Kia Ora

Dit keer schrijf ik mijn blog wel in een korte broek!! (Niet om jullie jaloers te maken, just so you know)

Vanuit Japan hebben we ongeveer 8 uur gevlogen naar het eiland Fiji. Hier hadden we een 24 uur tussenstop. Wat niet per se een straf was. Na heel veel zien en doen in Japan, was het wel lekker om even een dagje helemaal niets te doen. We waren beide zo moe. Thomas is gaan slapen en ik ben lekker aan het privé strandje gaan liggen van ons hostel (insmeren met factor 50 en nog verbranden). Ik wilde eigenlijk nog wel het eiland gaan verkennen. Het is niet zo groot en er zijn hele mooie stranden. Toch waren we te moe om ons te verplaatsen. Het strand bij het hostel was dus niet het mooiste strand, maar ja zoals je ziet op de foto… mij hoor je niet klagen. Wat je niet ziet op de foto, is dat de zee vol zit met zeewier. Niet echt comfortabel zwemmen (het water was wel echt heel lekker warm). Gelukkig was hier een oplossing voor. Het zwembad induiken.

Iedereen van het hostel was weg dus ik had het zwembad helemaal voor mij alleen. Helemaal toppie! Daarna lekker in de hangmat een boekje lezen. Is dat geen top dag?! De volgende ochtend moesten wij al om 6 uur klaar staan om met de taxi naar het vliegveld te gaan. Eindelijk de laatste 3 uurtjes vliegen naar Nieuw-Zeeland.

Daar waren we eindelijk! Snel naar ons hostel en toen.. Als een blok inslaap gevallen. In elk land hebben we tijdsverschil gehad. Dat breekt dus best wel op (gek hè).
Man, wat was dat fijn. Helemaal niets hoeven doen. We zijn nog lang genoeg in dit land om alles te gaan zien. Het is eerst tijd om heel erg te chillen.
Auckland is een grote stad. Gek genoeg is hier niet heel veel te doen. Je kan natuurlijk wel allemaal dagtripjes boeken, maar alles is buiten Auckland zelf. We hebben 3 dagen een beetje rondgelopen door de stad, een oude vulkaan bezocht (er zijn veel slapende vulkanen

rondom Auckland) en de Nieuw-Zeelandse zee gespot! Na 3 dagen hadden we het ook wel gehad in deze stad. Er zijn niet veel banen en er zijn veel backpackers die hier aankomen en meteen willen gaan werken. Hier een baan zoeken leek ons dus niet het beste idee. Thomas had gelezen dat er in de hoofdstad Wellington veel werk is in de horeca. Er is ook veel meer te doen en de stad is vele malen kleiner dan Auckland. Wij wagen de gok. We nemen de bus om nog eens 11 uur te gaan reizen. We gingen voor de nachtbus. Ik heb al een veel nachtbussen gezeten, maar geen was zo vreselijk als deze. Het waren net houten bankjes waar we op zaten. Daarnaast is het één grote slingerweg naar Wellington. Ohja, funfact al die mensen die hier al geweest zijn.. Niemand, maar dan ook niemand heeft ons verteld dat het een groot hobbelig land is. Op neer op neer, links rechts en weer een omhoog… Man het is eindeloos. Helemaal als je net uit de Hollandse en Japanse winter

komt. Het is hier namelijk zo’n 25 graden en bloedheet in de zon. Als ik geen strakke billen heb als ik thuis kom, dan weet ik het ook niet meer.

Anyway, aan elke busrit komt een eind en om 8 uur in de ochtend staan wij in Wellington. Windy Welly zoals de inwoners van deze stad het noemen. Waarom het zo heet, nou verrassing, omdat het hier eindelijk constant waait. Vrouwen houden dan ook de hele tijd hun rokjes vast, zodat we er niet helemaal onder kunnen kijken.
Deze stad, een wereld van verschil met Auckland. Het is klein, alles is te lopen en het voelt gemoedelijk. We zitten in een hostel aan de haven en kijken uit over de zee. Omdat deze stad zo klein is doet iedereen eigenlijk alles te voet. Je ziet dan ook veel mensen in nette kantoor kleding. In plaats van dat de vrouwen op hakken rondlopen, hebben ze allemaal sportieve gympen aan. Ik vond het maar een aparte combinatie. Inmiddels ben ik erachter dat deze dames hun hakjes in de tas hebben en de sportschoenen aandoen om van en naar hun werk toe te lopen. Nou, ik geef ze groot gelijk!

Tijdens onze eerste wandeling door deze mooie stad, zien wij bij veel restaurants blaadjes op de deur hangen dat ze mensen zoeken. Keukenhulp, afwasser, barista, bediening overal. Dit moet toch goed gaan komen. Wij gaan dus nog steeds niet dit land verkennen. Wij gaan op banen jacht. Met onze CV’s in de aanslag gaan we dan. Café in, café uit. Bij lunchroom twee ben ik al direct uitgenodigd voor

een proefdag om manager te worden van het restaurant. Wauw, dat ging snel. Manager… Is dat wat ik zoek? Deze baan is maar voor een maand of 3. Daarbij moet je hier certificaten hebben om manager te zijn als je alcohol verkoopt. Toch weer 200 euro dat ik even zelf mag aftikken. Ik besluit na 2 dagen toch maar langs te gaan en te passen voor de baan. Gelukkig inmiddels alweer 2 andere sollicitaties gehad. Het moet dus zeker goedkomen hier. Ook Thomas scoort wat gesprekken en het is even afwachten wat het uiteindelijk gaat worden. Wij vullen onze dagen dus vooral met stad verkennen, solliciteren, CV's rondbrengen, vacatures zoeken en natuurlijk niet te vergeten strandhangen. Bedoel, toch nog even genieten van die werkloze dagen. De planning is om een maand of 3 veel te gaan werken, zodat we geld verdienen om onze reis te gaan bekostigen.
Inmiddels hebben wij ook een “vaste” plek gevonden om te verblijven. In het hostel hebben ze een “long-stay” afdeling. En nee, ik hoor jullie al denken, het is geen psychiatrie of TBS long-stay! Het is speciaal voor backpackers die werken. Een 2 persoons kamer (met zeezicht) dat wij elke week kunnen verlengen of opzeggen. Ideaal dus voor nu. Al hopen wij wel een (gedeeld) appartementje te vinden als wij eenmaal een baan hebben en zeker weten dat wij in deze stad blijven voor een paar maanden. Zo’n kamer is ideaal, alleen is

het een mega hostel met een mega keuken. Laten we zeggen dat veel mensen zich niet geroepen voelen hun eigen rommel op te ruimen… Het is een beetje een mega studentenhuis.

De Kiwi's (zo noemen ze de lokale bevolking) zijn zo ongelooflijk vriendelijk en makkelijk in contact. Als je even op je telefoon de weg staat te zoeken dan komen ze al. "Do you need a hand?" Vooral de eerste dagen was het mega Engelse accent wel even wennen. Inmiddels gaat het prima, als ze maar niet te snel praten!

Ik hoop dat ik in mijn volgende blog kan vertellen dat wij beide een leuke baan hebben gevonden en misschien wel een nog leukere plek om te wonen!

Kia Ora!
(Betekenis: hello! cheers! good luck! best wishes!)