niet voor het hotel parkeren nu wegens wegwerkzaamheden. Arnold doet er 20 minuten over van hotel naar P en van P naar hotel, want het is allemaal eenrichtingsverkeer! Het is vanmorgen mooi weer, 13 °C en de zon komt soms door. Nice and crisp. Zo gaan wij op pad richting Flåm, waar ons een ritje met de Flåmsbana wacht, een treintje. Vandaag is tunneldag: wij rijden door een stuk of 20 tunnels die dwars door bergen gesneden zijn. Sommigen zijn weer echte trollentunnels: ruwe onafgewerkte wanden, slecht verlicht. Een enkele is nieuw en beter verlicht, zo nieuw dat onze Tomtom hem niet kent. De Gudvangstunnelen is maar liefst 11,4 km lang, maar dat is vandaag niet de langste. Dat wordt de Laerdalstunnelen van 24,5 km!! We doen 11 minuten over de Gudvangstunnelen, want echt hard kun je hier niet. Om half 12 komen wij in Flåm aan, een piepklein dorpje van 800 inwoners. Buiten het dorpje is het stationnetje maar daar blijkt een hele mall omheen gebouwd!! Er staan al zeker 10 bussen op de P en de schrik slaat ons om het hart. Hoe toeristisch is dit nu? Wij hebben een

voucher dat bij de ticket office ingewisseld moet worden voor een ticket. De vriendelijke jongeman achter de counter overhandigt ons meteen ook de tickets voor de Geirangerfjord passage, hoewel wij daar niet om vragen. Als ik hem vraag hoe al die Chinezen toch in Noorwegen verzeild zijn geraakt, glimlacht hij gemelijk en zegt: 'dat weet ik niet, maar wij varen er wel bij!' Dat geloof ik meteen. Het gaat om duizenden toeristen.
Wij bekijken het Flåmsbana museum, maar dan komt de trein er al aan en wij willen goede plaatsen hebben, want je hebt geen gereserveerde plek. De voorste wagons zijn gereserveerd voor (alweer) de Chinezen, verder mag je zitten waar je wilt. Het is nu 12 uur geweest en wij peuzelen onze lunch op, die bestaat uit een broodje leverworst (vanmorgen meegesmokkeld van het buffet!) , een chocolate chip croissant en een kaneelbroodje die wij delen en een Hardanger appel. Het gaat er goed in. Om 12.20 uur vertrekt de trein. Deze treinverbinding werd in de 20er jaren opgezet om goederen- en mensenvervoer mogelijk te maken tussen Bergen, Oslo en de Sognefjord. Boven in de bergen waren een heleboel kleine gemeenschappen die verder alleen per boot, te voet of te paard bereikbaar waren. Nog steeds kun je overstappen op de Bergenbanen, de trein naar Bergen. In de 20er jaren begon de bouw van de lijn. Met de hand werden tunnels gegraven, 1 meter per week!! Twintig jaar duurden de werkzaamheden. Er zit een bocht van 180° in het traject, in de berg! En je gaat van 1 meter AP tot 864 m boven AP op 20 km lengte. De stijging gaat heel geleidelijk want dit is geen tandradbaan maar een gewone elektrische trein. De elektriciteit komt van waterkrachtcentrales. Wij rijden door schitterende landschappen: besneeuwde bergtoppen, watervallen, ruisende beken. Er zijn veel kleine halteplaatsen. Ongeveer halverwege mag je uitstappen om een grote waterval te bekijken. Ik maak buiten foto's, Arnold blijft binnen. Opeens klinkt er muziek en vreemd gezang. Boven op een rots verschijnt een danseres die een 'hulda' moet verbeelden, een

