Over 14 uur alweer vertrekt mijn vlucht naar Panama. De volgende stop van mijn reis.
Maar eerst terug naar Viñales, mijn laatste stop voor Havana. Mijn tweede dag daar heb ik het rustig aan gedaan. Ik heb een wandeling gemaakt naar het hotel dat boven op de berg ligt. Daar was een zwembad en een indrukwekkende uitzicht over de vallei. Op de terugweg kreeg ik net geen stortbui en onweer over me heen en kon ik opgelucht ademhalen.
Tijdens het eten, bleek dat ik niet alleen meer was in de Casa. Er was een Engelsman in de andere kamer en met hem heb ik gegeten en later ook de stad in gegaan, samen met de twee Duitse meiden. Het was een gezellige avond waarbij wij allemaal een sigaar probeerden te roken, maar waarbij we uiteindelijk tot de conclusie kwamen dat het eigenlijk maar smerig was.

De volgende ochtend ging ik weer terug naar Havana, aangezien mijn budget niet zo hoog was en het leven buiten Havana toch echt stukje duurder was. De Engelsman vroeg mij nog of ik niet nog een dag bleef, zodat ik met hem kon gaan paardrijden, maar zijn pogingen waren tevergeefs, aangezien ik mijn bus en de hostel in Havana al had geboekt.
Op het feit na, dat ik bijna zonder portemonnee en dus al mijn geld in Havana had gestaan, was die dag alles prima verlopen. Gelukkig zijn er nog die eerlijke Cubanen die je vergeten portemonnee langs komen brengen, voordat je de bus instapt.

’s Middags aangekomen in Havana had ik eerst een stel gevonden waarmee ik de taxi kon delen, zodat ik weer wat geld kon besparen. Waarna we niet veel later voor vijf CUC met zijn drieën richting het centrum reden.
In het hostel zag ik bij binnenkomst al een bekend gezicht van de vorige keer en dus had ik al meteen iemand om mee te praten. Later bleek er ook nog een Argentijn te zijn, die er de eerste dagen er ook al was.
Verder heb ik al snel vrienden gemaakt met de andere mensen die ik nog niet kende en heb ik half afgesproken dat ik de volgende dag wel mee wilde naar het strand.

De volgende dag zo gezegd, zo gedaan. Met drie jongens uit Engeland en een meisje uit Hongarije zijn we naar playa Santa Maria gegaan, het strand waar ik de week ervoor ook heen ging met de Indiër. Gelukkig was het overwegend bewolkt, waardoor het niet te heet was die dag. Maar toch heb ik die avond weer moeten gaan slapen met zere plekken aan mijn billen.

De daag erna, oftewel 29 Juni, ben ik eerst op pad gegaan met drie Brazilianen. Tot we werden aangesproken door twee Cubanen, die zich voordeden als een professor en een leerling Geschiedenis en ons wel wilden rondleiden door de stad. In eerste instantie dacht ik er niet te veel van, totdat ik merkte dat dit wel erg leek op de keer dat ik alleen door de stad liep en er ook een Cubaan naar mij toe kwam en mij wel paar dingen in de stad wilde laten zien, zonder ook maar het woord gids in zijn mond te nemen. Die keer had ik voor hem zijn drankje van 5 CUC moeten betalen en ben hem daarna ook gesmeerd. Maar deze dag, op het moment dat we een café binnenkwamen, en ze wilden gaan zitten, heb ik bedankt en ben ik weggelopen. De Brazilianen waren nog onervaren en zijn gebleven. Later hoorde ik van ze dat ik gelijk had gehad, en dat deze twee hun van alles wilden aansmeren.
In de tijd dat zij hun tijd verdeden met de Cubanen, ben ik naar “Plaza de la Revolution” gelopen en heb later dorstig, zonder kaart en enige hulp de terugweg naar het hostel gevonden. En ben daarna paar uurtjes gaan slapen.
’s Middags rond vijf uur weer op pad gegaan in mijn eentje, en heb toen de oud-stad van Havana ontdekt. Wat echt schitterend mooi is. Je vindt in de architectuur duidelijk de Spaanse invloeden terug en ze zijn nu druk bezig om alle gebouwen die dat nog niet zijn, nog te restaureren.
Ik heb hier uren rondgelopen en nog niet alles gezien. Op de terugweg liep ik langs de Malecon, en werd ik weer positief verrast. Malecon is de zeven km lange boulevard van Havana. En aangezien ik daar was met zonsondergang, was het vol met mensen die genoten van de ondergaande zon en de frisse bries van de zee.
En voor mij was het een hele goeie mogelijkheid om mooie foto’s te maken van het uitzicht en de mannen die aan het vissen waren.
Die dag was ik dan ook erg tevreden met hoe mijn dag was verlopen, en was ik blij dat ik ’s middags nog even op pad was gegaan. Het is later op de middag namelijk ook veel beter te doen, vanwege de warmte.

