Ja je ziet het goed, zoveel kilometers hebben we in totaal de afgelopen 3 weken gereden.

Het begon allemaal zo een 4 weken geleden toen ik heerlijk aan het bijkomen was van mijn Bushley avontuur. Ik ben door Troy van de woestijn naar het water gebracht omdat ik er echt even uit wilde, en dus heeft hij me voor een kleine roadtrip meegenomen naar Meningie en Port Broughton.
Op een zondagavond was ik mijn Facebook aan het bekijken en zag dat er 2 meiden van het VisitOz programma die ik aan het begin van m'n reis een beetje heb leren kennen een road trip wilden gaan maken vanaf die woensdag. Tof! Ik heb gevraagd of ze nog plek hadden, en zo is het balletje gaan rollen. Ik ben met Troy terug naar Broken Hill gegaan om m'n spullen te pakken...op dinsdag zijn we naar Adelaide gereden en op woensdag ochtend had ik de meiden ontmoet.

Dag 1 en 2. Adelaide naar Flinders Ranges.
De campervan hadden we opgehaald in Adelaide en daar heb ik afscheid van Troy genomen. Nadat we de camper eenmaal volgestouwd hadden met boodschappen zijn we van Adelaide naar Flinders Ranges gereden. We stonden daar op een gratis camping bij Arkaroo Rock zonder toiletfaciliteiten omdat daar een Fransoos (Ludo) was die Denyse en Kirsten in een hostel hadden ontmoet. Om 18.00 uur kwamen we aan en had hij een kampvuur gemaakt. Hij zorgde voor gepofte aardappelen en marshmallows.
s' Nachts was het zo zwaar afgekoeld dat we besloten met z'n 3en naast elkaar te gaan slapen om het wat warmer te krijgen. (En dat alles in een camper dat bedoeld is voor 2 volwassen en 1 kind. Ja, het was knus).
De volgende dag had de Fransoos het fantastische idee (ahum) om een 6 uur durende trek te doen naar Mounts Piek. Op weg daarheen zijn we van het pad geraakt. Op handen en voeten zijn we naar boven geklauterd met de afgrond onder ons, omdat de Fransoos zei dat het de goede route was. "Every route is a good route." Ik had het helemaal gehad. Verdwaald en met een afgrond naast ons... Het perfecte scenario om op NOS nieuws te komen.
Nadat de gps ons het goede pad op had geleid, had ik naar mijn gevoel geluisterd en besloten om niet naar de top te klimmen. Dat was een goede beslissing geweest, want toen we eenmaal beneden aan de berg waren was het al aan het schemeren...

Dag 3, 4 en 5. Flinders Ranges naar Coober Pedy.
Na een hele dag rijden met Rihanna en David Guetta muziek (gratis, ofwel gejatte cd's die de meiden met zich meebrachten) en de kerstmuziek van Denyse in onze camper (omgedoopt tot Pam the campervan) zijn we uiteindelijk met zonsondergang aangekomen in Coober Pedy.
Meteen de volgende dag zijn we met ons lijflied "Where them girls are" luid van de camping gereden op weg om wat te gaan 'sightseeing'.
We hadden heerlijk rondgelopen door de mijnstad, waar veel Aboriginals wonen. Na een prachtig uitkijkpunt zijn we doorgegaan om ondergrondse kerkjes te bezoeken en een ondergronds huis.
Laat in de middag hebben we een kangaroo - opvang bezocht. Erg vreemd om de kangaroo's te zien in een omgeving waar ze geliefd en verzorgd worden in plaats van dat ze als een pest worden beschouwd en worden afgeschoten.
In de avond deden we een mijntour dat we via de camping geregeld hadden...wat uiteindelijk erg tegenviel. De uitleg over het winnen van opal uit de mijnen, werd gedaan door de camping eigenaar zelf. Het was alsof je naar een bandje aan het luisteren was...Elk grapje en elke handeling was zwaar ingestudeerd.
Op dag 5 zijn we vertrokken vanuit Coober Pedy naar the Breakaways. Dit is een prachtig maanlandschap dat als filmset heeft gediend voor Star Wars. Iets verderop had je de dogfence, het langste hekwerk in Australië.

