De grens oversteken was me een eitje. Nooit verwacht! Ik had een fijne bus en vriendelijke backpackers om me heen. En ik heb niet het idee gehad dat ik opgelicht ben qua prijzen. Wat kun je nog meer wensen?
Door de Amerikanen werd ik meegevraagd naar hun hostel; "Lekker goedkoop en ze hebben er zelfs 'mushroom- smoothies". Ik ben er ondertussen al achter dat iedereen er meteen al vanuit gaat dat ik alle drugsoorten uit heb geprobeerd als ik eenmaal heb vermeld dat ik Nederlandse ben...
Gelukkig kwamen de 2 jongens van Zwitserland met het voorstel om met z'n drieën een hostel te zoeken.
De nacht ervoor had ik een heerlijke privé- kamer met queensize bed, en nu kwam ik weer in een hostel in Phnom Penh terecht met een slaapzaal van 12 man. Ik kan in ieder geval vermelden dat ik nog niet het idee heb gehad dat ik 'alleen' verder ben gaan reizen. Het voordeel van een hostel is dat je er meteen een hok vol vrienden bij hebt. Met onwijs gezellige karaoke en dansavonden heb ik me prima vermaakt in Phnom Penh!

Overdag heb ik met de Zwitserse jongens een tuktuk gedeeld naar de Killing Fields en naar S21. Wat heeft dat een indruk op me gemaakt. Ik weet niet of het komt door de enorme brandende zon of de akelige beelden die me die dag voorbij kwamen, of een combinatie daarvan, maar ik voelde me extreem naar.
Iedereen vervolgde de dag erna hun eigen weg, net zoals ik. Ik ging weer met de bus op pad richting Shinoukville.
Van andere backpackers kreeg ik de tip om naar Otres te gaan.
Meteen ben ik met een scooter doorgereden naar het strand van Otres 2. De beste tip ooit! Ik had een hostel direct aan het strand, dus met de geluiden van de krekels en van de golven viel ik daar heerlijk in slaap.

De volgende dag ben ik met een Nederlandse jongen op de scooter gestapt richting de stad. Ik wilde daar wat nieuwe slippers scoren (toen ik eenmaal in Cambodja was gearriveerd, moest ik namelijk als Assepoester door het leven). Maar we werden bijna direct door de politie aan de kant gehaald. Shit! Wat nu? Farzan zei, voordat we stopten, dat we alléén Nederlands moesten praten. Dus zo gezegd zo gedaan. De politie vond het zwaar irritant dat we geen woord Engels verstonden, dus met een hoop gebaren en het laten zien van foto's op zijn mobiel probeerde hij ons duidelijk te maken dat we een rijbewijs moesten laten zien, en anders moesten we 50 dollar betalen. Hij schreef het voor de duidelijkheid nog eens even op zijn hand en liet het aan mij en Farzan zien. Fuck, hoe komen we hier nu onderuit dacht ik. Maar Farzan bleef maar in z'n gebrekkig- Engels- sprekende rol, en vertelde hen met gebaren dat het in z'n tas zat, in het hotel. Over 5 minuten zouden we terug zijn om het hen te laten zien. Dat vond de politie niet oké, we moesten de scooter achterlaten, dan konden we gaan. Nee, zei Farzan, geef ons 5 minuten, we zijn zo terug. In het Nederlands zei hij tegen mij dat ik op moest stappen, en weg reed hij...Wow shit, zijn we nu serieus van de politie weggereden, en er mee weggekomen ook?! Oooh Yeah!! We gaven elkaar nog even een high five en besloten maar weer terug te gaan naar het strand; laat die slippers maar zitten!

