Back where we started, in de Kalahari regio, brengen we onze laatste nachten door op een guestfarm. Een Afrikaans boeren bedrijf, waar vee wordt gehouden en waar gasten kunnen verblijven voor ontspanning en rust. Op deze guestfarm worden daarnaast activiteiten ontwikkeld die de community werk verschaffen en bijdragen aan het behoud van het cultureel heritage. Bijvoorbeeld een galery, waar lokale handcraft wordt verkocht en een weverij waar de mooiste tapijten worden gemaakt.

Voor ons is deze plek in eerste instantie de gelegenheid om even bij te komen van het kamperen en rondtrekken, onszelf schoon te schrobben en klaar te maken voor de terugreis.

Gedurende ons verblijf ontmoeten we de zeer diverse verzameling van eigenaren, staff en bewoners van de farm en krijgen daarmee een interessant inkijkje in hun persoonlijke verhalen en hun kijk op Namibië. De blanke Namibische 'Ouma', een oudere dame die werkt op de farm en wiens vier kinderen allen zijn geëmigreerd omdat ze volgens hen geen kans maken op een goede baan na de onafhankelijkheid. 'Nutty professor, mr. Nigel', welke gezien zijn kennis al ontelbare baantjes heeft gehad over het hele land en om onbekende reden hier is beland. Nigel gelooft in samenwerking met de lokale stammen en denkt dat er hoop is voor Namibië met het verstrijken van de tijd. De (donkere) meiden en jongens van de Staff, welke zeer beleefd en getraind iedereen aanspreken met sir and madame (wat ons toch wat ongemakkelijk doet voelen) en die echt hun best doen maar zelf niet echt vanuit intrinsieke motivatie tot actie lijken te komen. De adviseur van de U.N. die niet weet wat in zijn advies rapport te schrijven omdat de adviezen toch niet worden gebruikt. En tenslotte de (Duitse) eigenaren van de farm, welke semi geïnteresseerd vragen stellen over onze trip terwijl ze de Staff orders geven. Dit alles maakt onze ervaring van deze vakantie enerzijds meer compleet, anderzijds laat het een dubieus gevoel achter.

Namibië struggelt net als zoveel landen in Afrika met een aantal uitdagingen, welke een schaduw werpen over de op het eerste oog paradijselijke natuur en mooie toeristische bestemming. Denk hierbij aan onderwerpen als het koloniale verleden, corruptie, armoede, apartheid of discriminatie en het zoeken naar een balans om als mens, dier en natuur samen te blijven bestaan. Natuurlijk wisten wij dat dit speelt, maar als toerist kan je dit makkelijk omzeilen door je te focussen op het fotograferen van landschap en de dieren en geen verdere vragen te stellen. Echter, zo zitten wij niet in elkaar.

Na een aantal avonden debatteren over whats wrong and whats right, concluderen wij dat er geen sluitend antwoord bestaat. It is what it is... En een ieder kan hier slechts op kleinschalig niveau invloed op uitoefenen. Wij kopen dus maar weer wat om de community te sponsoren, proberen de Staff zo gelijkwaardig mogelijk te benaderen en hopen dat mr. Nigel gelijk heeft met zijn optimistische voorspelling over de toekomst van dit land.

Morgen reizen wij terug naar huis, met zo onze eigen optimistische doelen. Een van de mijne is het blijven schrijven, het zorgen voor een gezonde mind and body en mezelf omringen met positiviteit en succes. I will keep you posted about this!