Windy Welly

Wauw, de tijd vliegt. Ik dacht dat het iets meer dan twee weken was dat ik een blog schreef. Ik zie nu dat het al een maand geleden is. Nou beleven we natuurlijk wat minder als we werken dan dat we aan het rondreizen zijn, maar bij deze toch een update over het leven in Nieuw-Zeeland.
Het leven hier is lekker relaxt. De mensen hier zijn allemaal relaxt en leven niet zo met een agenda zoals wij Nederlanders doen. Als het even rustig is op het werk dan is het gewoon even rustig. Geen gedoe met mensen eerder laten stoppen of extra schoonmaaktaken. De eerste week was dit even wennen, al went dat natuurlijk eng snel! De cultuur voelt een beetje hetzelfde als in Nederland. Mensen zijn net wat minder direct dan wij zijn in Nederland, maar wel wat behulpzamer en vriendelijker. Als je hier de weg kwijt bent, komen mensen je helpen en je kan met iedereen een praatje maken.

Maar hoe zit het nu met het werk? Wij zijn 10 februari aangekomen in Wellington en mijn eerste contract heb ik al getekend op 17 februari. Binnen een week had ik dus al een baan! (ik heb zelfs in de tussentijd 2 banen geweigerd) Inmiddels ben ik voorzien van 2 baantjes. Ik werk in café/koffiebar én een restaurant. Het café is alleen overdag open, daar werk ik 4 dagen per week en in het restaurant werk ik ongeveer 2 avonden per week. Dat is wel lekker, want ik heb dus veel avonden vrij. Hier hoopte ik zo op! Ik was in Nederland zo klaar met alle avonden werken dat ik het hier in Nieuw-Zeeland toch even anders aan ging pakken. Hier staat wel tegenover dat ik dus elke dag vroeg op moet. Dit wil zeggen dat ik meestal tussen 6 en 7 uur in de ochtend moet beginnen. Dat is wel wennen. Al moet ik zeggen, ik vind het lang niet zo erg als alle avonden werken.

Thomas heeft al drie baantjes gehad zelfs. Hiervan heeft hij er al weer twee opgezegd. Hij heeft een fulltime baan aangeboden gekregen bij één van de cafeetjes waar hij werkt. Dat is natuurlijk veel beter dan al die verschillende baantjes. Hij doet van alles wat. Afwas, bediening, keuken net waar ze hem nodig hebben.

Het werken hier is niet gek veel anders. Alleen is er een mega koffiecultuur hier. Iedereen haalt ’s ochtens koffie to go of komt koffiedrinken in een koffiebar. De kwaliteit van de koffie is dus

ook heel erg goed (mij hoor je dus niet klagen). Elke horecazaak heeft wel één of twee barista’s in dient. Dit wil dus zeggen dat niet elke medewerker ook zomaar koffie mag zetten. Gelukkig heb ik al wat barista trainingen gehad in Nederland, waardoor ik dus deze mooie functie kan vervullen. Ik heb de hele dag toegang tot de nummer 1 levensbehoefte!!! Nou moet ik ook zeggen dat ik wel blij ben dat ik vooral werk als barista. De diensten die ik in de bediening draai gaan iets stroever dan ik had gehoopt. Mensen in Nieuw-Zeeland hebben (natuurlijk) nogal een Nieuw-Zeelands accent. Daarnaast praten ze erg binnensmonds en vooral snel. Als ik vraag of mensen normale melk in hun koffie willen (er zijn nog al veel opties, namelijk: volle melk, halfvolle melk, amandel, soya, haver, cocos en soms nog wel meer) dan klinkt “yes, cowmilk” zelf nog als “yes, catmilk”.
Het wil dus nog wel eens voorkomen dat mensen om iets extras vragen en ik geen idee heb waar ze het over hebben. Zo dacht ik bijvoorbeeld dat een man vroeg om Churrossaus. Nou wij verkopen geen churros, dus ik dacht waar heeft deze man het toch over. Na drie keer vragen begrepen wij elkaar nog niet. Ik liep dus naar de keuken en herhaalde het woord zoals de man het tegen mij zei: “Churrosauce”. De chef zei: Ja natuurlijk kan hij dat krijgen. Hij leek mij dus te begrijpen, wat heel raar was, aangezien ik zelf geen idee had waar ik het over had. Wat bleek nou, hij vroeg om chorizo.

