Aangekomen op het vliegveld in Hanoi. Ja, eindelijk Vietnam! Het land waar ik het liefste naartoe wilde gaan. Het land met de cultuur, natuur en geschiedenis, oftewel de vriendelijke mensen, de rijstvelden en de Cu Chi tunnels.
En wat is me dat tegengevallen...
Ik weet niet wat het is, misschien ben ik al wel erg verwend met m'n reizen dat ik daardoor niet snel meer onder de indruk ben. Het WAUW- effect is vaak ver te zoeken. De bijzondere tempel, is er één van velen geworden. De vriendelijke mensen zijn niet eens zo vriendelijk, maar eerder geniepig en proberen op achterbakse manieren geld achter te houden.

Onze reis startte in het rumoerig drukke en überwarme Hanoi. We werden uit onze slaap gehouden door een stad dat 24/7 wakker is. Met de vele marktjes op de straat en de overdaad aan scooters is het een levendige stad. 's Avonds hebben we het theater met de waterpoppen bijgewoond wat ik graag wilde zien, en dat was ook zeker leuk om mee te maken, zeker als je je een beetje verdiept hebt in de mythes van de stad.
Hiervandaan wilden we richting Halong Bay, dat al een tijd op m'n wensenlijstje stond. We stonden 's ochtends klaar om te vertrekken tot we tot halt werden geroepen door de manager van het hotel. De tour ging niet door i.v.m. een typhoon die op dat moment daar aanwezig was. Shit, meen je dat nou. Sapa hadden we ook al van onze reis geschrapt, puur vanwege de grote reisafstand daarheen, en rijstvelden kan je overal zien toch?

We besloten onze reis vervroegd door te zetten naar onze volgende stop Hué, natuurlijk met de nachtbus. En het ging veel beter! We hadden een wc aan boord, we konden gestrekt liggen, en we hadden met ons drieën een eigen plaats achterin. Geweldig! Dit hielden we wel een 12 uur vol. Hué met zijn verboden stad. Leuk om de geschiedenis bijna tot leven zien te komen.
Vanuit Hué hadden we in eerste instantie al een busticket, maar we kregen de kans om met de Easy Riders mee te gaan. Dus zo gezegd zo gedaan, stapte ik achterop de motor van een Vietnamese knul. Met een rustig tempo manouvreerde hij zich door het chaotische verkeer. Hij bracht me langs de waterkant en we reden op ons gemak naar boven in de bergen met een hoop haarspeldbochten. Heerlijk!! Dit is pas genieten!
Na deze geweldige memorabele dag zijn we aangekomen in Hoi An. Weer met ons 'hebben en houden' op onze rug, gingen we weer de vele trappen op van het zoveelste guesthouse. De stad met de Japanse brug, en de vele lampionnetjes. Leuk om te zien! Hier en daar een paar mensen die je proberen op te lichten met geld achterhouden of laten betalen om een simpele brug terug over te steken. Het oude centrum is gezellig, maar de stad had ons niet zo in de ban. We wilden dus weer de weg op, naar onze volgende bestemming Nah Trang. Met de zoveelste nachtbus waren we op weg naar de strandbestemming.

Voor mij persoonlijk was dit mijn ergste busrit ooit. We moesten met uiteindelijk 5 personen achterin gaan liggen, dat eigenlijk bedoeld was voor 3 personen. Met m'n voeten opgetrokken en m'n nek in de knoop, geen ruimte om rechtop te zitten of je benen te strekken of je armen naast je neer te leggen voor 12 uur lang. Ja, ik kan wèrkelijk waar zeggen, dat dit de helbus was. De volgende ochtend om 7 uur zag ik zon en strand opdoemen, geweldig!! Ik vroeg me al bijna af waar ik aan begonnen was, maar dit was het waard. We zijn hier langer dan verwacht gebleven. Even bijkomen van de lange reisafstanden en het hoge tempo dat we hadden aangehouden.
Met een mooi bruin tintje zijn we onze weg vervolgd naar de laatste bestemming in Vietnam: Ho Chi Minh, ofwel Saigon. Deze keer stonden we erop met deze busrit dat we voorin werden geplaatst. Ook wilde ik een keer overdag reizen; je raakt zo gesloopt van die nachtbussen waar je alleen maar nachten overslaat. Dit was een goede beslissing! Een 11 uur later kwamen we fris en fruitig in deze bruisende stad aan. Na het rustige strand kwam als een klap in ons gezicht, de drukte van de stad voor onze voeten. Maar na een goed hotel gevonden te hebben, plus een goede maaltijd en een goede nachtrust, blijkt het allemaal reuze mee te vallen. We wilden hier 2 nachten verblijven, met in het hoofd dat ik de Cu Chi tunnels en de Mekong delta wilde zien. Aangezien de meiden niet zo nodig de Mekong delta hoefden te zien, en daar geen geld aan uit wilden geven, heb ik de beslissing genomen om dat wel te gaan doen, en dus van de meiden te splitsen.
De eerste dag alleen ging ik op tour naar de tunnels. Erg interessant en zelfs spannend om mee te maken. En zoveel nieuwe mensen ontmoet waar het ontzettend mee klikte en veel lol mee had. Nadat we onze gids kwijt waren geraakt bij de schietbaan, zijn we op ons eigen houtje verder gegaan en hebben we de tunnels ontdekt. Erg spannend, maar zo leuk! Twee uur later dan gepland zaten we weer in de bus, we hadden de groep opgehouden! We kwamen 's avonds aan in Saigon en ze vroegen me mee te gaan op kroegentocht. Wat was me dat gezellig! Ik heb het niet te laat gemaakt, want ik had voor de volgende dag mijn tour geregeld naar de Mekong.
Om 8.00 uur stonden we paraat. De meiden gingen die dag richting de grens van Cambodja en ik werd opgehaald voor de Delta. De tour viel helaas wat tegen, het moest allemaal snel gaan (wat was ik blij dat ik maar 1 dag had geboekt voor een lage prijs) en de groep was te groot. Wel weer leuke mensen ontmoet die mijn dag dan weer goed maken, en ik ben erg blij dat ik de dag op het water heb gespendeerd. 's Avonds terug aangekomen in het hotel, had ik voor het eerst in 5 maanden m'n eigen privé kamer!! Ja, feest! Heerlijk. Mijn muziek hard aangezet, wasjes gedraaid, extreem lange douche genomen, de airco op 30 gezet en plaats nemen in m'n queensize bed, hiephoi!
Na m'n heerlijke nachtrust was mijn vertrektijd aangebroken. Ja, vandaag ga ik voor het eerst in m'n uppie over land een grens oversteken. Wish me luck!