Na een dag rijden zijn we aangekomen in Kulgara, waar niets anders te vinden is dan alleen een roadhouse met camping. Na het nuttigen van onze heerlijke wijn bij zonsondergang gingen we weer naar binnen om het diner klaar te maken. We werden uiteindelijk zwaar op de stuipen gejaagd door een Aboriginal die bij ons naar binnen stond te gluren en een boek probeerde te verkopen.

Dag 6 Kulgara naar Uluru.
Eénmaal aangekomen in dit park moesten we eerst een bedrag betalen om überhaupt door te mogen rijden. Beetje jammer dat het allemaal zo duur is. Het is wel een overweldigend gevoel om eindelijk 'die rots' Uluru in levende lijve te mogen aanschouwen. Kirsten was van ons de durfal om de stijle rots te beklimmen, en heeft dit als extreem zwaar ervaren. Met neiging tot overgeven en hartkloppingen. Het hele rataplan. Ik ben blij dat Denyse en ik ervoor hadden gekozen om een wandelroute onderaan de rots te doen. Natuurlijk hebben we op het einde van de dag, onder het genot van een CC-dry, Uluru bij zonsondergang bekeken.

Dag 7 Uluru & Kata Tjuta.
Deze dag zijn we in de kou begonnen, om de zonsopgang mee te maken bij Uluru. Daarna zijn we doorgereden naar Kata Tjuta, een eigenlijk veel mooiere rotsformatie dan de bekende Uluru, en ook nog eens leuker en mooier om daar een hike te doen.
Met zonsondergang zijn we nogmaals naar een ander uitkijkpunt gegaan om Uluru te bekijken, maar we merkten dat onze interesse daarin al aardig was verzwakt om nogmaals naar 'die rots' te kijken.

Daarom hadden we besloten om al tijdens de zonsondergang het park te verlaten op zoek naar een kampeerplek. Het werd al snel donker, en met de vele kangaroo's op de weg, hebben we besloten om op een gegeven moment de camper aan de kant van de weg te zetten om daar te overnachten.

Dag 8 en 9 Uluru naar Kings Canyon.
De volgende ochtend toen we opstonden kwamen we erachter dat we niet de enige waren die de uitvlucht zochten uit het dure park. De kampeerplek stond ver vol. Het was zelfs moeilijk om een rustige plasplek te vinden. En als je eenmaal een plekje gevonden had werd er vanaf de weg naar je getoeterd.
Na een hele dag rijden kwamen we van het dure park Uluru in het andere dure park van Kings Canyon. Er waren genoeg rustplekken gecreëerd met bbq's (waar we ook gebruik van maakten) maar het was helaas niet toegestaan om aan de kant van de weg te kamperen, dus onze enige optie was een dure camping van 20 dollar per persoon. Gelukkig hadden we nu wel een heerlijke douche en een aardig schone wc om je behoefte op te doen.

Dag 10 Kings Canyon.
Na een uitgebreide ochtend op de camping zijn we rustig naar Kings Canyon gereden. Hier begonnen we onze hike. Met prachtige vergezichten en de mooie kleuren in de stenen was dat zeer zeker de moeite waard. Hier was het pad wat drukker, en was veel beter aangegeven, dus nee, we hadden deze keer geen moeite om de weg terug te vinden. In de namiddag gingen we op zoek naar een andere camping. We hadden namelijk maar een klein budget.

En zagen uiteindelijk tussen de hoge struiken aan de kant van de weg een illegale camping opduiken. Opgezet door andere toeristen, die het waarschijnlijk ook te duur vonden. Perfect! Dus wij hier ons bij aangesloten.