Wauw, ik dacht echt dat hij het over een saus had. Zo kan het af en toe dus wat vermoeiend zijn. Mogelijk ook voor mijn collega’s, daar vraag ik maar niet naar!
Gelukkig gaat bediening in het restaurant mij wat beter af dan in het cafe. Het is een restaurant met een Engels/Franse gerechten. YES! Die ken ik!!! Hier zijn ook veel minder toevoegingen en aanpassingen aan de gerechten mogelijk. Ook mijn collega’s kan ik veel beter verstaan, aangezien ze allemaal geen Kiwi’s zijn.
Naast het werken hebben wij helaas nog steeds niet zo veel gezien van het land. Ik kreeg al opmerkingen, waarom er zo weinig foto’s gestuurd worden. Ja, ik zou wel willen, maar ik zie vooral mijn werk en met zulke foto’s ga ik jullie natuurlijk nooit jaloers krijgen. Het is dus nog eventjes geduld hebben voor ons. Maar, wees niet bang, er gaan tijden komen dat ik jullie jaloers ga maken met foto’s!!
Op vrije dagen is vooral uitslapen en naar het strand gaan mijn favoriete bezigheid. Wij wonen aan het water en het strand is op 15/20 minuten loopafstand. Van deze luxe moet ik wel genieten! Aangezien de herfst snel zal beginnen ben ik daar dus vaak te vinden. Wees niet bang hoor. Hier in Wellington is het niet echt koud in de winter. Mocht het heel koud worden, dan hebben we het over ongeveer 10 graden. Dat overleven wij denk ik wel (het zuidereiland kan wel kouder worden, maar daar denken we gewoon nog even niet

aan).
Als we geluk hebben en na het strand weer naar huis lopen, dan kunnen we nog “kleine” haaien en roggen in het water spotten. Vooral de roggen zijn echt megagroot! Elke keer hoop ik weer dat we ze zien. Tot nu toe hebben we ze twee of drie keer gespot.

Het Te Papa museum is echt een must see hier. Het is een heel groot museum wij zijn er al zo’n drie keer geweest. Het gaat natuurlijk over Nieuw-Zeeland. Zowel de cultuur, oorlogen, de Maori mensen en hoe de blanken het land hebben overgenomen. Er is ook een hele afdeling over de dieren die hier leven. Veel dieren vormen direct een plaag hier. Nieuw-Zeeland is een enorm vogelland. Zo goed als alle andere dieren komen hier eigenlijk niet vandaan. Ze zijn geïmporteerd door de mens. Deze dieren hebben geen natuurlijke vijand en hierdoor is er al snel een over populatie. De conclusie is dat het een heel erg mooi museum is wat bijna niet te doen is in één dag. Vandaar dat wij afdeling per afdeling bekijken.
In de weekenden is er elke dag wel wat te doen. Van festivals, hardloopwedstrijden (alleen leuk om naar te kijken natuurlijk), marktjes, watersport wedstrijden ga zo maar door. Net zoals thuis in Nijmegen! Dat is toch fijn. Een paar weken geleden was er een licht

festival. Ze hadden de hele boulevard verlicht met lampionnen en noem het maar op. Livemuziek en Hollandse stroopwafels & poffertjes. Afgelopen weekend zijn we naar het NewTown festival geweest. Ook hier was veel livemuziek en overal marktkraampjes.

Ik zou het bijna vergeten, maar deze week was ook mijn verjaardag nog! Natuurlijk moesten we gewoon werken, maar zijn we daarna nog wel lekker uit eten geweest. Het restaurant bleek nogal geliefd te zijn bij de Lord of The Rings cast. Frodo heeft hier dus nog een biertje gedronken. Het eten viel helaas best wel tegen. Vleesbakken waren ze niet de beste in, al had ik gelezen van wel. Misschien hadden wij gewoon dikke pech, of de standaarden hier zijn gewoon anders. Al met al een leuke dag gehad en wij vermaken ons prima hier in Nieuw-Zeeland. Nog even doorsparen tot we genoeg geld hebben voor een camper en dan kunnen we het land gaan verkennen! Ik kan haast niet meer wachten!