legendarische tovenares, een soort Lorelei, die jonge mannen meelokte de bergen in. Dat hebben wij net aan boord gehoord. Er zijn twee danseressen, als de ene verdwijnt verschijnt de andere verderop achter een ruïne. Leuk gedaan, net alsof ze transporteert. Ik ben als een van de eersten de trein uit en slaag erin een foto te maken zonder mensen erop, want je staat al gauw met een mannetje of 100. In Myrdal is het eindstation, wij hebben er 60 minuten over gedaan om daar te komen. Spectaculair is de draai van 180°, waar je niets van merkt, maar in de zijwand is een kijkvenster gemaakt waardoor je de buitenwereld kunt zien. Voor de aanleg van de verschillende lagen spoorlijn, die zich om en in de rots wentelen (4 in totaal) is eerst een scherp stijgend zigzag pad aangelegd, dat nu populair is als wandel- en fietspad. Een club fietsers stapt dan ook in Myrdal uit. Je kunt daar ook fietsen huren om naar beneden te fietsen. Myrdal bestaat enkel uit herbergen, de vaste bewoning bestaat uit 1 persoon!
Om half 3 zijn wij weer terug in Flåm. Wij stappen snel in de auto voor de volgende etappe. Wij willen naar Borgund, waar een zgn. Stavkirke (paalkerk) staat. Daarvoor moeten wij eerst de Laerdalstunnelen door van 24,5 km. Het is de langste autotunnel ter wereld en met afstand ook de saaiste! Rotswanden, peertjes aan het plafond en dat 24 km lang. Slechts op drie plekken is de weg wat breder gemaakt en is er LED verlichting. Wij doen er 21 minuten over, je mag 70 km/uur. Om kwart over 3 zijn wij bij de Stavkirken Visitor Center, waar wij tot onze ontzetting 10 euro p.p. moeten

afrekenen om de kerk van binnen te zien. Anders mag je er niet in. Ze weten wel van prijzen hier. Het kerkje is wel de moeite waard want het is meteen de best bewaarde Stavkirke van Noorwegen. Die werden in de 10e en 11e eeuw gebouwd, naar het voorbeeld van de Vikingschepen. Dat was een bouwstijl die men kende: houtbouw. Er waren aanvankelijk zo'n 1000 paalkerken in heel Noorwegen, maar na de Reformatie werden er kerken verbouwd (van katholiek naar protestant), en ook afgebroken. Na een pestgolf in de 13e eeuw bleven er te weinig mensen over om de kerkjes goed te onderhouden en toen er in de 18e eeuw een wet werd aangenomen die bepaalde hoeveel kerken er op zoveel inwoners mochten zijn, verdwenen er nog meer. Eind 19e eeuw werd een organisatie opgezet om ze te redden en nu zijn er nog 29 over. In diverse vormen en maten. Dit is een redelijk grote en hij is zeer imposant zowel binnen als buiten. Het dak is gemaakt als een omgekeerd vikingschip en het is versierd met zowel

heidense als christelijke symboliek. Het hout werd met teer ingesmeerd om het te conserveren en het ziet er nu net uit of het verkoold is!
Eromheen ligt een grote begraafplaats die nu nog gebruikt word en ernaast staat een 'nieuwe' kerk uit de 19e eeuw. Overal grazen schapen!
Wij drinken een kop thee in het Visitor Center (NOK 25) en zetten dan koers naar Sogndal, onze bestemming van vanavond. We missen net de boot in Aspevik, vandaar dat al die Noren ons in de laatste tunnel in zaten te halen, dat was nog nooit gebeurd. Wij moeten dus 20 minuten wachten op de volgende boot (NOK 114). Je komt aan in Amlahytta, en duikt dan meteen weer een tunnel in van 3 km. We maken een stop in Kaupanger, waar ook een stavkirke staat. Hij is mooi, maar niet zo speciaal als die in Borgund. Bovendien is ie dicht want het is al half 6. Wij maken wat foto's, ook van de geiten die ernaast staan, en rijden door naar Sogndal, naar het Quality Hotel Sogndal. Wij krijgen een kamer aan de achterkant van het hotel, dus geen uitzicht over het fjord. Je kunt zo bij de achterburen naar binnen kijken, daar schijnen ze hier niet moeilijk over te doen. In het hotel kun je eten, er is een Italiaan en een burgertent, en aangezien het al half 7 is, besluiten wij maar voor de Italiaan te gaan. Bij La Pergola eten wij een perfecte pizza, die wij echter wegspoelen met een liter water. Ook hier is er geen glas wijn onder de 10 euro. En hoewel wij Texaanse prijzen gewend zijn, die daar niet ver onder

liggen, hoeft het niet iedere avond prijs te zijn. Wij hebben al wel een glas wijn van eigen import gedronken op de kamer?. Na het eten maken wij een klein rondje langs de rivier die vlakbij het hotel ligt. Dit hotel is niet echt memorabel, behalve misschien de hotelbalie, die met LEDs verlicht is en wat weg heeft van een verlichte ijsberg!
Om kwart voor 8 zijn wij weer terug op de kamer en kunnen wij uitbuiken.