11. Meer momenten.

Jam Session chili Con carne - De eerste maandag waren we 's avonds door Rian En Gio meegenomen naar Conny Fikse. Conny hebben we tijdens een van onze eerste vakanties op Curacao leren kennen. Ze is zangeres en verzorgt haar eigen muziek. Tegenwoordig neemt ze vaak een drummer mee en af en toe vergezelt haar vriend Martien van Haren haar en speelt dan op zijn trombone of trompet. Eens in de zoveel tijd organiseert Conny een jam session in haar tuin en nodigt dan een heleboel muzikanten, zangers en zangeressen uit om samen muziek te maken. Ook komen er toehoorders mee. Al met al een select gezelschap. Iedereen neemt zijn eigen drankjes en stoelen mee en Conny maakt dan een grote pan

chili Con carne waar iedereen van mag eten. Dit jaar waren wij dan ook van de partij. Heel geleidelijk begonnen ze te spelen en er kwamen steeds meer muzikanten meedoen. Beregezellig! Conny, Rian en een jonge rapper namen de zang voor hun rekening, martien speelde op zijn blaasinstrumenten, Gio had zijn gitaar mee en er waren twee drummers en nog een gitarist en er kwam later ook nog een violiste.
Ze hebben met zijn allen een prachtig concert gegeven, ik heb zelden zo genoten! Wat heel apart was, was het stuk wat de violiste speelde en de rapper meedeed. Echt heel bijzonder!

BBQ - Een van de eerste gasten die we hadden is een hele gezellige meid, ze was al een tijdje op het eiland vanwege haar werk bij North Sea Jazz Curacao. Ze verzorgde vooral het vervoer van en naar het terrein en de hele organisatie daarvan. Nadat het festival afgelopen was heeft ze er een week vakantie bij Rian appartementen aan vast geplakt. Samen met haar vriend heeft ze een week doorgebracht in Sunset Bay.
Ze lagen regelmatig met z'n tweetjes aan de rand van het zwembad te genieten van hun rust en namen ook regelmatig een duik in het zwembad. Het kwam ook vaak voor dat we met z'n allen aan het zwemmen waren en dan overal over aan het kletsen waren. Er werden ideeën uitgewisseld over van alles, we vertelden elkaar over ons werk en we lachten er veel af. Ze vond het zo gezellig dat ze zei dat er een barbecue georganiseerd moest worden. Samen zijn we de boel gaan regelen. Eerst de andere gasten uitnodigen en vertellen wat ze zelf mee moeten nemen. Uiteraard ieder zijn/ haar eigen vlees en drinken, eventueel sausjes en een kleine schaal met salade of iets degelijks. Eric en ik regelden ook ons eigen vlees en drinken, maar ook stokbrood voor alle gasten en Eric zou pindasaus maken.
Uiteindelijk waren we met een man of elf en hebben een heerlijke, gezellige barbecue gehad. De vriend van haar heeft zich samen met Eric opgeworpen als de BBQ-man. Hij heeft het vlees heerlijk gebakken en het vlees op de schalen die iedereen meegenomen had slonk gestaag. De salades waren heerlijk en er was genoeg stokbrood voor iedereen. Na afloop hebben we met z'n allen de boel opgeruimd en de gasten hebben de barbecue schoongemaakt.

Sint Elizabeth Hospitaal - Op een avond zaten Rian en ik lekker op het terras te genieten van de heerlijke temperatuur. Op een gegeven moment kwam Suzanne erbij, ze had ons nog

niet gesproken sinds we weer op het eiland waren. We zaten lekker aan de wijn en wat toastjes met kaas en degelijke.
Suzan vertelde dat ze over een paar dagen naar het Sehos moest voor een afspraak met de internist. Ze had al anderhalf jaar vage klachten, maar wel vervelend. Op een scan was een knobbeltje gezien wat toch nader onderzocht diende te worden. Ze waren bang dat Suzanne schildklierkanker zou hebben! Suzanne maakt zich er best ongerust over en ze zal alleen naar de afspraak toe moeten. Dat vond ik geen fijn idee en heb haar aangeboden om mee te gaan. Dat aanbod greep ze met beide handen aan.