Dag11 en 12 Kings Canyon naar Alice Springs. (Alice, Alice, Who the f*ck is Alice?).
Na een tankstop gemaakt te hebben net voor Alice Springs kwam er een oude man naar ons toe gelopen om een praatje met ons te maken, gewoon over de koetjes en kalfjes (jeweetwel over een Chinees meisje dat hij heeft opgepikt toen hij haar zag fietsen. En toen ze jarig was, had hij opal voor haar gekocht). Hij kwam gelukkig ook met de goede tip om naar een goedkope camping te gaan in Alice Springs. En deze tip hebben we met plezier opgevolgd. Nadat we aangekomen waren op deze vreemde hippie-camping, hebben we eigenlijk vrij weinig in Alice gedaan. We hebben onszelf verwend met verse cappuccino's bij de Hungry Jack's. Daarna hebben we boodschappen ingeslagen bij de Coles, en zijn met onze vers gehaalde donuts bij een lookout-punt geweest.
Nadat we deze daar hadden genuttigd zijn we op weg gegaan naar Devils Marbels met een slaapstop in Taylor Creek. Een kampeerplek aan de kant van de weg, vol met luxe campers van gepensioneerde oudjes, die ons maar al te interessant vonden, 3 jonge meiden uit het buitenland.
s' Avonds werden we nog bezocht door de dingo's, die gelukkig op afstand bleven.

Dag 13 en 14 Taylor Creek naar Devils Marbels.
In de middag kwamen we aan bij Devils Marbels en hebben daar een perfecte plek gevonden voor onze Pam. Na onze wandeling bij de Devils Marbels zijn we heerlijk uitgebreid in de zon gaan zitten met een heerlijke wijn en een chipje.
De volgende ochtend zou het een prachtig uitzicht zijn op de Devils Marbels, met het licht van de ochtendzon. We hebben onze wekker gezet, en hebben vanuit ons bed de gordijnen open getrokken, en op deze manier de ochtendzon ervaren. We hadden genoeg steensoorten in het ochtendlicht van dichtbij gezien. Om 9.00 uur, na ons 'brekkie' gingen we op weg naar Mataranka. Een tip van andere backpackers die we onderweg op dezelfde stops tegenkwamen...We kwamen daar laat in de middag aan en zijn op een camping van een resort gaan staan. Dit is de eerste keer dat we de boel een beetje in ons voordeel belazerden. Je moet namelijk 10 dollar per persoon betalen om daar te overnachten, wat eigenlijk onzin is, want we hebben ons eigen 'huis' bij ons. Dus Kirsten en ik gingen naar binnen met de mededeling dat we met z'n tweeën waren. Uiteindelijk zou iemand van het resort voorop rijden om te laten zien wat onze plek zou zijn. Denyse verborg zich snel in de achterkant onder de dekens. Het was ons gelukt! Onze eerste 10 dollar uitgespaard.

Dag 14 en 15 Mataranka Thermal Springs en Bitter Springs door Katherine naar Edith Falls.
Heerlijk bijkomen in het warme helende water van de Thermal Springs en daarna bij Bitter Springs. Zo fijn om eindelijk water te zien na zo een tijd door de woestijn te rijden.
Na een hele ochtend gezwommen te hebben zijn we weer in de auto gestapt op weg naar Edith Falls.
Onderweg nog een aantal bosbranden tegengekomen, die opzettelijk door de rangers zijn aangestoken. Indrukwekkend om te zien.
Aangekomen in Edith Falls zeiden ze in eerste instantie dat de camping vol was. Maar Kirsten wees naar onze Pam, en zei; echt? Voor onze kleine campervan? Dus hebben we daar tóch mogen blijven staan. Met onze truc van maar 2 personen betalen, hebben we het uiteindelijk zo naar onze zin gehad, dat we hier 2 nachten zijn gebleven. Van heerlijk zwemmen onder de watervallen op loopafstand voelde het echt als een vakantie! Net voordat we vertrokken wilden we nog even lekker in het gras bijkleuren, maar dat viel compleet in het water. We werden gewaarschuwd door een vrouw: Meiden, weten jullie dat er hier een slang rondkruipt? We stonden met z'n allen zó snel op alsof er peper in onze reet zat. Er werd ons verteld dat het een bruine slang was, de meest giftigste van Australië. We zijn ons meteen gaan omkleden, en weg waren we.

