De stilte voor de storm

Hoogtijd om weer eens even de tijd te nemen voor een blog. Dit keer schrijf ik vanaf de boot. Ja! We zijn eindelijk klaar met werken en zitten op de boot om naar het zuidereiland te gaan. Aangezien planningen toch alleen maar veranderen, hebben we besloten er gewoon geen te maken. Wel hebben we natuurlijk plekken die we echt heel graag willen bezoeken en we gaan gewoon zien in welke volgorde we dat gaan doen. We beginnen met de oostkust van het eiland. Dit doen we, omdat we nog aan het begin van de lente zitten en de oostkust veel beter weer heeft dan de westkust. Maar ach, wie weet gooien we ook dat beetje planning wel overboord, we zien het wel.

Waarom heb ik zo lang gewacht met schrijven? We hebben niet echt ‘leuke’ tripjes meer gemaakt de afgelopen weken. We besloten het geld te sparen en dus wat meer in Wellington te blijven. Man, dat was wel afzien we wilde niets liever dan de auto pakken en gaan natuurlijk!!

Maar Janne, wat hebben jullie dan wel gedaan?! Laten we vooropstellen dat wij vooral veel tijd hebben besteed aan werken. Helaas moesten we wat uren inleveren omdat we een paar weken terug zijn geweest in level 2, omdat corona ineens weer kwam opzetten. Gelukkig is het inmiddels weer zo goed als weg en zijn wij weer terug naar level 1, waar niets aan het handje is.

Verder hebben wij ons mateloos geërgerd aan de keuken in het hostel. Thomas heeft heel wat tijd doorgebracht bij de broodrooster. Hij was kapot, dus je moest hem vast blijven houden om je brood getoast te krijgen. Gelukkig nam hij deze mooie en vooral belangrijke taak op zich. Ook de kookplaten waren continu kapot waardoor we veel te weinig plek hadden voor het aantal mensen dat moest koken. Maar ach, afgelopen weekend, natuurlijk het moment dat wij het hostel verlaten besluiten ze alles te vervangen. Maar echt klagen zullen wij niet doen. De wasdrogers waren allemaal kapot en hierdoor hadden wij het geluk dat wij de drogers mochten gebruiken van de schoonmaakster. Natuurlijk hoeven de schoonmaaksters niet te betalen voor elke droogbeurt, dus wij hebben weer wat extra dollars in onze zak kunnen steken. Alle kleine beetjes helpen nietwaar?!

Zijn jullie dan echt het hostel niet uit geweest?! Jawelll! We hadden natuurlijk boodschappen nodig! We hebben de beste kiwi’s uitgezocht uit de staaaaapels kiwi’s hier in de supermarkt. We hebben de grootste grapefruits ever gevonden en gegeten. Ze hebben meer een sinaasappelsmaak dan de grapefruits die wij kennen. Al dat boodschappen doen moet natuurlijk beloond worden. Dat deden we dan ook met een geweldig lekkere Vietnamese Roti rol. Nou ben ik niet zo bekend met Vietnamees eten moet ik zeggen, maar man…. Die roti rollen kan ik elke dag wel eten zeg!!

Ook nog iets minder alledaags gedaan dan supermarkt bezoekjes? Zeker! Op het strand hebben we Paūa schelpen gezocht. Weetje nog die mega slakken waar ik over vertelde een tijdje terug? Die schelpen zijn zo mooi, we konden het niet laten er een paar mee te nemen. Nouja, een paar…. We zeiden elke keer, we kunnen ze altijd nog weg doen. Met een hele zak vol kwamen we dus weer thuis. Ze hebben ongeveer een maand in onze kamer gelegen en we hebben gisteren maar besloten dat 30 schelpen echt niet nodig is in onze kleine camper. We hebben ze dus maar weggegeven.

De Weta cave, dit is een soort van museum achtige situatie. Hier maken ze alle decor voor films onder andere voor Narnia, Avatar, King Kong en natuurlijk niet te vergeten Lord of the Rings. Je kan een tour doen door het atelier met een soort van workshop geloof ik. Nou hoorde wij dat dat niet helemaal de moeite waard zou zijn. Wij

zijn dus alleen naar het souvenirwinkeltje geweest. Dit is al een heel museum op zich. Hier staat dus onder andere het hoofd van King Kong en allemaal mega, maar echt mega dure zwaarden en standbeeldjes van bijvoorbeeld Lord of the Rings. Het mannetje wat er werkte probeerde het nog leuk te verkopen met zinnen als: Ja, maar deze zijn wel echt uniek en handgemaakt. Er zijn geen duizenden exemplaren van zoals bij die beeldjes, die gewoon in de fabriek zijn gemaakt. Ohja, ze waren natuurlijk wel echt gemaakt door de echte makers van de films. Natuurlijk wel waar, maar hij moest wel nog even zijn overtuiging oefenen, want dit klonk net zo slecht als die Swiffer reclames op de tv. Maar volgens hem gingen ze echt als warme broodjes over de toonbank. Wij hebben het toch maar gelaten bij die wat minder unieke en betaalbare fabriekssouvenirs.

Als laatste hebben wij natuurlijk afscheid moeten nemen. In augustus hebben we, met een feestje natuurlijk, afscheid moeten nemen van onze Belgische vrienden, zij moesten helaas weer terug naar België. Afgelopen weekend hebben wij vaarwel en tot nooit meer ziens gezegd tegen ons werk. Thomas zijn collega’s gingen voor eetbare kadootjes. Typisch Nieuw-Zeelandse snoepjes. Echt lekker? Nah, ik vind van niet stiekem. Denk aan chocolaatjes met een soort van ananas vulling. Chocolade met marshmallows erin. Maar ook

een Greenstone heeft hij gekregen. Het is een Jade steen, die hier heel veel gedragen wordt door mensen. De Maoris maakte hier vroeger alles mee. Van wapens tot bestek. Je mag deze steen ook nooit voor jezelf kopen, dat blijkt ongeluk te geven. Ik had Thomas er ook al één gegeven voor zijn verjaardag. De geluksvogel heeft er nu dus twee.
Ik heb van mijn collega een heel mooi boekje gekregen met Maori legendes. Er gaan over zo veel verschillende situaties verschillende verhalen. Een beetje bijbel achtig zou ik bijna zeggen. Ik heb dus nog wat te studeren de komende tijd.

Als laatste hebben we gisteravond afscheid genomen van onze hostel genoten. We gezellig samen uit eten geweest en daarna snel ons bed in, want de boot was al vroeg vanmorgen.
Inmiddels begint de boot aardig te schommelen. Ik maak snel een eind aan dit verhaal, voor ik nog zeeziek ga worden.