In de Algarve

De reis naar Albufeira verloopt vlotjes en als je dan eenmaal in Portugal ook de klok nog een uur terug mag zetten arriveer je op een prettig tijdstip op de camping.
De camping is er één van het grote soort en wordt deels bevolkt door overwinteraars. Het is er gelukkig rustig, want in de zomer lijkt het me geen jaloersmakende plek. Nu hebben we echter de ruimte en nadat we ons hebben geïnstalleerd is er nog genoeg tijd over om naar het dorp te fietsen.
Eigenlijk is Albufeira precies wat je verwacht: uitermate toeristisch, kleine straatjes met souvenirswinkels, bars en restaurants en verder hotels, vakantiehuizen en appartementen. Van het oorspronkelijke vissersdorpje lijkt niets meer over. We vinden met gemak de weg naar het strand en laten ons op een heerlijk zonnig terras op de stoelen zakken om een kan Sangria leeg te slobberen. Zo dan, dit lijkt toch wel erg op vakantie!
's Avonds gaat ons plan om in het campingrestaurant te eten niet door. De kaart ziet er aantrekkelijk uit en ik heb me vanwege de feestelijkheid wat

opgetut, maar eenmaal daar krijgen we te horen dat er die avond geen eten wordt geserveerd, want ze hadden het nogal druk gehad die dag (!) Oké, apart vinden we maar vooruit, dan maar naar het oude centrum. We krijgen geen spijt want op een verwarmd terras kiezen we voor de specialiteit van de Algarve, de Cataplana. De cataplana is een koperen pan bestaand uit twee halve bollen waarin een stoofpot wordt bereid met vis of vlees, schelpdieren, groente, aardappelen en heerlijke kruiden. Als de bol wordt geopend komt je een heerlijke geur tegemoet. Wij kozen de variant met kreeft en garnalen en we hebben gesmuld!
De volgende dag gaan we boodschappen doen bij de Lidl, een enorm filiaal vlakbij de camping. Of het uit enthousiasme is, weet ik niet, maar ik schop met mijn kleine teen tegen het winkelwagentje en heb daarna een kort maar stevig gesprek met Onze-Lieve-Heer.
De dagen daarna strompel ik wat rond. We bezoeken met de auto het prachtige kustgebied van Praia de Rocha, maar vanwege de pijn zit

een fijne wandeling er niet in. Een paar foto's nemen kan gelukkig nog wel.
Ondertussen is men op de camping begonnen met werkzaamheden tbv de watervoorziening en worden er om onze caravan geulen gegraven door grote machines en leidingen gelegd. We kamperen opeens midden op een bouwplaats, wat vanwege de vrolijke arbeiders niet eens ongezellig is. Bovendien is het altijd aardig om te kijken hoe anderen werken.
Woensdagavond kijken we Ajax-Tottenham en moeten we het onverwachte verlies van Ajax in de allerlaatste minuut van de wedstrijd en daarmee de uitschakeling voor de finale van de Champions League verwerken.
De volgende dag besluiten we toch om naar de dokter te gaan. Er zit een Nederlandse huisartsenpost (Orange Medical Center) in Albufeira en na een kort onderzoek wordt ik doorgestuurd naar het radiologisch centrum voor een foto. Zo kom je nog eens ergens. Mijn teen blijkt gebroken en de arts (ooit "beroemd" als de vakantiedokter in het gelijknamige programma!) adviseert rust en schoeisel dat steun biedt.
Rust had ik noodgedwongen al een paar dagen genomen en eigenlijk vind ik het helemaal niks. Oké de zon schijnt, ik heb al een paar

boeken uit en ik ontwikkel een aardige kleur, maar ja, we willen ook wel wat zien! We besluiten dan ook om vrijdag te vertrekken. In de auto kan ik ook mijn rust wel pakken.