BANG-kok

Vanuit Pai zijn we met een busje naar Chiang Mai gereden. Het was de bedoeling om om 13:00 uur het busje te nemen, dan zouden we om 16:00 uur aankomen. Helaas zat dit busje vol en moesten we het busje een uur later nemen. Vanuit Chiang Mai moesten we de nachttrein van 18:00 uur nemen naar Bangkok dus we hadden 1 uur speling. De weg verliep voorspoedig, totdat we in Bangkok aankwamen. Hier stond een enorme file en we stonden muur vast. De tijd begon te tikken en om half 6 stonden we nog in de file. Geld bieden aan onze chauffeur om een andere route te nemen naar het treinstation hielp niet. Hij wist niet eens was een trein was. Om 10 over half 6 hebben we gezegd, gooi ons er hier maar uit! Midden op de snelweg die backpacks van het dak gehaald. Een Argentijnse jongen hielp mee en hield een tuktuk aan. Hier ben ik heen gestrompeld en hij gaf mijn backpack aan. Voor 80 baht (omgerekend zo'n 2 euro) wilde hij ons wel brengen. Hij vloog tussen alle auto's door, tegen de richting in, veel te hard en door rood om ons op tijd op het treinstation te krijgen. Om 17:59 kwamen we aan en boden we nog 70 baht extra als hij mee zou rennen met mijn backpack in zijn armen. Een

conducteur had hetzelfde idee dus Fenna is heel hard gaan rennen naar de trein, de conducteur ook en ik hopte er op krukken achteraan. Om 6 uur precies zijn we de trein ingestapt. Nog nooit zo blij geweest om in een trein te zitten!!

Onderweg kregen we het verschrikkelijke nieuws dat er een aanslag was geweest in Bangkok met heel veel gewonden en doden. Erg fijn nieuws om te krijgen als je richting Bangkok aan het gaan bent. Gelukkig verliep de treinreis zonder problemen en hebben we er weinig van gemerkt. Uiteindelijk zijn er nog 2 bommen afgegaan de dag erna. Heel eng omdat het gericht was op toeristen. Ik voelde me ondertussen al een paar dagen heel slecht. Geen eetlust, veel dorst, ik kan niet tegen sterke geuren, wel 20 keer per dag naar de wc etc. Daardoor hebben we vrij weinig gedaan de laatste dag van Fenna. We zijn naar een manicure gegaan, die het echt heel lelijk deed, en we zijn naar een massage salon gegaan. 's avonds heeft Fenna de

taxi naar het vliegveld gepakt en ben ik in het hostel gebleven. Ik voelde me nog steeds ontzettend slecht. Ik werd meegevraagd voor allerlei drankspelletjes maar dat zag ik echt niet zitten. Uiteindelijk ben ik vrij op tijd naar bed gegaan.

De volgende dag had ik geen puf, er was geen verbetering. Na enig wikken en wegen besloten om mijn verzekering te bellen of ik eerder terug naar Nederland mocht gaan. Helaas wilde de verzekering dat ik eerst naar het ziekenhuis zou gaan voor een check-up. Ik heb een klein tasje met spullen meegenomen en ben op pad gegaan naar het ziekenhuis. Mijn backpack heb ik ingepakt en op slot in het hostel achter gelaten. In het ziekenhuis bleek dat ik uitgedroogd was, een parasitaire infectie had en uiteindelijk 5 nachten moest blijven. Het waren hele lange dagen omdat ik niks te doen had. Ik had geen bezoek, maar 3 Engelse zenders en niemand om mee te praten. Ik

heb veel contact gehad met het thuisfront om mezelf een beetje te vermaken. Ik was gelukkig vrij rustig onder de hele situatie. De opluchting kwam er alleen uit toen de dokter op zondagmiddag zei dat ik naar huis mocht en met mijn eigen vlucht mee terug kon.

Wat een ervaring weer. Nooit eerder in het ziekenhuis gelegen en dan meteen bijna een week. Het Bumrungrad ziekenhuis is een heel goed ziekenhuis, met heel vriendelijk personeel en goede zorg. Ik kon het niet beter treffen. Jammer dat dit het einde moest zijn van een fantastische reis. Nu kan ik alvast gaan dromen over mijn volgende bestemming...