8. Even voorstellen.

Rian heeft een heleboel lieve, leuke en interessante dieren in de tuin. Daar valt een heleboel over te vertellen.
Ze heeft vier honden, wij passen op vijf, er is namelijk een logeetje. Ook heeft ze twee katten en een aantal landschildpadden. Er vliegen regelmatig kolibrietjes in de tuin, op de grond leven hagedissen en in de bomen tref je regelmatig leguanen.

De honden:
Tina - een hele lieve blonde hond en de baas in de roedel. Ze houdt de andere honden goed in de gaten en verdedigt het terrein heel goed. Ook voedt ze de jongeren op, wijst ze terecht. Tina is tien jaar en heeft twee jaar geleden een vergroeiing aan het bot van haar linkerachterpoot

gehad. De dierenarts vertrouwde het niet en heeft besloten om het pootje te amputeren. Inmiddels loopt Tina er mee alsof het nooit anders is geweest.

Donna - een blonde Afghaanse windhond. In haar jonge jaren heeft ze een voorpoot gebroken en was niet meer geschikt om deel te nemen aan races. Inmiddels is het een dame op leeftijd. Ze is veertien jaar, slaapt veel, maar is er als de kippen bij wanneer het hapjestijd is. Donna heeft het gemunt op prullenbakken en etenswaar wat binnen haar bereik ligt. Zodra je een hek of deur open laat, maakt ze gebruik van de gelegenheid en kijkt of er wat te halen

valt.

Milou - een heel apart hondje. Ook blond. De kleinste in de roedel en de laagste in rang. Milou heeft meerdere persoonlijkheden. De ene keer is ze heel schichtig en zal hem smeren wanneer je in de buurt komt, de andere keer is ze heel blij en wil ze graag aangehaald worden. Milou wil er ook wel eens vandoor gaan. Rian heeft haar uiterste best gedaan om de tuin voldoende te omheinen zodat de honden niet weg kunnen lopen, maar Milou lukt het telkens weer. Zo ook de laatste keer. Ze kwam terug met een gebroken voorpootje. Na zes weken met een gespalkt pootje te lopen gaat het

weer redelijk. Het pootje zal nooit meer de oude worden... Doordat ze zes weken met drie pootjes heeft moeten lopen, heeft haar ruggetje een flinke knauw gehad waardoor ze nu heel moeilijk met de achterpootjes loopt. Het wordt echt een lief oud, dementerend omaatje. Ze vergeet dat ze meerdere persoonlijkheden heeft...

Lola - De jongste telg. Via Gio binnengekomen. Zijn vorige hond woont ergens anders en was bevallen van een nestje en ze konden een paar puppy's niet bij anderen onderbrengen. Rian wilde er wel een... Dat werd Lola. Lola is zwart. Vreemde eend in de bijt, maar ook o zo lief. En ondeugend, een fuifnummer. Wil graag spelen en lokt je uit voor een partijtje dollen. Lola wordt verder opgevoed door Tina. Als het Tina niet zint wat Lola doet, wijst ze Lola terecht. Tina leert Lola ook het een en ander. Iets waar Rian niet zo blij mee is: Op de muur springen en daarover heen en weer lopen. Ook in de tuin van de buren springen was een fervente bezigheid van Tina. Sinds ze is getransfomeerd naar een driepoot is dat voorbij, maar ze heeft het nog wel even aan Lola doorgegeven...
Lola begint steeds meer taken van Tina over te nemen. Ze houdt het terrein goed in de gaten, is waaks en heel alert.
Vanmiddag kwamen we om vijf uur thuis, hapjestijd voor de honden. Ik gaf iedereen de brokken en ze vielen enthousiast aan, behalve Lola! Op Donna na de grootste eter... Ze liep naar het zwembad en liep steeds heen en weer langs de rand. Eric had snel in de gaten dat ze ons wilde laten weten dat er een leguaan op de bodem lag. Toen ze in de gaten had dat we haar begrepen hadden, begon ze te eten.

Brandy - Het logeetje. Een Kane Corso. Vorig jaar hebben we haar hier voor het eerst ontmoet. Ze kwam met haar baasje mee die hier samen met Gio bezig was met de bouw van Purple Moon. Toen was het een pup van

een week of tien. Prachtig diertje met heerlijke grote lompe pootjes.
Inmiddels is ze uitgegroeid tot een prachtige teef. Beetje schuchter, maar als ze je eenmaal kent laat ze zich knuffelen en gaat ze helemaal uit haar dak wanneer je thuiskomt.
Lola en Brandy zijn dikke vriendinnen. Wanneer ze aan het spelen zijn kan dat best heftig gaan. De ene keer is Lola best wild, de andere keer Brandy. Tina gaat er dan tussen staan en trekt haar lippen op en laat haar tanden zien. De dames houden dan onmiddellijk op.

