10. Duiken in de Caribische Zee.

Boca Sami - Elk jaar weer maken we onze eerste duik bij Dive Wederfoort van Patrick Geers in Boca Sami om de duikuitrusting te checken en te kijken hoeveel lood we nodig hebben.
De eerste keer , oktober 2008, dat we gingen duiken in de Caribische Zee was de duikschool

nog van de oprichter, Eric Wederfoort. Het was de vierde dag van onze vakantie en de orkaan Omar raasde de dag ervoor over het eiland. Boven water viel de schade mee, maar onder water was het diep triest! De eerste tien meter van het koraal was bij veel duikstekken compleet weggeslagen. Erg jammer! Eric Wederfoort vertelde dat het nog een paar dagen zou duren voordat het water helder genoeg was om een mooie duik te kunnen maken. Twee dagen later zijn we met hem naar beneden gegaan en hebben zoveel mogelijk koraal rechtop gezet in de hoop dat het weer zou vastgroeien.
Ook deze vakantie hebben we een paar mooie duiken bij het rif van Boca Sami gemaakt!

Cas Abou - Eric (Kamphuis) heeft ook met een van onze gasten (Vriend) gedoken. Hij vroeg Vriend of hij gecertificeerd was en hoeveel duiken hij gemaakt had. Hij had een brevet via Padi gehaald, maar nog niet zoveel duiken gemaakt. Eric wil graag duikers meenemen, maar het moet wel veilig zijn en ze moeten toch wel enige ervaring hebben. Bij Vriend twijfelde Eric. Daarom heeft hij Vriend geadviseerd naar de duikschool in Boca Sami te te gaan en met Patrick een begeleide duik te maken. Eric zal dan van Patrick horen of hij met Vriend kan duiken en of het vertrouwd is. Mocht Eric iets overkomen, dan zal zijn buddy toch wel kennis van zaken moeten hebben om Eric te kunnen helpen.
Vriend is inderdaad naar duikschool Wederfoort gegaan en heeft een duik met Patrick gemaakt. Een dag later was Eric bij Patrick om de persluchtflessen te wisselen en om naar Vriend te vragen. Volgens Patrick kan Vriend best goed duiken, alleen was hij teveel met zijn fotocamera in de weer en vergeet daardoor dat hij tijdens de duik rustig moet blijven en niet teveel omhoog en omlaag gaat, het zogenaamde jojo-effect.
De volgende dag zijn we met Vriend, Jongedame en haar ouders naar Cas Abou gegaan. Een leuk strand met de mogelijkheid om te duiken en een gelegenheid waar je drinken kunt halen en kunt lunchen.
De duik was mooi, we hebben drie murenen gezien, ieder een andere kleur. Eric had Vriend voor de duik nog het een en ander uitgelegd over fotograferen en op de juiste diepte blijven.

Hij heeft het goed uitgevoerd.
Een paar dagen later vertelde Vriend dat hij een geweldige duik met ons gemaakt had, de mooiste tot nu toe!

Playa Hundu - Een van onze Curacaose vrienden duikt ook en neemt ons elk jaar mee op een avontuurlijke duik, anders dan al onze andere duiken. Vorig jaar hebben we, tijdens een erg mooie duik bij een strand waar we nog nooit geweest waren en ook nog nooit van gehoord hadden, gejaagd op Lionfish. Dit zijn heel mooie vissen, met prachtige zwierige maar erg giftige vinnen. Ze zijn, zo gaat het verhaal, in de Caribische wateren terecht gekomen

vanuit een zee-aquarium wat met een kant in zee stond en waarvan het glas gebroken was. De vis hoort hier niet thuis, het is niet zijn natuurlijke habitat en heeft daarom geen natuurlijke vijanden. De vis eet alles waardoor de vis een gevaar voor al het leven in de Caribische Zee is.
Dit jaar heeft de vriend ons meegenomen naar een ander strand, playa Hundu, en ook daar zijn we weer gaan jagen op de lionfish.
Hij heeft een auto met vierwielaandrijving. Om bij dit strand te komen, moet je met de boot of kun je er met een auto, die door erg ruw terrein kan rijden, naartoe. Wij zijn met de auto gegaan. Dat was al een ervaring op zich! We reden over hele smalle paden, door water en over richels. De auto schommelde flink! Hele leuke tocht.
De duik zelf was ook geweldig! De drop off, dat is de plaats waar we de diepte ingaan, was maar een paar meter van het strand. Meestal moeten we een flink stuk op onze rug naar de drop off toe zwemmen of snorkelen. Ook was de zee behoorlijk ruw. Ik was bang dat ik er met die zware uitrusting niet in zou kunnen komen, maar dat viel honderd procent mee! De bodem was rotsachtig en behoorlijk vlak.
Eenmaal in het water hebben we snel de vinnen aangedaan en zijn we naar de drop off gezwommen. Na een paar minuten waren we al onder water en kon de duik beginnen.
Het rif is erg mooi! Prachtig koraal, lijkt wel wat op Mushroom Forest, een andere prachtige duikstek. Dit rif gaat echt de diepte in terwijl Mushroom Forest veel vlakker en ondieper ligt. Op zo'n twintig meter diepte zagen we de eerste lionfish en zijn de heren begonnen aan de jacht. Ik had de fotocamera bij me. De vriend is al veel meer ervaren in het schieten met een speer en heeft al snel een paar vissen in de zookeeper gepropt. Een

