van Ennis naar Ballyheigue

Vanmorgen konden we eens rustig aan doen.
We zijn om kwart voor zeven gelijk met de wekker opgestaan.
Het ontbijt was om kwart voor acht en de bus vertrok om negen uur.
De koffers moesten ook weer mee, we gingen nl. verhuizen naar Kerry.
De bus stopte na 20 minuten al weer, we gingen een bezoek brengen aan Bunratty Castle.
Het was een vierkante logge toren met wat zalen en kamertjes.
Al die vertrekken waren te bereiken via smalle trappetjes waar je

niemand tegen moest komen omdat die andere dan weer een stukje terug moest.
We zijn even omhoog gegaan naar één van de torentjes en via wat andere trapjes en kamertjes weer naar beneden.
Bij het kasteel was een openluchtmuseum met natuurlijk allemaal huisjes van vroeger.
Het leek allemaal wel wat op de huisjes in het openluchtmuseum in Arnhem.
Ook was er een dorpsstraatje met oude winkeltjes die open waren en een schooltje waar de meester les gaf in het vertalen van het Engels naar het Keltisch.
In de dokterswoning was de dokter aanwezig, hij wou Henny wel even onderzoeken maar die weigerde.
Buiten liep de veldwachter zijn ronde.
Ergens achteraan moest nog een cache liggen maar dat bleek buiten de muren te zijn zodat die niet werd gevonden.
Verder was er nog een kerk en wat molens.
Op het eind hebben we nog even een tosti gegeten, het bestond uit dikke plakken brood met kaas en een fikse plak bacon.
Een grote kop koffie maakte onze maaltijd compleet.
Iedereen was hierna op tijd bij de bus zodat we om kwart over twaalf konden vertrekken.
We reden naar Killarney, even daarbuiten stonden wat paarden met aanhangers klaar.
We ontdekten dat er op 100 meter een cache lag die we dus eerst maar even snel zijn gaan zoeken, hij

werd gevonden.
Toen we terugliepen waren ze net bezig met een fotoreportage van een bruidspaar, een Ier (dacht ik) en een bruidje van Aziatische afkomst.
Wij, de buspassagiers, namen allemaal plaats in een van de karretjes achter een paard.
Wij zaten achterin met zes personen in één van deze koetsjes en op de bok zaten nog twee man en de Ierse menner.
Hij probeerde onderweg van alles uit te leggen over het nationale park waar we door reden.
We hebben er geen van allen veel van begrepen.
Dit ritje eindigde in Killarney.
Daar waren veel wegen afgesloten en er stonden overal oranje dingen.
Politieagenten regelden het verkeer en het was er smoordruk, allemaal toeschouwers.
De ronde van de Ring of Kerry was aan de gang en de finish was vlakbij het punt waar ons paardenritje eindigde.
Deze fietsronde gaat over 176 kilometer geloof ik, het is een benefiet-rondje voor één of ander goed doel, kankerbestrijding denk ik.
We kregen hier nog een tijdje vrijaf zodat we even wat winkels konden bekijken, er waren hier ook geen terrasjes te bekennen.
We hebben even T-shirtjes gekocht voor James en Tyler.

Toen het weer tijd was voor de bus werden we door Ivana ergens anders heen gedirigeerd, de bus kon onmogelijk in het centrum komen omdat het er veel te druk was.
Tegenover de kermis, die hier zes weken per jaar bezig is, stond de bus te wachten.
Hierna vertrokken we richting ons volgende hotel.
Marco had de TomTom ingesteld omdat het voor hem ook een nieuwe bestemming was.
Het hotel lag in een dorp aan de Atlantische Oceaan.
We hebben onze bagage naar boven gebracht en ontdekten dat we slecht één trapje op hoefden en ook maar een klein stukje de gang in.
Het bed was erg groot zodat er van de kleine kamer niet veel overbleef.
De enigste stoel moest verzet worden als de kast open moest maar het zag er wel schoon uit en dat is het belangrijkste.
Daarna naar de pub, het bleken er twee te zijn, gescheiden door een wand met een tussendeur.
Tijdens het avondeten hadden we de keuze uit twee voorgerechten en twee hoofdgerechten, het cheesecaketoetje stond vast.
De seafoodpie en chicken in een pasteibakje smaakten ons goed.

Na het eten zijn we nog even naar de oceaan gelopen, er was zelfs een strandje die te bereiken was met een trap.
Toen was het toch echt wel weer tijd voor de pub.
Het was er erg druk, veel Ieren uit het dorp brachten hun vrije zaterdagavond hier ook door.
De grotere pub bleek meer voor de jeugd te zijn en wij en de niet meer zo jeugdige Ieren zaten in de andere.
Aan de tap hadden ze wel acht soorten bier, wij hielden het bij Carlsberg terwijl er ook Heineken te koop was.
Op de tv was Duitsland - Italië bezig en of de Ieren nou voor de Duitsers of de Italianen waren weten we nog niet, er werd wel zo nu en dan gejuicht maar voor beide partijen.
Duitsland won na strafschoppen met 6 - 5 geloof ik, er werden nogal wat penalties gemist.
Om elf uur was het wel weer bedtijd, morgen weer een drukke dag.