Op de dag van de afspraak heeft ze me bij Rian opgehaald en ben met haar meegegaan. Ze had de afspraak om half twee. We waren er op tijd, kwart over een... Aangemeld bij de secretaresse aan de balie. Zij verwees ons naar een gang verderop waar de spreekkamer was. In de gang stonden banken langs de muur, strak er tegenaan en zonder rugleuning. Ze zaten totaal niet! Er zaten al wat mensen te wachten en wij namen ernaast plaats en het wachten begon. Zo langzamerhand kwamen er meer mensen en de een na de ander werd binnen geroepen. Het waren allemaal Antillianen. Nu wordt er vaak gezegd dat de Makamba's altijd als laatste aan de beurt zijn, maar dat wil je niet geloven. Dat zullen ze toch niet doen? Maar toch! Inmiddels was het drie uur en We zaten nog steeds te wachten. Suzanne zag op een gegeven moment haar behandelend arts lopen en zei dat ze nu wel snel aan de beurt zou zijn, want die arts zou haar helpen. Ze kreeg de arts op de gang even te spreken en kreeg te horen dat ze de behandeling aan een andere arts overliet. Suzanne gelijk wat meer ongerust, maar dearts wist haar gerust te stellen. De arts die de punctie zou doen was heel kundig. Ze hoefde zich geen zorgen te maken en ze was nu snel aan de beurt... Uiteindelijk duurde het nog een half uur eer ze geroepen werd. Half vier werd ze naar binnen geroepen, als laatste! Twintig minuten later stond ze weer buiten, met een pleister in de hals. Ze hebben twee keer moeten prikken om genoeg cellen te verkrijgen...
Een week later kreeg ik een telefoontje van haar, ze nodigde ons uit om een glaasje champagne te komen drinken want de uislag was negatief! Wat was ze blij!
's Avonds zijn we er heen geweest met een bos bloemen. Er was nog een vriendin die haar veel gesteund had en samen hebben we het met champagne en lekkere hapjes gevierd!

Gezelligheid met Lukas, Patrick en Shahaira - Elke keer weer gaan we als eerste naar Dive Wedervoort, waar Patrick en Shahaira de scepter zwaaien. We genieten er dan van het uitzicht op de zee, de koffie en de koeken die we meegenomen hadden. Vaak zijn er dan ook andere vakantiegangers die er een cursus volgen of materiaal komen huren om een duik te kunnen maken. Af en toe logeert er een goede vriend van Patrick, Lukas, die hem dan helpt met de cursussen. Lukas hebben we een paar jaar geleden bij Patrick ontmoet en hij was er dit jaar ook weer. Dinsdags nadat we op het eiland aankwamen hadden we ons eerste etentje buiten de deur. Patrick had ons uitgenodigd om ook mee te gaan naar Old Dutch, een café op de grens van Punda en Pietermaai, waar we zelf ook weleens heengingen. Daar kun je ook heerlijk eten. Ze hebben geweldige saté, mooie tounedos En de schnitzel die je daar kunt bestellen is zo groot dat hij zeker de helft van je bord in beslag neemt! Carlos is de uitbater en hij heeft een goede kok die zelf de gerechten aan tafel serveerde. Best leuk om kennis te maken met degene die je eten bereidt.
We hebben ook gedoken met Lukas. Hij is instructeur voor NAUI, een duikorganisatie. Wij hebben leren duiken bij AOSV Aragosta, aangesloten bij de Nederlandse Onderwatersport Bond/ CMAS. De duikschool van Patrick, Dive Wedervoort leidt duikers op via NAUI en Padi.
Met Lukas zijn we bij Vaersebaai, Kokomo beach wezen duiken. Het was een relaxte duik maar we hebben weinig bijzondere vissen gezien. Na afloop hebben we lekker geluncht bij Kokomo.
Bij Patrick hebben we meegedaan aan de Clean-up waar ik eerder al over schreef en zijn later met de hele groep bij Grill & Chill geweest voor de afterparty van Clean-Upday.
Een van de laarste dagen op het eiland zijn we nogmaals met Patrick, Shahaira en ditmaal haar broer Calvin bij Old Dutch wezen eten. Calvin hebben we tijdens de Clean-Up leren kennen, hij verleende hand en spandiensten aan wal.

Rian en Gio - 24 September hebben we Rian en Gio van Hato, het vliegveld van Curacao (de airport zoals ze het hier noemen) gehaald. Een dag voor ze aankwamen had ik Rian een email gestuurd met hetzelfde bericht wat we de gasten ook altijd sturen voordat ze vertrekken. We wensen ze dan een goede reis en leggen de procedure van het afhalen even uit. Bij Hato heb je betaald parkeren en je hebt een rijbaan met een parkeerstrook om de reizigers af te zetten of op te halen. De politie controleert die strook heel streng, er mag alleen gestopt worden om uit- of in te laden. Zodra je de auto verlaat om de reizigers op te halen, krijg je een wielklem. Om die eraf te krijgen zul je eerst een boete moeten betalen...
Met Rian afgesproken dat ze aan die strook klaar zou staan. Dat hebben we dus op de dag van aankomst verandert en zijn Eric en ik eerder naar de airport gegaan en hebben de auto bij