zookeeper is een grote buis waar de vissen in moeten omdat ze dan geen gevaar voor de duiker kunnen zijn. Wanneer ze in een net bewaard worden, kunnen de stekels de duiker door het net heen steken en dat is niet alleen bijzonder pijnlijk, maar ook gevaarlijk.
Uiteindelijk hebben de heren er zo'n veertig gevangen en na vijftig minuten waren we terug bij het stand. Ik heb zeker honderddertig foto's gemaakt. Daar zitten vast wel een paar mooie van het jagen en het rif tussen.

Clean Up 2015 - In 2013 is Maarten Schakel, een van de dj's van Dolfijn FM, begonnen met het organiseren van een schoonmaakdag in Curaçao. Hij heeft honderden mensen weten te strikken die allemaal meehielpen met het opruimen van ernstig vervuilde gebieden in Curaçao.
De stranden en riffen zijn ook ernstig vervuild met allerlei rotzooi zoals autobanden, bierflesjes, blikken, kleding, plastic, enzovoort,

enzovoort.
Dit is het derde jaar dat wij ook meehelpen met het schoonmaken van de baai van Boca Sami, bij duikschool Wederfoort.
Elk jaar zijn we met zo'n vijftien à twintig duikers, Patrick en Shahaira en nog een helper (nu is dat Calvin, de broer van Shahaira) blijven aan de oppervlakte om alle zakken met troep aan te nemen. Dit jaar doen er ook zeven militairen mee. Wat een enthousiasme stralen die mannen uit!
We werden 's morgens om tien uur verwacht. Shahaira wachtte ons op met koffie en broodjes (geleverd door sponsors van de Clean Up!) en Patrick en Calvin waren de persluchtflessen aan het uitladen die ook werden gesponsord.
Langzaamaan begon iedereen zijn uitrusting klaar te maken en zich voor te bereiden op de duik. Patrick gaf iedereen de opdracht om alleen klein materiaal op te ruimen, vooral geen grote voorwerpen zoals bankstellen (echt alles wordt in zee gedumpt!) naar boven te halen omdat hij niet genoeg mankracht had om dat aan te nemen aan de kant. Ook wilde hij dat we vooral de baai schoonmaakten en niet bij de steiger aan de linkerkant, dat hadden ze net een paar weken geleden nog gedaan.
Tegen half elf was iedereen in en onder het water en kon de grote schoonmaak beginnen. We hadden verwacht dat we onze zak al snel vol zouden hebben met vooral bierflesjes, maar dat viel erg mee!
Tijdens de duik houd je elkaar goed in de gaten, maar ben je vooral individueel bezig. De baai is de eerste twintig meter vanaf de kant nergens dieper dan zo’n twee en een halve meter, daarom kun je wat verder uit elkaar werken. Het gebeurt dan ook weleens dat jij heel andere vissen en andere dieren tegenkomt dan je buddy. Zo kwamen we van alles tegen: Pijlinktvis, krabbetjes, zeepaardjes, vuurwormen, steenvissen, octopusjes maar dit jaar ook veel zee-egels. En naast de duikschool aan het strand kwamen we een groep mensen tegen die zwemles kregen. Gelukkig hadden ze allemaal zwemschoentjes aan want het wemelde van de zee-egels! Ook zwom er een grote school mooie, bijna doorzichtige witte visjes om ons en de zwem cursisten heen. Grappig, ze hadden niet eens in de gaten dat

wij langs kwamen en dat ze omgeven waren door duizenden vissen! Mooi gezicht!
Na vijfentwintig minuten en een halve zak met rotzooi begon ik misselijk te worden. Dat is niet goed! Gelukkig waren we in de buurt van de duikschool en kon ik Eric seinen dat ik naar de oppervlakte wilde. Daar vertelde ik hem over het misselijk zijn en dat ik de duik af wilde breken omdat ik vermoedde dat ik uit een fles met vervuilde lucht, koolmonoxide, ademde.
Helaas na dertig minuten was dat het einde van onze Clean Up 2015. Eenmaal bij de duikschool aangekomen stonden Patrick en Calvin klaar om onze zakken aan te nemen. Nog in zee heb ik mijn uitrusting af gedaan en