Zoals je merkt, leer ik hier veel verschillende mensen kennen, elke dag komen weer nieuwe mensen op mijn pad en hoor ik weer nieuwe interessante verhalen. Ik kan al niet eens meer opnoemen uit hoeveel landen ik mensen heb ontmoet en de meeste namen heb ik natuurlijk ook niet onthouden. Maar dat ik ook onmogelijk, aangezien de meeste ontmoetingen heel kort zijn. Vaak ben je met iemand een dagdeel op stap en dan ga je de volgende dag weer een andere richting op, waardoor je elkaar verliest. Maar het kan dus ook gebeuren, dat je elkaar weer op een andere plek spontaan terugziet, zoals het gebeurde in Viñales met de twee Duitse meiden en de Britten.
Iedereen die ik tot nu toe heb ontmoet waren ieder een persoon op zich en allemaal verschillend van elkaar. Met de ene persoon heb je een persoonlijk gesprek, bij de andere blijft het alleen bij voorstellen en vertellen waar je vandaan komt.
Er zijn ook momenten dat ik geen zin heb om te praten en dan sluit ik me af door in mijn dagboek te schrijven of een boek te lezen, en ik moet zeggen dat dit aardig goed werkt. En als ik helemaal nergens meer zin in heb, ga ik gewoon paar uur slapen.

Gisteren was dan weer een dag, waarbij ik al deze dingen om me af te sluiten niet heb gedaan, en dus hele dag onder de mensen ben geweest.
Met Celine (Frankrijk), Connie (Duitsland), Therese (Oostenrijk) en Felix (Duitsland) zijn we richting de oud-stad gelopen. We zijn na twaalf uur gegaan en hebben de hele dag gelopen. Rond drie uur waren we in een hotel, daar zijn we op het dakterras gaan zitten en hebben we een lunch gehad. Verder had je vanuit hier een mooi uitzicht over een deel van de oud-stad.
Hierna is Felix terug gegaan naar het hostel en zijn we met zijn vieren verder gelopen. Het uiteindelijke doel was om vanuit de andere deel van de haven, daar was een kasteel, de zonsondergang te zien.
Na half uur gewacht te hebben op de bus, hebben we toch maar besloten om een taxi te nemen.
In eerste instantie wilden we het kasteel ook nog bezoeken, maar aangezien de entree 8 CUC kostte, vonden allen van ons dat toch beetje te veel geld. En dus zijn we op een ander deel van het kasteel, waarvoor je niet hoefde te betalen, gaan zitten en daar gewacht tot de zonsondergang.
Terug in Havana, hadden we allen honger van het vele lopen die dag. Ik wist toevallig nog een plek, waar ik de afgelopen drie dagen al pizza’s had gegeten en na even te zoeken, hebben we daar langs de weg spaghetti, pizza en ijs gegeten. Goeie afsluiting van de dag.
Alhoewel de dag nog niet afgesloten was, want iemand had bedacht om nog op de Malecon te zitten en rum te drinken. Dat waren de Argentijn en de Colombiaan, zij hadden dat de afgelopen twee avonden al gedaan en Celine wilde wel met hun mee. Na wat geaarzel heb ik dan toch toegezegd, aangezien ik hierna nog maar een dag in Cuba was en de laatste avond het niet laat ging maken.
Het was voor mij de mogelijkheid om Spaans te leren, maar hiervoor was ik toch echt te moe na zo en dag.