2. De voorbereidingen.

De voorbereidingen zijn inmiddels in volle gang.
Begin dit jaar is Agnes hier geweest. Ze kwam haar witte jurkje wat ik voor haar gemaakt heb ophalen. Vorig jaar hebben we haar tijdens onze vakantie bij Rian appartementen in Curacao leren kennen. Ze had een heel leuk rood maar tot op de draad versleten jurkje bij zich. Ze wilde dat ook graag in het wit. Ze had op internet een stukje broderie besteld en had dat meegenomen naar Curacao. Daar ik naaien heel leuk vind, heb ik haar aangeboden dat voor haar te maken. Rode jurkje meegekregen toen we naar huis gingen en dat afgelopen winter uit elkaar gehaald en een papieren patroon van gemaakt. Het is heel

mooi geworden!
Het restant van de broderie mocht ik houden. In ruil daarvoor heb ik haar beloofd dat ik er ook een in het zwart zal maken.
Een week of drie geleden ben ik stof gaan halen en vorige week was het zwarte jurkje klaar! Ligt inmiddels boven bij de rest van de spullen die mee moeten naar Curacao.
Ook heb ik onderdeeltjes voor haar hoortoestellen geregeld en had Agnes wat lingerie besteld. Dit heb ik voor haar opgehaald en ook bij de spullen gedaan.

Eric had in het voorjaar contact met Wim, ook woonachtig in Curacao. Dit is een Fries en hij had op Facebook een oproep geplaatst waarin hij vroeg of iemand een Fries boxershort voor hem wilde bestellen en meenemen. Onze zoon heeft er ooit een van ons gekregen, gekocht bij het bedrijf van Rob, Moda Italia. Precies het model wat Wim zocht. We hebben er twee voor hem geregeld en liggen dan ook bij het jurkje en alle andere spulletjes.

We nemen haast meer ondergoed voor anderen dan voor ons zelf mee!

Vorige week donderdag is het gaan regenen en inmiddels is het dinsdag, regent het nog en de temperatuur is nog niet boven de achttien graden gekomen... We waren net begonnen met, zoals Eric dat zo mooi op Facebook schreef, oefenen voor Curacao...

Door het slechte weer wordt iedereen naar binnen verbannen. Ik dus ook...
Vorig jaar ben ik vrijwilliger geweest bij de stadsmusical van Almelo 'Van Katoen en Nu', georganiseerd door de gemeente Almelo en woningstichting Beter wonen. Het was honderd jaar geleden dat stad Almelo en Ambt-almelo met elkaar fuseerden enwoningstichting Beter Wonen werd opgericht. Reden voor een feestje: De stadsmusical was geboren. Een musical voor en

door Almeloërs!
Ik was een van de 'meisjes van het confectie-atelier'. De musical had een cast van zeker 200 personen en zij moesten allemaal van kleding worden voorzien. Voor de musical was een diner gepland, een maaltijd uit 1915 voor alle bezoekers. Daarvoor moesten 1000 tafellakens geknipt en gezoomd worden. Een textielbedrijf uit Almelo heeft de stoffen daarvoor beschikbaar gesteld. Samen met een aantal andere dames, onder leiding van twee jonge knapen, Joris en Bo, hebben we dat allemaal in zeer korte tijd voor elkaar gekregen. Dat was waanzinnig gezellig.
Helaas moest ik voor de voorstellingen afhaken vanwege onze vakantie naar dushi Korsou. Als dank heb ik wat stoffen gekregen.
Van een van deze stoffen heb ik de laatste dagen een broek voor mezelf gemaakt. Ook die heb ik van een oude broek nagemaakt en gaat deze broek mee...

Een ander item wat geregeld moet worden voor

het vertrek: medicijnen.
De apotheek verzorgt de medicijnen voor ons via de zogenaamde herhaalservice. Eens in de drie maanden krijg ik via email bericht dat er weer een levering klaar ligt en deze over een week af kan halen. Inmiddels ben ik gewend dat er niets van klopt dus ben ik de pillen van Eric en mijzelf maar weer gaan tellen. Nu zeker omdat we een maand naar Curacao gaan en juist in die tijd zijn de medicijnen van de oude levering op. Wachten tot na de vakantie is daarom geen optie. Ook zijn mijn medicijnen verandert en is de dosering verhoogd. Moet dus allemaal aangepast worden bij de herhaalservice. Wat een gedoe! Uiteindelijk klopt het allemaal. Helaas zal ik toch nog een keer terug moeten want de laatste wijziging moet eerst twee weken getest worden voordat het aan de herhaalservice toegevoegd mag worden...

Samen met Eric zijn klerenkast uitgemest. Hij had de hele kast vol (vijf legplanken en een

hanggedeelte) en voor de kast hingen tig overhemden en stond een wasmand vol met kleren... Wat moet er in de koffer, wat draagt hij in het vliegtuig? Hij zag door de bomen het bos niet meer.... Ik hoop elke keer dat er minstens twee vuiniszakken vol kleding weg gaan, maar ook vandaag is dat weer niet gelukt. Een mand vol vuile was moet ook nog in de kast en er ligt al een stapel kleding bij alle andere spullen die mee moeten in de koffer.
Drie poloshirts zijn verkleurd en die wil hij graag opnieuw donkerblauw geverfd hebben, de wasmachine draait inmiddels. Gelijk de valletjes (korte gordijntjes) van drie slaapkamers erbij gedaan. Die waren ook helemaal verschoten. Ziet het er straks weer fris uit als ik naar boven kijk.
Daarna wilde hij door met mijn kast... Nee Eric, dat doe ik lekker in m'n uppie en zoveel heb ik niet. En ja ik weet precies wat ik mee wil nemen en waar ik dat heb liggen. En natuurlijk moet mijn kast nu ook, die kleren liggen er ook niet meer zo netjes erbij... Komt wel.

