van Peize naar Coventry

Een verhaal van Geert Stoker en Henny Stoker-Huising uit Peize.

Om half vijf 's morgens begon onze busreis naar Ierland, een busreis van tien dagen.
Els bracht ons even naar het station in Groningen waar onze bus al stond te wachten.
Er zaten al wat mensen in de bus, die waren waarschijnlijk ergens anders al opgepikt.
Via Assen, waar nog meer reizigers werden opgehaald, bracht deze bus ons naar Beek.
In Beek is een groot overstapstation van Bolderman.
Hier konden we even koffie drinken en vandaar vertrok onze volgende bus tegen negen uur richting de boot in Calais.
Er vertrokken deze dag 32 bussen vanuit Beek, elk naar een andere bestemming ergens in Europa.
Marco was onze chauffeur en zijn vrouw Ivana ging mee voor de catering in de bus, de prijzen waren goed, bv. een bekertje koffie voor een euro en een blikje bier voor anderhalve euro.
Om twintig over tien passeerden we de Belgische grens.
Dat was direct te

merken aan het wegdek: Veel meer lawaai en gehobbel, later werden de wegen beter.
Even over half twaalf stopten we ergens bij Gent, Marco moest drie kwartier rusten i.v.m. de rijtijdenwet.
Wij hebben daar even wat gehaktballetjes en gehaktrollen gekocht.
Het grijsgehalte in de bus was trouwens erg hoog, wij waren de jongsten geloof ik.
Om twintig over één bereikten we Frankrijk.
Nu nog even naar Calais en dan de boot op, dachten wij.
De Franse douane was bezig met een stiptheidsactie, alleen bussen uit Groot-Brittanie konden zo doorrijden, de rest moest in de rij aansluiten.
Eén voor één kon elke bus voor het Franse douanehokje gaan staan, iedereen d'r uit voor een paspoortcontrole in dat hokje terwijl een hond wat ruikwerk deed in en om de bus.
Na de Franse controle moesten we ook nog even naar het Britse

douanekantoortje die er naast stond.
Ook hier moesten we ons paspoort laten zien en daarna konden we de bus weer in.
Dit alles nam zo'n drie uur in beslag zodat onze boot van tien over vier allang weg was, het werd daarom de boot van kwart voor zes.
Tijdens de bootreis ging de klok een uur terug zodat we om kwart over zes al aankwamen in Dover.
Op de boot hebben we wat gegeten en gedronken, dit betaalden we met euro's en kregen als wisselgeld ponden terug zodat we in Engeland niet hoefden te pinnen.
Onderweg naar de boot was het ongeveer zeventien graden met zo nu en dan een bui, in Engeland scheen een flauw zonnetje door wat dunne bewolking en was het niet veel warmer.
Toen we van de boot af waren zijn we in één keer doorgereden naar het eerste hotel van de reis, deze stond ergens bij Coventry in de buurt.
We kwamen aan om ongeveer kwart voor tien.
Daar hebben we eerst even de sleutel gehaald en hebben toen onze koffers via de trap naar onze kamer op vijf hoog gebracht, voor de zeer trage lift stond een file van oudere mensen en dat ging ons te lang duren.
Het avondeten stond nog klaar in buffetvorm zodat we op dit late tijdstip toch nog even konden eten.
Na deze maaltijd, het meeste smaakte wel goed, moesten we onze dagelijkse schat nog even gaan zoeken.

Natuurlijk had ik weer een aantal meegenomen.
Deze lag in een bosje tegenover het hotel.
Het was daar zo donker dat we geen hand voor ogen konden zien, laat staan dat we daar een cache konden vinden.
We zijn daarom eerst maar even naar onze hotelkamer gegaan om een zaklamp te halen, toch gemakkelijk dat je zoiets bij je hebt.
Met behulp van dit lampje, waar trouwens ook een magneet in zit, hadden we eerst een zak met verband of zoiets te pakken, het was nogal een rotzooitje in dit bosje en we hoopten dat de rest van onze caches tijdens deze reis op betere plekken zouden liggen.
Wat later vonden we het juiste bakje achter een boom.
We hebben onze naam (Joppie2) genoteerd en een spiderman TB, die naar Engeland moest, achtergelaten.
Mijn schoenen zaten hierna onder de prut, eerst dachten we aan hondenstront maar later bleek het plakkerige troep van het bospaadje te zijn.
We zijn daarom eerst maar even naar de kamer gegaan om die rotzooi er af te spoelen, dat viel nog niet mee.
Het was toen half twaalf en aangezien de volgende dag weer vroeg zou beginnen hebben we ons biertje aan de bar maar vergeten en zijn gaan slapen.