aan Patrick gegeven zodat ik makkelijker uit het water kon komen. Wat zijn buddy’s dan fijn om te hebben! In de duikwereld kan dat haast niet beter! Zodra er maar iets misgaat, staan ze klaar om je te helpen. Eric heeft mijn uitrusting afgekoppeld en Patrick is de flessen die gesponsord waren gaan controleren op vieze lucht. Gelukkig (maar helaas voor mij) was mijn fles de enige die vervuild was. Daar is dus nog niet het laatste woord over gesproken volgens Patrick! Vermoedelijk heeft het apparaat wat lucht voor in de fles aanzuigt in de buurt van de uitlaat van de compressor (die op diesel werkt) gelegen en heeft dat de vervuilde lucht van de compressor in de fles geperst... Daar kun je dan heel ziek van worden! En dat heb ik gemerkt! Eenmaal boven water ben ik gaan zitten en Shahaira heeft me water gebracht. Er werden mij allerlei vragen gesteld over de duik, duikdiepte en zo, maar ik wist wel zeker dat het van de fles kwam. Ik heb uiteindelijk maar twee en een halve meter diep gedoken. Ondertussen kwam er ook hoofdpijn opzetten en ik voelde me echt ziek worden! Er is nog even gesproken over het toedienen van zuurstof, maar koolmonoxide laat zich niet zomaar verdrijven door zuurstof. Mijn lichaam zal het zelf op moeten lossen...
Toen Eric alles had opgeruimd en wij omgekleed waren zijn we naar huis gegaan en ben ik een uurtje gaan slapen want 's middags werd er voor alle vrijwilligers een afterparty georganiseerd bij Chill & Grill, iets voorbij Mambo Boulevard. Daar zijn we heen geweest, maar ik voelde me al snel heel vermoeid en weer misselijk worden. Eenmaal thuis toch maar weer in bed gekropen... Begin van de avond ging het weer. De volgende dag heb ik er ook nog last van gehad...

Boca Sami - Dit jaar staat onze vakantie in het teken van helpen: Vriend meegenomen voor een paar duiken, Clean Up Day Curaçao 2015, in een volgend hoofdstuk lees je nog een en ander over een klein ongeval, en nu de laatste duik welke ook een bijzonder was.
Tijdens de Clean Up en de afterparty daarna hebben we een duiker (vanaf nu Buddy genaamd) leren kennen die bezig was met de cursus Rescue Diver bij duikschool Wederfoort.
Buddy had al theorielessen gehad en een ander bestudeerd en nu zou hij het geleerde in de praktijk toe moeten passen. Patrick gaf ons steeds een casus welke wij uit moesten voeren en Buddy moest daar op reageren.
Eric en ik waren een buddypaar waarvan een van de twee wat zou overkomen en Buddy zou degene zijn die het buddypaar kwam helpen en moest proberen de boel tot een goed einde te brengen. En dat bleek nog niet zo eenvoudig!
De eerste casus: Wij waren net terug van een duik en wilden net weer opstijgen toen Eric onwel werd. Ik ben snel naar de oppervlakte gegaan om aan te geven dat we hulp nodig hadden. Dat doe je door middel van seinen en roepen. Ik moest schreeuwen dat ik bang was dat mijn buddy dood zou gaan. Omdat het een oefening was en er weer een groep voor de zwemles in het naastgelegen water lag, kun je moeilijk schreeuwen dat je buddy dood gaat, dan komt iedereen helpen! Dat heeft Patrick dan ook mooi opgelost door mij de opdracht te geven dat ik bang was dat Eric een pizza zou worden. Wat zal dat aan de kant, voor iemand die niet weet dat het een oefening is, raar

geklonken hebben! Maar goed, zo gezegd, zo gedaan.
Buddy springt het water in, komt al snorkelend naar me toe, vergeet wat zijn opdracht was en duikt direct naar beneden om Eric naar de oppervlakte te halen. Door de hectiek vergeet Buddy om een teug met lucht te nemen voor hij ondergaat en komt dan ook halverwege weer naar boven, zonder Eric... Ditmaal neemt hij wel een flinke teug lucht, duikt weer naar beneden en probeert Eric aan zijn bovenarm naar boven te sleuren. Zelf heeft buddy geen uitrusting aan, alleen heeft hij zijn masker op en de snorkel in zijn mond. Hij vergeet echt alles wat hij geleerd heeft. Door beneden bij Eric de tweede ademautomaat van Erics uitrusting in de mond te doen, kan hij normaal ademen en kan hij het jacket van Eric vasthouden en via de inflator opblazen, waardoor ze samen naar boven komen en blijft Eric, eenmaal boven, gewoon drijven en kan Buddy Eric in een speciale greep naar de kant duwen zonder extreem vermoeid te raken. Goed, daar heeft Buddy dus totaal niet aan gedacht en was na de eerste oefening al doodop. En hij moet er nog twee! Goed, dan maar een pauze inlassen na vijf minuten weer verder.
Eric en ik zijn maar even bij de steiger voor de duikschool onder water visjes gaan kijken. Met de hele uitrusting steeds weer in en uit het water gaan is niet wat...
Tijdens de pauze heeft Patrick de oefening met Buddy geëvalueerd en heeft hij ons alledrie een nieuwe opdracht gegeven. Deze oefening ging perfect. Ook de derde. Buddy heeft deze praktijklessen goed afgerond.