Hoada campsite

Helaas vanochtend nog steeds geen olifanten... En ook langs de weg zien wij alleen hun olifanten poep. Maar goed dat het reizen op zich en de natuur wel spectaculair zijn. (Bergen gaan gelukkig nergens naartoe en bevinden zich doorgaans op de aangegeven plaats). Met de weersomstandigheden en de dieren zijn we blijkbaar minder Lucky.

Daarentegen zijn wij vandaag wel andermans Lucky couple: langs de weg treffen we een gestrand busje met zes Duitsers (jawel, in schutkleuren) maar zonder olie. Helaas kunnen wij ze hier niet mee helpen, maar wel met onze satelliet telefoon. Hierdoor wordt hun pech onderweg gemeld en de olie besteld, die zal later gebracht worden. Onder nog net geen luid gejuich, maar met hartelijke dank en een uitnodiging voor een drankje vanavond in hun lodge rijden wij weer verder.

Bij de lodge aangekomen, stelt Daan voor om daar te lunchen en dan door te rijden naar onze campsite. Kleine bijkomstigheid: de lodge is te bereiken via een enorm stijl zandpad en alleen met de extra 4x4 stand, die we volgens de instructies alleen mochten gebruiken als we vast kwamen te zitten. Dilemma: we willen geen tweede auto ruïneren dus wat gaan we doen? Luisteren we naar de instructies of volgen we toch onze nieuwsgierigheid en het rebelse kind in ons dat enige sensatie wel kan waarderen? Lezers thuis hebben twee minuten om in te zetten....

Natuuuuurlijk gaan wij omhoog! Na gezwaaid te hebben naar de luitjes bij de receptie begint Linda stoer en beiden met enige buikpijn aan de uitdaging. Gaandeweg wisselen kick momentjes en 'waar zijn we aan begonnen?' zich af. Maar er is geen weg terug en in de L4 en in de eerste versnelling (voor de 4x4 kenners onder ons deze technische info) bereiken we uiteindelijk de top van de bergpas. Wat een kick! Daan heeft direct al zorgen over hoe we weer beneden komen. Maar eerst het uitzicht: op meer dan 1000 meter hoogte is dit geweldig!

Het personeel stelt zich allen voor met hun naam en vragen ook onze naam, wat de service extra persoonlijk maakt. Deze lodge (en ook onze camping) wordt gerund door de lokale bevolking en de opbrengst gaat ook naar hen. Het is de eerste plek waar wij geen blanke manager zien. Dit maakt de tocht naar boven extra de moeite waard!

Dan het naar beneden gaan: Daan begint hier wijselijk niet aan. Linda stapt vol zelfvertrouwen in en brengt ons rustig en veilig weer naar beneden. Daan benoemt haar daarom zonder twijfel tot employee of the Day! Stiekem voelen we ons toch wel even de Lucky bastards van de dag.

Bij onze campsite aangekomen maakt ons hart opnieuw een sprongetje! We zijn beland in de live versie van the Flinstones! Het terrein ligt bezaaid met enorme rotsen. De kampeerplekken liggen hiertussen in, waardoor je je buren niet ziet. Alle plekken hebben een kookgedeelte met aanrechtje en een eigen buitendouche en toilet, verscholen tussen de spelonken van de rotsen. Je loopt er via een pad van platte rotsen naartoe. Alles is volledig gemaakt van natuurlijke materialen. In tegenstelling tot de vorige plek is het hier schoon, degelijk en ontzettend mooi aangelegd. Er ligt zelfs een zwembad verstopt tussen de rotsen en er is op de berg een bar met terras, vanwaar je over het hele gebied uitkijkt. Wat ons betreft een aanrader voor in de reisgidsen!

Wij creëren hier vanmiddag voor even onze eigen Expeditie Robinson beleving: op expeditie naar het zwembad, opdrogen in de zon. Kijken naar de zonsondergang (ok, niet met een waterfles maar met een sundowner) en daarna douchen in de buitenlucht, ons eigen eten klaarmaken, een proef spelen (gezelschapsspel doet dienst) en als het vuur opgebrand is naar bed. Lucky us....