QATAR

Een overstap in Qatar, een piepklein landje met 300.000 steenrijke Qatari -mannen in smetteloos witte overhemdjurken met gouden manchetknopen en vrouwen van top tot teen in prachtig geborduurde zwarte gewaden- en zo'n anderhalf miljoen buitenlanders. Deze tussenstop hebben we benut om opnieuw drie dagen te logeren bij het gezin van nichtje Daphne. Opnieuw omdat we drie jaar geleden ook bij hen te gast waren. En weer beleefden we een klein stukje van het leven van een expat-gezin, gecombineerd met het bekijken van een land en een cultuur waar we zo weinig van weten. Boeiend in zo'n gezin is de voortdurende vermenging van Nederlandse met internationale gebruiken en gewoonten. Zo aten we een uitgebreide Syrisch-Libanese maaltijd en bakte Peter zijn over de hele wereld beroemde spinazietaart. We zwommen met buurkinderen uit Ierland en Soedan in het zwembad van de "compound", bezochten de grote soek van Doha vol kruiden, kralen en kippen en hielpen bij het huiswerk van de zaterdagse Nederlandse les (schrijf je: in de nagt of in de nacht?). We hoorden over schoolreisjes in een tentenkamp in de woestijn

van Dubai en natuurlijk bespraken we de nieuwste ontwikkelingen bij "Boer zoekt vrouw".

Wat ons bijblijft van dit korte bezoek is de fascinerende mix die in Qatar ontstaat tussen de moderne westerse invloeden in kunst, architectuur en technologische vooruitgang en de verfijnde eeuwenoude Arabische vormgeving die daarin verwerkt wordt. Plus de manier waarop geprobeerd wordt de eigen cultuur te behouden (af te schermen), terwijl er toch andere waarden binnensijpelen.
Natuurlijk is er ook het andere Qatar. Rijk, megalomaan, in sommige opzichten ongeëmancipeerd, machtig, arbeidsslavernij, enz. Lees de kranten. Maar alle belangrijke sportwedstrijden komen naar Qatar, het vliegveld wordt HET overstappunt voor westerlingen en oosterlingen, het Louvre wordt voorbijgestreefd en in het immense marmeren amfitheater met een weids uitzicht over de Perzische Golf werd onlangs de opera Aida opgevoerd. Kortom, het land valt niet meer te negeren.

ENKELE IMPRESSIES "where east meets west"

Als dank voor het mogen bouwen van een grote gasfabriek in Qatar financiert Shell enkele speciale projecten. Zo werkt Daphne met een groep lokale collega's aan de verbetering van de verkeersveiligheid in Qatar (er zijn jaarlijks naar rato meer verkeersdoden dan in Nederland). Want gevaarlijk rijden is hier erg stoer en een rijbewijs halen is een fluitje van een cent. Daarom hebben ze een van oorsprong Britse online leermodule bewerkt met in Doha gemaakte opnamen en omgezet in het Arabisch, om interactief verkeerssituaties aan te bieden en daarmee veiliger en anticiperend gedrag te bewerkstelligen (wij hebben de module zelf geprobeerd en gelukkig een voldoende 'level' behaald). De grote kunst is nu om deze en andere "games" die ze hebben ontworpen bij een groter publiek onder de aandacht te brengen. Dit alles vraagt veel van haar kennis van de Arabische taal en cultuur.

Bij een bezoek aan het museum voor islamitische kunst, een van de mooiste musea die we ooit gezien hebben, sta ik (Lucia) voor een glazen vitrine met prachtige sieraden. Als ik door de vitrine heen kijk, kijk ik recht in de ogen van een Arabische vrouw. Meer zie ik niet van haar, want haar kledingstuk laat alleen een spleetje vrij voor haar ogen. "Mooi hé", seinen onze ogen. Dan pakt ze het nieuwste model smartphone en maakt een foto van de halsketting.

Bij de foto's:
CONTRASTEN
# op de voorgrond antieke dhows, op de achtergrond de skyline van Doha, rechts het genoemde museum
# moderne lift met verfijnde Arabische vormgeving
# kruiwagens in de oude soek