De katten:
Victoria - een heel lief klein rank poesje. Komt regelmatig met een sidderstaartje kopjes geven. Of ze wil dan eten, of ze komt zomaar om aandacht vragen. Elk jaar is ze weer blij als wij er zijn! Dit jaar waren we nog maar net geinstalleerd, zaten we net aan de picknicktafel voor de gasten of ze liet weten

dat ze blij was dat wij er weer waren. Wanneer ik in de kamer op de bank zit, komt ze er gezellig bij liggen, midden in de kamer op de grond. Echt zo'n schattig katje!

Tommy - een prachtige, rode, halflangharige kater. Een jaar of vijf geleden is hij bij Rian terecht gekomen. Destijds was hij veel in de omgeving van het zwembad en gaf hij de mensen die in het zwembad lagen en met het hoofd boven de rand uitkomt kopjes. Tegenwoordig is hij veel op pad. Hij heeft het niet zo op de honden en Lola jaagt hem gewoon weg. Vandaag heeft hij zich twee keer

laten zien en roept dan echt naar ons. Hij wil wel aandacht maar heeft er moeite mee om dichterbij te komen. Hij laat ons wel naar hem toe komen en dan mogen we hem aaien. Ook een lieverd.

De schildpadden:
Stoffel - de man van het stel. Er lopen vast meer mannen, maar die zijn nog te jong om zich te laten gelden, laat staan om zich voort te planten. Een flinke schildpad, hoog schild en een flinke deuk in z'n buikschild. Dit hebben alle mannen anders glijden ze van het vrouwtje af wanneer ze paren. Stoffel lust er wel pap

van. Regelmatig zien we hem achter een van de vrouwtjes aan lopen. Ze wil niet en rent zich rot!

Toffie - een vrouwtje. Het vrouwtje van Stoffel, moeder van menig klein schildpadje. Samen hebben ze heel wat keren gepaard en zijn er veel eieren uitgekomen. Af en toe loop ik door de tuin en kom ik weer een kleintje tegen. Vaak vind ik ze doordat ik er op sta... Het gras hier is anders dan in Nederland, hoger, grover en veel stugger. Rian heeft nog steeds niet ontdekt waar Stoffel haar eieren legt en begraaft.

De kindertjes - naast een van de appartementen is een stukje tuin waar het erg warm is en waar de meeste kleintjes gevonden worden. Op deze plek loop je het meeste risico op een jong schildpadje te trappen. Gelukkig zijn de schildjes snel droog en keihard. Ze kunnen wel tegen een stootje...
Een paar dagen geleden kwamen we 's middags thuis en was het erg warm. Snel de zwemkleding aangetrokken en rap het 'koele' water in. Zie ik in m'n ooghoek iets in het water bewegen. Lijkt wel of er een mango of iets dergelijks in het water drijft. Ik draai me om en zie dat het een heel jong schildpadje is... De lengte van het schildje is misschien net zes centimeter! En het zwemt! Dat heb ik maar snel uit het water getilt, Eric heeft er nog een foto van kunnen maken en in het gras gezet. Zo, als er geen ander gevaar op haar/ zijn pad komt zal het een mooie grote schildpad worden.

De leguanen - Zolang we hier komen leeft er al

een hele grote leguaan in de tuin. Hij is al helemaal grijs. Wanneer een leguaantje uit het ei kruipt, is het knalgroen. Het heeft dan een prachtige schutkleur! Naarmate de leguaan ouder en groter wordt, wordt hij steeds lichter van kleur. Het zijn planteneters. Heel veel mensen zijn bang dat ze bijten. Dat niet, maar je moet wel enige afstand in acht nemen want ze kunnen flink zwiepen met hun staart en dan kunnen ze je echt verwonden!
Er zitten zeker vier leguanen hier in de tuin. Leguanen zijn koudbloedig. Wanneer ze wat actiever moeten worden, zulle ze zich eerst op dienen te warmen. Ze kruipen dan naar een hoge tak in de boom waar ze bovenop en in de

zon gaan zitten. Wanneer ze voldoende opgewarmd zijn, zijn ze enorm snel. Ze worden nog weleens door de honden achterna gezeten. Ze vliegen dan gelijk het zwembad in, zijn in shock en zinken naar de bodem. Ze zijn dan helemaal verstijfd. Als ze er dan niet uitgehaald worden, zullen ze verdrinken. Soms komen ze op tijd tot hun positieven en zwemmen dan snel naar de oppervlakte en proberen ze op de kant te klimmen. Helaas lukt ze dit nooit, de kant van het zwembad helt iets over, of ze moeten per ongeluk het trapje gevonden hebben... Regelmatig vis ik er een uit het water, zet ze op de ramd en bekijk ze van een afstandje. Door het water zijn ze behoorlijk

afgekoeld. Ze blijven vaak een aantal minuten op de rand zitten om op te warmen. Op een gegeven moment gaan ze er vandoor...