Het weer werd alleen nog maar beter en Farzan kwam met de tip om meteen een ferry te pakken richting Koh Rong. Dit is het perfecte weer om daar te zitten. Ik had met Anna, een Spaans meisje, en een Nederlands meisje tickets geregeld en de volgende ochtend vertrokken we met de speedboot die kant uit.
Prachtig witte stranden doemden op met prachtig helderblauw water. Dit ziet eruit als het paradijs! Ik had een privé kamer aan het strand geregeld, heerlijk! (Tot ik op een avond een rat tegen kwam in m'n kamertje, maar hé, ik zat op een paradijselijk eiland voor 5 dollar per nacht, wat wil je nog meer?) Voor de volgende dag had ik een boot geregeld om te gaan snorkelen, vissen, daarna een lekkere bbq en na de prachtige zonsondergang gingen we met lichtgevend plankton zwemmen. Dat vond ik echt het hoogtepunt van die dag, wat was dat een magische belevenis...
Na deze lange dag ben ik met Anna nog uit eten geweest. Maar na de maaltijd werd ik licht in m'n hoofd. Ik keek Anna aan en zei dat ik duizelig was. Dat is het laatste wat ik me nog kon herinneren voordat ik op de grond wakker werd. Ik wilde meteen opstaan maar werd door een Spaanse jongen tegengehouden. Nee, niet bewegen...blijf rustig zitten. Ik kreeg een Cambodjaans middeltje op m'n slapen gemasseerd en onder m'n neus gewreven. Ik werd meteen een stuk alerter.
Was het de zon geweest of de vermoeidheid... geen idee. Ik heb het in ieder geval als een waarschuwing beschouwd, en doe het nu ook een stuk rustiger aan.

De Zwitserse jongens waren op dat moment in Battambang, echt een plaats die ik ook gezien zou moeten hebben. Dus na 3 nachten op het eiland, had ik de speedboot geregeld voor later in de middag om 16.00 uur, dan was ik op tijd voor mijn bus om 18.00 uur.
Ik had dus nog een hele dag om aan het strand te liggen...maar om 10.00 uur verveelde ik me al. Er kwam een Amerikaanse gespierde jongen naar me toe gelopen. "Ik zie dat je je verveelt", zei hij. "En ik toevallig ook. Ik ben yoga en gymnastiek instructeur. Heb je zin om wat oefeningen met mij te doen." "Hahaha! Meen je dit nu echt of is dit een slechte versiertruc?" Maar hij meende het, hij liet wat foto's op z'n mobiel zien van acrobatische posities. "En dát wil ik met jou doen. We beginnen rustig" zei hij. En hij ging al op m'n handdoek liggen. Oké...Waarom ook niet, ik speel dit wel mee. Hij boog z'n knieën en hield z'n voeten omhoog. Ik moest met m'n heupen tegen zijn voeten aanleunen en op die manier zweefde ik een minuut later in de lucht à la dirty dancing style. Wow dat was best kicken! Ik vertelde hem dat ik vroeger ook aan turnen had gedaan, en hij was meteen enthousiast. "O wow, dan kun je vast nog wel de handstand. Dat is als 'riding a bike', als je het eenmaal weer doet, dan gaat het automatisch! Ik weet namelijk wel een leuke oefening". Hij liet me een plaatje op zijn mobiel zien van een meisje dat balancerend haar handstand deed op de handen van de jongen. Ha! Die is grappig! Dat gaat me nooit lukken! "Wedden dat je dit onder de knie krijgt in 30 minuten!?" Ik keek op m'n horloge en hij moest lachen. Ok, ik zet m'n timer op 30 minuten, zei hij. En zo begonnen we met oefenen. De eerste en blijkbaar de moeilijkste bewegingen had ik in 10 minuten opgepakt en inderdaad...Hij had gelijk, rond de 30 minuten deed ik daar de handstand met hem. Ondertussen hadden we veel bekijks gekregen en klapten de mensen zelfs toen het ons was gelukt! Erg grappig! Na deze enerverende ochtend ging hij er weer vandoor en kwam ik Anna weer tegen. Ze had niets hiervan meegekregen. Alsof het nooit was gebeurd (Nou ja, op wat blauwe plekken en schaafwonden na dan.)

Om 16.00 uur stond ik netjes op de pier klaar. Ik was aan het wachten...en uiteindelijk kwam de speedboot om 17.00 uur aan. Oké...goed, geen probleem, ik had een speedboot. Een speedboot die helaas een slowboot werd en om 18.30 kwam ik dan eindelijk aan. Gelukkig heb ik met iemand kunnen regelen dat zij de bus voor me belden en me alsnog oppikten. Weer een nachtbus natuurlijk en ik sliep weer achterin. Maar deze keer had ik beenruimte. Alleen moest ik m'n 1 persoonsbed delen met een Duitse jongen, die "heerlijk" breed lag. Om 19.00 uur gingen de lichten uit, en omdat we ons verveelden kwam hij met het idee om een spelletje te spelen; 'I have never ever....' Het welbekende drankspelletje, maar dan zonder drank. Als je iets wel hebt gedaan wat de ander niet gedaan heeft verliest diegene een punt. Met drank erbij komen meestal de seksverhalen naar boven, en deze keer zonder drank, wilde hij het ook die kant opduwen. " I never had a threesome...I never had sex in a bus". Wat duh?! Wat bezielt die gast. Gelukkig moesten we middernacht van bus wisselen, hij naar Ho Chi Minh, ik naar Battambang. Na anderhalf uur zoeken naar m'n bus, had ik 'm gevonden en had ik deze keer geen beenruimte, maar wel een bedpartner die tenminste z'n mond hield.

