Vanochtend, 9.19 uur:
Linda zegt dat ze stiekem hoopt dat we nog een keer een platte band krijgen zodat ze kan proberen of het lukt om dit zelf te verwisselen. Daan, die deze ambitie totaal niet heeft, probeert nog af te kloppen maar vindt geen hout.

10.15 uur: na het boodschappen doen constateren we dus inderdaad een platte band! OMG! We moeten om 13 uur 100 km verderop bij de gate van het safari park zijn dus dit is niet het beste moment! Aan de andere kant, we staan nu wel tegenover een tyre repair shop (lees stalletje op houten palen dat zowel dienst doet als garage als als barber shop) en gelukkig niet langs de weg in de middle of nowhere..

Natuuuuurlijk schieten direct meerdere behulpzame mannekes te hulp. Terwijl wij nog staan te beoordelen wat we hiervan moeten vinden, draaien ze al ijverig de band van de auto af. Het kan dus wel snel hier.... Als ze zelf willen....

Anyway, we laten het maar gebeuren want wij hebben onze deadline voor ogen. Inmiddels is er ook een heel publiek toegestroomd en worden we bestookt met de bekende vragen: waar komen jullie vandaan? Hoe heet je? En waar zijn jullie mannen? Voor het gemak vertellen we altijd maar dat onze mannen in de buurt zijn, dat jaagt in ieder geval een aantal gasten weg. Bovendien is dit zo'n moment waarop ik had gewild dat hij er echt was trouwens...

Totale schade: twee kapotte banden, welke gewoon worden gerepareerd door er een nieuw lapje in te lijmen aan de binnenkant....T.I.A. I guess....
Na een uurtje kunnen we weer de weg op. 5x zo veel afgerekend als bij goede oude Udo in Luderitz, maar hé, je kunt niet alles hebben. We halen wel nog op tijd de gate.

Aangekomen in Etosha, een van de grootste en mooiste safari parken in Zuidelijk Afrika, constateren we dat het 'alleen op de wereld' gevoel en een vrij uitzicht over het landschap vanuit je kampeerplek verleden tijd is. Hier is t meer 'opstellen in rijen van vijf' en het Costa del Sol gevoel in het badhuis.... Op safari heb je dit echter helemaal niet door. De oppervlakte van het park is zo groot dat je met gemak kilometers kan rijden zonder een andere auto tegen te komen. Gelukkig maar. We waren inmiddels op onze rust gesteld.