betaald parkeren gezet. Zo duur was dat niet, drie gulden (= € 1,50) en zijn naar de aankomsthal gegaan en hebben hen daar buiten op staan wachten. Zodra ze naar buiten kwamen, is Eric naar de auto gelopen en is naar de afhaalstrook gereden. Helaas reed hij nog steeds op de parkeerplaats waar je moet betalen en daar moet je op een parkeerplek staan wil de koffers inladen. Dat was nu niet het geval en prompt kwam er zo'n parkeerwachter aan terwijl Rian de koffer al aan het inladen was. De koffer moest er weer uit van die man en Eric moest de auto eerst parkeren. Volgens die man waren Rian en Gio toeristen en toeristen (lees Makamba's) zijn er om gejend te worden. Gio heeft in het papiaments nog geprobeerd om de man tot de orde te roepen, maar het mocht niet baten. Dus koffer erweer uit, en Eric op zoek naar een parkeerplaats. Tijdens het uitladen brak er een wiel van het karretje waar Rian haar handbagage op had gebonden en Gio's koffer had ook een wiel kapot. Wij achter Eric aan met alle bagage... Weer even een beproeving in die hitte!
Thuis aangekomen waren de honden helemaal niet zo enthousiast als we gedacht hadden. Wel grappig, dan hebben ze het bij ons goed gehad!
Rian vond dat het er allemaal keurig uitzag!
We hebben Rian en Gio hun appartement gewezen en zijn verder gegaan met onze bezigheden zodat Rian en Gio zich even lekker konden opfrissen na de lange reis.
Voordat ze met vakantie gingen hebben we afgesproken dat ze in Purple Moon zouden gaan slapen om twee redenen: Rian wil een nieuwe matras aanschaffen voor haar eigen bed en de matras in Purple Moon is net nieuw. Het bed trouwens ook, gemaakt door Gio van pallethout. Dit bed gaat hij ook voor hun zelf maken. Dus de matras zal uitgeprobeerd moeten worden. Mooie gelegenheid om dat nu te doen want dan kunnen Eric en ik in het huis blijven en dan hoeven we niet nogmaals alles weer in te pakken en te verkassen naar een appartement. Wel heel apart, die laatste dagen in het huis en Rian en Gio in Purple Moon. Rian vond het heerlijk, het gaf haar nog een paar dagen een heerlijk vakantiegevoel, koffie drinken op de porch van het appartement...

Ongeval - 's Avonds hebben we samen met de beide mannen in Blue Lagoon een barbecue voor Rian en Gio georganiseerd om ze te verwelkomen. We hadden wat vriendinnen en famile uitgenodigd om ook te komen. Uiteindelijk waren we met zo'n dertien man. Iedereen nam weer zijn eigen vlees en drinken mee en Eric en ik zorgden weer voor het stokbrood en de satesaus. Ook het vlees en drinken voor Rian en Gio namen we voor onze rekening. De andere gasten hadden allemaal lekkere salades en sausjes bij zich. Het was een geweldig gezellige avond en Rian en Gio genoten volop! Rian was wel heel erg moe van de reis maar wilde de bbq voor geen goud missen. Tegen half elf maakte ze aanstalten om te gaan slapen toe er opeens iemand door de stoel zakte! Hij viel achterover, met zijn achterhoofd op de rand van een grote, van ruwe keien gemaakte bloembak. Ineens iedereen in rep en roer... Ik zat naast de man en kon hem waarschuwen en zeggen dat hij moest blijven liggen, want zijn hoofd bloedde hevig! Eric heeft de anderen weten te sussen en nam de leiding op zich om alles voor de gewonde in goede banen te leiden. Vlak voor de vakantie had hij nog een BHV- cursus gehad. Kwam dat even goed van pas! Hij gaf mensen opdrachten, de een moest 912 ( in Curacao is

dat het 112 nummer) bellen, ik werd voor doeken naar binnen gestuurd, etc. Uiteindelijk heeft de echtgenote van de man hem naar de huisarts gebracht. Daar kreeg hij drie hechten in de wond en de boodschap om de volgende dag terug te komen voor controle. Ondertussen gingen de andere gasten langzaam naar huis en kregen wij nog een telefoontje van de echtgenote dat het een wond van acht centimeter was en gehecht was en dat het gelukkig allemaal meeviel.
De volgende morgen ben ik met Rian en een bos bloemen naar ze toe gegaan om te kijken hoe het met de patient was. Hij zag er goed uit, had natuurlijk wel pijn. Van de wond, maar ook barstte hij van de spierpijn doordat hij getracht had om de klap op te vangen.
Een week of twee nadat we terug in Nederland waren heb ik nog via de echtgenote op Facebook geinformeerd hoe het ging. De wond was mooi genezen! Gelukkig!

Etentje Rian - Rian heeft ons uitgenodigd voor een etentje als dank voor alles. Ze vond het terrein en de appartementen er goed uitzien! Daar wilde ze ons graag voor bedanken.
De avond voor ons vertrek nam ze ons mee naar een leuk restaurant in Pietermaai, Déja Vu. Daar hebben we boven gezeten, lekker op het balkon met af en toe een koel briesje. Een Frans restaurant met overheerlijke gerechten op de kaart. De hele avond hebben we gezellig getafeld en hoe kan het ook anders, Rian en Eric hebben vooral over het eten en koken gekletst. Af en toe konden Gio en ik ook meedoen... Maar het was echt lekker en heel gezellig!