Dag 16 Edith Falls naar Kakadu NP.
Op weg naar Kakadu park kwamen we bij een zandweg aan. We stopten hier en hadden de discussie om wel of niet over deze weg te gaan. Uiteindelijk kwam er een andere auto aan, en we wilden onze camper aan de kant zetten...maar dit lukte niet. Onze auto startte niet meer. Gelukkig stopte de andere auto, en nadat hij concludeerde dat hij de auto niet kon starten had hij besloten om een jumpstart te maken. Kirsten in de auto en wij met z'n allen duwen. Uiteindelijk was het ons gelukt om de auto aan de praat te krijgen en waren we weer op onze weg.
Op de camping heb ik me uiteindelijk verstopt en hadden we weer een tientje uitgespaard.

Dag 17 Kakadu NP naar Bark Hutt Inn.
Zonder de 25 dollar p.p. te betalen voor het park, waagden we het erop om door de rest van het park te rijden op weg naar onze volgende camping; Bark Hutt Inn. Met een warme namiddag op de camping met de rest van onze ouzo hebben we het enorm gezellig gehad!

Dag 18 Bark Hutt Inn naar Florence Falls in Litchfield.
Onderweg naar het Litchfield park kwamen we het "crocodile jumping" bord tegen langs de kant van de weg. En maakten we meteen rechtsomkeer naar de rivier. Dit wilden we zien! Met een beetje in ons achterhoofd dat het slecht zou zijn dat de krokodillen werden getraind om uit het water te springen, vonden we het erg spectaculair. We dachten dat er 1 krokodil zou zijn, maar er zaten er tientallen!
Hierna zijn we doorgereden naar Florence Falls in Edith Falls. Op deze camping hadden we een buurvrouw, Sara, die het heel gezellig vond met 3 jonge meiden naast haar. Hele verhalen over hoe ze haar ex-man had ontmoet en daarna haar nieuwe vriend, en dat ze dagen niet de hotelkamer uitkomen! Van haar hebben we een hoop lekkere dingen in ontvangst mogen nemen, van cheddar kaas tot tonijn. Heerlijk!

Dag 19 en 20 Florence Falls naar Burley Rockhole.
Bij het opstaan was Sara al weg, maar had voor ons nog een aantal boodschapjes achtergelaten. Een paar km verderop kwamen we bij een andere waterval van Burley Rockhole. Dit beviel ons zo goed dat we hier 2 nachten zijn verbleven op de camping ernaast.

Dag 21
Na een rustig ochtendje vertrokken we richting Darwin. Na eerst onze spullen gedumpt te hebben in ons hostel hebben we Pam weer ingeleverd. Met onze vingers gekruist dat ze niet moeilijk zouden doen over het sterretje in de voorruit en het koffiekopje dat gebroken was. Gelukkig liep dat met een sisser af, en was alles in orde.
We kwamen er daar achter dat er s'avonds toevallig ook een strandfeest zou zijn. Het was de perfecte afsluiter van ons woestijn avontuur!

Ja ik heb een hoop meegemaakt in deze 3 weken. En ik heb de 2 meiden extreem goed leren kennen. Ik heb het idee dat ik er een tweede familie bij heb gekregen op deze trip. Daarom hebben we ook besloten om een nieuw avontuur aan te gaan, en met z'n allen richting Azië te gaan. Het stond bij mij al op de planning om op het einde van mijn reis te gaan, maar waarom niet nu?

Uitgegeven voor campings
331 dollar
Uitgegeven voor Pam
1500 dollar
Uitgegeven aan boodschappen
512 dollar
Uitbespaard door een klein leugentje
130 dollar
In onze pot
2100 dollar p.p.
Benzine
1257 dollar
Totaal voor de trip p.p. uitgegeven
1200 dollar

*David Guetta- Where them girls at*