Ook een elk jaar terugkerend onderwerp: De duikkeuring.
Als duiker dien je tot je vijftigste elke drie jaar en na je vijftigste elk jaar medisch gekeurd te worden. In de duikwereld is dat erg belangrijk, je duikt altijd met twee of meer personen en je buddy wil wel graag dat je goed gezond bent en een goede conditie hebt. Ben je goedgekeurd dan wordt dat netjes in je logboek vermeld.
Dit jaar hebben we er een aantal keren een discussie over gehad. Vorig jaar zijn we allebei goedgekeurd alleen Eric had zijn bloeddruk te hoog en moest dat toch wel even na laten kijken door de huisarts. Dat heeft hij gedaan, de bloeddruk was bij de huisarts weer te hoog, daarom moest hij een hartfilmpje laten maken en de huisarts vond dat er verder onderzoek moest plaatsvinden. Dus naar de cardioloog, een echo van z'n hart laten maken. Was niet te

beoordelen, Eric had zo'n forse borstkas! Zijn hart ligt zo diep in de borstkas dat het filmpje niet beoordeeld kon worden. Nu kreeg hij een oproep voor een MRI. Gelukkig was daar niets op te zien. Eric heeft geen problemen. Intussen was Eric ook gestopt met roken met als resultaat een normale bloeddruk! Gelukkig!
Inmiddels werd het weer tijd voor de jaarlijkse duikkeuring, voor allebei. Logboeken tevoorschijn gehaald, blijkt dat de keuringsarts zich vergist heeft met het invullen van de datum! Hij heeft zowel de datum van de keuring als de datum van het eind van de geldigheid een jaar verschoven! Dus gekeurd in augustus 2014 was genoteerd als augustus 2015 en de volgende keuring hoefde niet in augustus 2015 plaats te vinden, maar pas in augustus 2016! Tja, wat doe je dan? Eric vond het niet nodig om zich dit jaar te laten keuren! Dat verbaast mij zeer, daar hij vrijwel elk jaar zegt dat wanneer ik niet goedgekeurd word, hij niet met mij gaat duiken! Hij maakt zich druk om mijn overgewicht. Elk jaar zegt hij dat ik weer zwaarder ben dan het jaar daarvoor. De keuringsarts noteert mijn gewicht altijd en elk jaar ben ik weer een paar kilo's lichter!
Deze week (week 34) ben ik weer naar de keuring geweest en alles was prima en... Weer lichter dan vorig jaar! Weer een stempel en over een jaar mag ik opnieuw. Fijn!
Maar goed, Eric heeft zich, zoals een goed duiker betaamt, toch laten keuren. Hij heeft nu wel een geldige keuringsdatum in z'n logboek staan en gaat gelukkig niet voorbij aan mijn standpunt dat hij wel gekeurd had moeten worden dit jaar! Ok, hij is door de mangel gehaald door de cardioloog, maar verder is hij nu ook beoordeeld op zijn zicht, evenwicht, gehoor, bewegingsapparaat, longfuncties, enz., enz...
Ook spaart hij zich € 95,- uit. De zorgverzekering vergoedt het gewoon. Dus waarom zou hij zich daar druk om moeten maken?

Ook is hij de duikuitrusting aan het controleren. Zijn ademautomaat heeft vorig jaar een servicebeurt gehad en toen had hij aangegeven dat zijn ALV tijdens het duiken afblies. Er zal nu extra naar gekeken worden. Eigenlijk moet mijn automaat ook voor onderhoud weggebracht worden. Ik heb er niet zo heel veel mee gedoken dus

dat kan wel een jaartje uitgesteld worden. Zo'n servicebeurt is al gauw 100 euro. De eerste duik in Curacao maken we altijd bij Dive Wedervoort van Patrick. Daar is de drop-off redelijk dichtbij en toch is er genoeg ruimte om de uitrusting te testen. Mocht de automaat niet goed werken, kunnen we zo terug naar de kant en Patrick heeft een werkplaats waar hij reparaties kan verrichten.
De jackets zijn nog goed, de ritsen van de shorty's lopen goed, wat kan er nu nog mis gaan!

Elke dag loop ik met m'n hoofd in Curacao. Eric ook: Hij heeft een adres gevonden waar ze Coco-Rico verkopen. Dat is een frisdrank met cocos. Heerlijk! Terwijl ik dit schrijf geniet ik er ook weer van. Danieke denkt ook mee. Een paar dagen geleden had ze een flesje alcoholvrije Pina Colada in onze koelkast gelegd voor mij. In Curacao drink ik vaak Pina Colada virgin. Dat is een cocktail met kokos en ananas en crushed ice, zonder alcohol.

Schandalig lekker! Om in de stemming te komen!