Een golf van paniek

Ik had nog geen voet aan de grond gezet of er ging al een golf van paniek door me heen. Ondertussen zag ik het vliegtuigje op het scherm zich steeds verder verwijderen van Nederland. Waarom wilde ik ook alweer naar de andere kant van de wereld... voor een jáár!... waar ik niemand ken en waar ik niets heb?

Ondertussen ben ik alweer 2 weekjes verder en heb ik het gevoel dat ik hier al een maand zit. Ik heb al zoveel meegemaakt en geleerd in deze korte tijd!

De eerste paar dagen mocht ik met de groep, die ook deelneemt aan de introductieweek in boerderijwerk van VisitOz, bijkomen van onze jetlag aan het strand van Rainbow Beach.

Zwaar verbrand kwamen we maandag aan op Springbrook farm. Nadat we eerst veel papierwerk ingevuld hadden, heb ik daarna een paar schoenen, een zakmes, een mobieltje en een cowboyhoed aangeschaft (die me nu al erg dierbaar is geworden trouwens).

De mensen op de farm zijn erg aardig. Alan heeft wel altijd de dirty grappen. Hij noemt me vaak Tessy Messy, maar zo heeft hij voor meerdere mensen uit de groep bijnamen. Alan gaat meer over de motorbikes.
Dan hebben we Clint, hij leeft hier met zijn vrouw Tanja en z'n 2 lieve kinderen Isobella en Charlie. Hij is heel aardig en helpt je waar nodig is.

Afgelopen week hebben we leren rijden op de dirtbike. Wat enórm gaaf was, tot ik er een stuk of 3 keer vanaf gedonderd ben en zelfs de motor onder me uit heb gelanceerd (tot grote humor van de jongens).

We hebben leren paardrijden, met het gehele verzorgings aspect daarbij als opzadelen, borstelen en wassen. Mijn paard...-wat blijkbaar een racepaard is geweest genaamd Bull,- kreeg er op de helft van de weg genoeg van en besloot simpelweg om geen stap meer te verzetten. Ik kreeg hem met geen mogelijkheid meer vooruit. Uiteindelijk heeft Clint (de andere trainer) me een tak gegeven die ik kon gebruiken, en inderdaad...met een héél zacht tikje op z'n kont ging hij ietwat vooruit, tot hij er weer geen zin in had. Zucht...uiteindelijk ben ik met paard en al vooruit getrokken door Clint. Maar daar was Bull het niet geheel mee eens, en uit protest ging hij niet langs het aangelegde pad, maar door alle prikkelbosjes die aanwezig waren en onder laaghangende takken door. Nee... ik ben duidelijk geen paardenmeisje...

We hebben een kleine introductie gehad om op de tractor te rijden, wat gelukkig bijna hetzelfde gaat als een auto besturen. Is leuk om mee te maken!

Ook hebben we op het veld van Alan gewerkt (hij had grond gekocht naast het gebied van Springbrook farm). Nou ja, werken...de eerste keer dat we daar aanwezig waren was het spreekwoord "zoeken naar een speld in een hooiberg" erg op ons van toepassing. Hij was een onderdeel van de tractor kwijtgeraakt in het gras van een paar voetbalvelden groot. Helaas niet gevonden trouwens...

We hebben daar ook leren omgaan met een kettingzaag en een bushcutter, dus voor kleine bomen. Erg gaaf om te doen, maar behoorlijk zwaar om heel de dag in de warme zon te werken om bomen om te zagen en weg te slepen. Wel een enorm mooi gebied! Supergaaf om mee te maken! We kregen na het werk een heerlijk koud biertje in de middag, wat hartstikke gezellig was. Heerlijk met z'n allen in t gras, en naast ons in de truck stond uiteraard gezellig de countrymuziek aan.

Ook hebben we de koeien bij elkaar gedreven op de motor. Ook weer een erg leuke dag gehad. Ik ben alleen wel op m'n voet getrapt door een koe. En daarna op m'n enkel door een kalf. Dus nu is m'n voet mooi blauw en opgezwollen. Best pijnlijk.

En natuurlijk hekken maken. Pfoeh wat is dat verschrikkelijk zwaar werk. Bomen ontharsen, kuilen graven, ik heb met de slijptol gewerkt en prikkeldraad gespannen.

En dat alles de gehele week met temperaturen van rond de 40 graden. Het is af en toe erg pittig; veel spierpijn, ik zit onder de blauwe plekken en de schrammen en blaren, maar ik moet zeggen; het werk is leuk om te doen.

Mijn banenjacht: Ik zat echt te dubben tussen 2 verschillende banen ... 1 op een orangerie, en helpen met 2 kinderen (wat ik dan wat minder vind), maar hij heeft zelfs foto's doorgestuurd van zijn gebied, en dat is erg mooi. Maar door de hulp van Clint ging ik toch steeds meer denken aan een schapen en geiten boerderij. Wel erg ver weg, namelijk in Wilcannia. Dus dat wordt vliegen en een aantal uur in de bus. Het is echt in het woestijn gebied. Ik was daar wat nerveus over maar Clint zegt dat ik het wel kan, en dat ik eigenlijk ook iets wil wat ik nog niet ken...dus waarom niet proberen. Ik heb 6 weken proeftijd, en dan zien we wel.

Ondertussen heb ik mijn vliegreis van Brisbane naar Sydney gehaald (het was maar de vraag of het vliegtuig op zou stijgen omdat er net op dat moment een thunderstorm boven Brisbane hing)... Heb ik in Sydney een YHA hostel geboekt vlakbij het station centraal waar ik de trein om 7.18 u moest hebben naar Dubbo... (ik heb het idee dat ik allemaal mijnwerkers om me heen heb zitten... denk aan het type mens; onverzorgd uiterlijk met lange grijze baarden en in joggingbroek ... en dat ze in een enorme

asbak hebben liggen rollen)... en van daaruit straks met de bus om 14.15 u naar Wilcannia waar ik dan uiteindelijk om 20.55 u aan zal komen en opgehaald zal worden door mijn nieuwe werkgever Greg Church van Bushley Station farm.
Op naar mijn nieuwe avontuur!