Op weg..

Vrijdagmorgen vertrekken we al om 9.15 uur. We willen over Brussel naar Reims, om Parijs te mijden en óók het overbekende traject over Nancy. Het is weer eens wat anders. De reis over de snelwegen verloopt soepeltjes, maar als we onder Brussel een provinciale weg nemen ervaren we de erbarmelijke staat daarvan. Het lijkt Italië wel! Opgelucht zetten we eenmaal in Frankrijk onze route voort over een fatsoenlijke snelweg. We zijn zo vroeg bij Reims dat we besluiten er nog 100 km aan vast te knopen en ons kamp op te slaan bij Troyes. We kennen het stadje goed en vinden het prachtig, maar voor vandaag houden we het voor gezien. We eten een aanzienlijk deel van de koelkast leeg, spoelen het weg met wijn en wachten tot we op een enigszins redelijke tijd naar bed kunnen.
Inmiddels is het berekoud maar volgens een onverklaarbaar calvinistisch trekje vind ik dat er geen kachel aan hoort als je in bed ligt. Wel een fleecedeken over het dekbed en sokken aan. En nog voelt mijn neus als een ijsklomp en houd ik een koude nek. Ik snap nu waarom die calvinisten zo'n chagrijnig smoelwerk hebben. 's Morgens blijkt het maar liefst 1° C te

zijn.Ik deel mijn echtgenoot mede dat wanneer hij graag op een redelijke tijd wil vertrekken hij toch echt de kachel moet aanzetten, want ik steek anders geen teen onder mijn dekbed uit. Schuin tegenover ons kampeert een man in een tentje (!). Hij is met de fiets en ik zie hem in de luwte van het bar-gebouwtje op een primusje iets in een pannetje opwarmen. Niet doen Wanda, nou niet een heel drama rond die man gaan verzinnen. Hij is gewoon een echte kampeerder.
Ik ben blij met het verwarmde sanitairgebouw, de afwas doe ik nog wel met een koude wind in mijn nek, maar de broodjes uit de oven vergoeden veel en om 9 uur rijden we de camping af.
De zon schijnt volop aan een strakblauwe lucht en op de weg is het rustig. We schieten lekker op. Het valt op dat er veel, heel veel Belgen onderweg zijn. We zien zelfs meer auto's met een Belgische nummerplaat dan een Franse. Zouden ze een vakantieweek hebben zo rond de Pasen? Of zouden ze het land eindelijk hebben dichtgegooid?
Lyon houdt nog een beetje op en in Bollène houden we het wel weer voor gezien. We vinden een uiterst aangename camping in het bos en het is warm en zonnig genoeg om voor de caravan te borrelen. Het begint zowaar op vakantie te lijken!

Na een heerlijke nachtrust ( vroeg op bed, kachel aan) staan we om half acht alweer klaar om de dag te beginnen. Eerst moeten we nog even tanken in het dorp en brood halen bij de Intermarché, maar nog voor tienen rijden we richting de Autoroute du Soleil.
Het is een prettige rit. Het is rustig op de weg en we schieten lekker op. Om 14.00 uur passeren we de grens en een uurtje later slaan we ons kamp op in Roses. De camping is behoorlijk vol, want zowel de Spanjaarden als de Duitsers en de Belgen hebben Paasvakantie. Maar we bemachtigen een ruime plek met uitzicht op de Pyreneeën. Hier blijven we tot woensdag. De rest van de dag chillen we. Morgen gaan we op de fiets de omgeving verkennen.