van Ballyheigue naar Bunclody

We konden uitslapen vandaag, de wekker stond op zeven uur maar dat hebben we niet gered, tien voor zeven was het geloof ik toen de gordijnen open gingen.
De wind was opgestoken en er waren op de oceaan al wat schuimkopjes te zien.
De rest van de dag werd het gewoon weer mooi weer, zon en wind maar geen regen.
In het hotel waren deze morgen drie bus-gezelschappen.
De twee andere bussen gingen om half negen vertrekken en wij om negen uur waardoor de andere twee gezelschappen eerst mochten ontbijten en wij pas om acht uur.
Het hotelpersoneel kon dit niet aan.
Wij hebben bijna een half uur op ons bordje, met dezelfde vulling als gisteren, zitten wachten.
Koffie, thee en geroosterd brood stond wel op tafel maar daar red je

het ook niet al te lang op.
Marco en Ivana hadden hier ook van gehoord en moesten zelf ook nog eten zodat het vertrek werd uitgesteld tot kwart over negen.
Voor het ontbijt waren we nog even naar het strand gelopen omdat er gisteren al mensen melding maakten van hoog water en gespetter over de weg.
Vandaag waaide het veel harder en het was wel ongeveer vloed.
Het spektakel stelde niet veel voor, aan de Nederlandse kust zijn de golven en schuimkoppen aardig wat groter.
Om tien over negen vertrokken we omdat iedereen er al was.
Na een minuut of tien stopten we alweer, bij een dakloze kerk met een kerkhof waar wat foto's konden worden genomen.
Wij zijn maar in de bus blijven zitten, we hebben genoeg van zulke foto's.
Om half twaalf stopten we in Barney bij de grootste Ierse winkel ter wereld, wij zijn niet verder gekomen dan de onderste verdieping en

hebben wat snoepjes en belegde broodjes gekocht.
Hierna hebben we wat gedronken op een terras, jawel een terras.
Na de borrel hebben we de broodjes even opgegeten in het tegenovergelegen parkje.
Toen de bus weer in, die bracht ons naar Jameson, de Whiskey-stokerij van Ierland.
We kregen een rondleiding van een Iers meisje.
In ons gezelschap hoorden we geregeld: Ik versta d'r niet veel van, het gaat veel te snel.
Wij hadden er weinig problemen mee, maar ja wij zijn ook echte wereldreizigers.
Op het eind was er nog een Whiskey-proeverij.
Omdat er te weinig deelnemers waren, er konden acht meedoen, heb ik ook maar even meegedaan.
We moesten Jameson, een Schotse en een Amerikaanse whiskey proeven.
Ik ontdekte dat er aardig wat verschil in zit.
Jameson was echt de lekkerste, de anderen waren veel scherper, of hadden ze niet de lekkerste Schotse en Amerikaanse uitgezocht?
Na de rondleiding konden we nog even naar de bar om het bonnetje dat aan ons entreebewijs zat te verzilveren.
Je kon kiezen uit whiskey, whiskey-soda of een sapje.
In de bar kon je nog een certificaat aanvragen en die versturen naar je eigen email-adres, na drie keer was het wel gelukt dacht ik.

Om kwart over drie vertrok de bus naar ons volgende hotel.
Bij het hotel in Bunclody werden eerst weer de sleutelpasjes uitgedeeld in de bus en de koffers eruit gehaald.
De kamer bleek wel een keer zo groot dan de vorige en ook een stuk moderner.
De dagelijkse cache lag op ongeveer 150 meter van het hotel, het was een nano die onder aan een bankje in het dorp zat.
Bij het hotel zou er nog eentje zijn maar uit de logjes bleek al dat er iets niet deugde, wij hebben hem ook niet gevonden.
Hierna hadden we nog ruim de tijd om de bar op te zoeken.
Ook de pub was hier veel ruimer en moderner dan we gewend waren.
Ze hadden tien soorten bier aan de tap.
Geen Carlsberg maar, net als overal, wel Heineken.
Om half acht werden we aan tafel verwacht.
In alle voorgaande hotels duurde de drie-gangen maaltijd meestal een uurtje, hier nam het wat meer tijd in beslag.
Dat was wel een beetje jammer omdat de wekker op vijf uur was ingesteld.
Hierdoor hadden we na het eten nog maar tijd voor één biertje.
Henny nam een Irish Coffee.
Om tien uur was het bedtijd, lekker vroeg he.