Aangekomen in Battambang, eindelijk om 7.00 uur 's ochtends, ben ik de dag heerlijk begonnen met een ontbijtje in het hostel. Ondertussen kwamen er één voor één een aantal gasten van het hostel naar beneden gedruppeld die blijkbaar een dag samen weg hadden gepland met de tuktuk. Ik werd uitgenodigd om mee te gaan, ze zouden er wel voor zorgen dat ik niet in slaap viel gedurende de dag. En dat is ze zeker gelukt. Een lange maar vruchtbare dag. Alleen in de bloedhitte een berg beklimmen ging me wat moeizamer af. Maar wat heb ik een lol gehad op de weg naar boven toe en nog een prachtig uitzicht als bonus.
Heel de groep had helaas besloten om naar Shinoukville te gaan, of ik meeging...tja daar kwam ik net vandaan. Unfortunatly peanutbutter... haha :p

Ik had besloten om de volgende dag te verhuizen naar een kamer met airco in plaats van ventilator. (De jongens waren zo lief om alle ventilatoren op mij te richten toen ze om 6.00 uur uitcheckten, maar niets verslaat een airco als het weer boven de 30 graden is met 100% luchtvochtigheid. Heet zweet!

De dag erna heb ik alles rustig aan gedaan. Ik kwam de Duitse Martin tegen die graag wat kunstgalerijen wilde gaan bekijken in de stad, en ik ben gezellig meegeweest. Ik voelde me daar zo relaxed en het was zo een fijne stad met vriendelijke mensen dat ik besloten had om nog een nacht te blijven. Ik had met de Cambodjaanse Nakim die achter de bar werkte een dagje weg gepland voor de dag erna. Erg gaaf! Achter op de scooter gingen we langs rijstvelden, vissersdorpjes en tempels.
's Avonds had ik nog meegedaan met de pubquiz, waarbij we veel hebben gelachen, maar zwaar hadden verloren. Dus onze loser- prijs waren chili-shotjes. Ok....is het heel pittig? Nee er was net een nieuwe fles gemaakt, dus de rode peper is nog niet goed ingetrokken... Nou dat heb ik wel geweten! M'n lippen en m'n keel stonden in brand! Mijn god...ééns, maar nooit meer!

Na het heerlijk rustige Battambang was ik op weg gegaan naar Siem Reap. Mijn laatste stop in Cambodja.

Mijn hostel, op aanraden van een mede-backpacker, was één van m'n beste hostels ooit! Heerlijke bedden, heerlijke warme regendouche, en wederom gezellige mensen om me heen. Ik kwam toevallig tegelijk met Ann (uit Duitsland) aan in onze dorm. We hebben toen ook meteen besloten om samen Angkor Wat te plannen. We wilden allebei 2 dagen gaan, en van kamergenoot Ben (waar het uitzonderlijk goed mee klikte) hoorden we hoe we het beste deze dagen konden inplannen. Voor deze dagen hadden we een goede tuktuk-chauffeur geregeld die blijkbaar erg bekend is in Siem Reap. Hij kwam ons de volgende dag ophalen om eerst de verste tempels te gaan bezoeken. Angkor Wat hadden we bewaard voor de tweede dag, wat perfect was. We waren nog moe van de zeer geslaagde stapavond van de dag ervoor met Ben en het leuke en lieve stel Lotte en Tom, maar we waren op tijd voor de zonsopkomst, en wat was het mooi! Ik heb deze dagen enorm genoten! Mijn WOW- effect was zeer zeker weer aanwezig!!

Voor de volgende dag had ik weer de bus gepland. Terug naar Bangkok om vanuit daar naar het zuiden te reizen.
Helaas moest ik afscheid nemen van Cambodja...Maar ik denk niet dat het een echt vaarwel is, maar eerder een; Tot snel ziens!

*Bruno Mars- Count on me*