Peniscola 18-11 tot en met 24-11

Daar staan we dan: op een camper-kampeerplaats tussen Peniscola en Benicarlo in. En hier gaan we dus even blijven. Er is genoeg te 'exploren'.
We zitten in een gebied aan de rand van de delta van de rivier de Ebro. Heel veel groente en fruit wordt hier verbouwd (sinaasappels, citroenen, mandarijnen, olijven, artisjokken, sla, diverse koolsoorten). Op veel plaatsen zijn ook net weer nieuwe plantjes geplant en er wordt druk besproeid. In de delta, dus echt bij de monding van de rivier, wordt ook rijst verbouwd: bijzonder.
Weer iets nieuws geleerd.
Het stadje Peniscola heeft een klein, oud centrum. Met als hoogtepunt

de burcht, kerk en dorpje op de heuvel. Het is 1 van de 3 heilige plaatsen in Europa (met Rome en Avignon), omdat hier ook een papa (paus) heeft gewoond : Benedicte x111, Pedro de Luna (1411-1423).
Het bergeilandje is maar klein, dus de straatjes heel smal! Maar, ze scheuren daar gewoon met auto's door!
We hebben heerlijk vis gegeten, nadat we bijna door een gastvrouw het terras op waren getrokken. Klandizie: kip ik heb je! Maar: het was de moeite waard!
Vandaag een mooie fietstocht gemaakt. Eerst langs de kust in noordelijke richting en daarna via het (vlakke!) achterland weer terug. Allemaal op gevoel, want fietskaarten: daar hebben ze nog nooit van gehoord! Ging natuurlijk helemaal tegen papa's structuurbehoefte in!

Vrijdag weer gewandeld bij het kasteel, in de tuinen en door de oude straatjes. En aan het eind van de middag gekeken bij de haven, toen

alle vissersbootjes terugkwamen.
We genieten van het relaxte leventje! We lezen veel. Pap leest allerlei losse magazines, de krant en het nieuws en ik vooral boeken. Ik denk, dat ik toch aan een e-reader moet! Kan ik meer boeken meenemen, zonder dat het ruimte inneemt. Om ons heen zie ik, dat bijna alle camperaars zo'n ding hebben: het zal zijn nut dus wel bewezen hebben.
Vandaag het achterland in gefietst. Toch shocking om te zien, wat de mensen hier aan troep achterlaten in de natuur. En wat ze niet weggooien, steken ze in de brand. Hoezo, Europese regelgeving?
Maar: na een strook troep altijd weer een mooie boomgaard of een stuk kwekerij, meestal met de resten van een finca erop. En, de grond ziet net zo rood als in Australië. We zijn geen toerist tegengekomen. Die blijven vooral aan de boulevard.