Koffers pakken - Altijd weer het nare einde van een wederom fantastische vakantie! Ditmaal was het wat lastiger, we zaten in het grote huis en dan ligt overal wat. Grote kans dat we dan wat vergeten en dat gebeurde dan ook! Het inpakken zelf is zo gebeurt, eerst de hele duikuitrusting, daarna de kleren en als laatste allerlei kleine pruttel wat je overal tussen en in kunt stoppen. Wel even in de gaten houden wat in de koffer gaat en wat beslist in de handbagage moet. Heel belangrijk: De ademautomaat. Dit is een kwetsbaar apparaat en met de koffer wordt gesmeten. Deze houden we dan ook bij ons...
Dan de kleren klaarleggen die we dragen in het vliegtuig en een vest voor in Nederland...
Op het allerlaatst zorgen dat het zwemgoed droog is (anders is de koffer te zwaar) en de kleren aandoen.

Iris, Corine en Ruben - wat ik vreselijk leuk vond: Corine en Ruben kwamen met Brandy nog even afscheid nemen! Even later kwam Iris er ook nog bij! Zoooo lief! Maar het maakt het nog moeilijker om weer weg te moeten... Elk jaar weer... Vloeien de tranen... En begint het aftellen weer... Nog achtenveertig weken....
Toch nog een hele poos met iedereen, ook Rian, Gio, Johan en Sherwin, in het zwembad gehangen. Was werkelijk beregezellig!

Naar Hato - Rian bracht ons naar Hato. Altijd weer snel, snel, er wordt zo snel bekeurd... Maar goed ook, minder tijd voor tranen... Maar ze kwamen wel! Rian raakt er al aardig aan gewend... Nog achtenveertig weken....

De vlucht - over de vlucht is eigenlijk weinig te vertellen. Een paar dagen terug toch maar even een upgrade gedaan voor de zitplaatsen. Lekker met z'n tweetjes achterin het vliegtuig, Eric aan het gangpad en ik bij het raam... Volgend jaar weer doen! Vlak voor het boarden kreeg Ik nog een app van Rian: We hadden de logboeken laten liggen! Geen nood, over drie dagen gaan Johan en Sherwin terug naar Nederland en nemen ze voor ons mee. In ruil voor een fles dropshot sturen ze de boekjes vanuit Rotterdam naar ons op. Over een half jaartje brengen wij ze de dropshot...

De treinreis met veel vertraging - Wat een ramp! We hebben eerst op het vliegveld lekker koffie gedronken. Gewoon de tijd genomen, een trein later gepakt... Hadden we beter niet kunnen doen... Al snel stonden we op een van de eerste stations stil. Het wachten duurde best wel lang en uiteindelijk werden er mensen onrustig en gingen op zoek naar de conducteur, zo ook Eric. Die wist niets, er was iets aan de hand op het traject waar onze trein langs moest. Er zou snel uitleg komen... Al met al heeft de trein bijna een uur stilgestaan. Eric was al verschillende keren uit de trein gestapt om te informeren, maar er was nog niets bekend...
Opeens kwamen er mensen binnen, onder andere de conducteur en deze vertelde dat iedereen uit de trein moest en hier moest overstappen of men bleef zitten en ging weer terug naar het vorige station, waar men over kon stappen en via Utrecht verder kon reizen. Wij moesten wel want dat was de enige andere route richting Almelo...
Uiteindelijk waren we in plaats van half elf, half twee thuis... De hele vliegreis ging voorspoedig, maar door die lange zit in de trein waren we bekaf toen we thuis kwamen...

De thuiskomst - Eenmaal in Almelo aangekomen, werden we door Danieke van het station gehaald en naar huis gebracht. Jeannet zat ons al op te wachten en Baas kwam van boven aanstormen! Wat was dat diertje blij dat we er weer waren!