Nooit geweten dat heel veel zand zo mooi kan zijn. Nou hier in Namibië heb ik dat ontdekt. Vanmorgen zijn we heel vroeg opgestaan om naar de rode zandduinen van de Sossusvlei te gaan. Wat nog niet eerder was gebeurd, gebeurde hier. We stonden even in de file om het park in te gaan! Het was ook de meest toeristische plek die we tot nog toe hebben meegemaakt.

In het park reden we langs de duinen die telkens anders van kleur waren. En iedere keer even mooi. Na ruim 40 kilometer rijden kwamen we bij Duin 45. De meest bekende duin van de Sossusvlei. En deze hebben we met een heleboel andere mensen beklommen. Een prachtige ervaring! Sjokkend achter elkaar door het rode zand op een soort scherpe richel. Het was afzien, maar gelukkig nog niet zo heet, dus het was te doen. Na een half uurtje (denk ik) klimmen kwamen we bovenaan. Er waren een paar verschillende wegen terug. Je kon dezelfde weg teruglopen of je kon de steile helling naar beneden lopen wegzakkend in het rode zand. Dat laatste hebben wij gedaan. Heerlijk om zo naar beneden te dansen!

Na deze prestatie hadden we best trek gekregen, maar gelukkig was daar de ontbijtmand die we hadden meegekregen. Jan kwam op het lumineuze idee om de achterklep van de auto open te zetten en daarop de 'tafel' te dekken. En zo stonden we midden in de woestijn met om ons heen de rode duinen te ontbijten. Een unieke ervaring.

Na het ontbijt zijn we verder gereden naar het eindpunt waar alleen 4x4 door mochten rijden. Tijdens de briefing vorige week hadden we het advies gekregen dit niet te doen, maar in plaats daarvan de shuttle te nemen die daar ook reed. Een goed advies, want onderweg zagen we mensen die vast waren komen te zitten. Met de shuttle nog dieper de duinen in. Na een hobbelige tocht, de chauffeur genoot ervan om zo hard mogelijk te rijden, werden we op een parkeerplaats gedropt. Daar vandaan kon je lopen naar Deadvlei, het icoon van Namibie. En het was zo mooi! Adembenemend. We kwamen bij de oude witte kleipan met een gebarsten bodem, waarop dode bomen stonden afgetekend tegen de rode kleur van de duinen en een strakblauwe lucht. Zo schitterend! Een beeld dat ik echt meeneem.

Bijna jammer dat we weer terug moesten, maar het was ondertussen behoorlijk warm geworden. Dus hobbelend terug en vervolgens met de auto het park uit.

Vanmiddag doorgereden naar onze volgende pleisterplaats voor een nacht. Een guestfarm die wordt gerund door een Duits echtpaar met een heel eigen regime. Zo konden we vanmiddag aanschuiven met de andere gasten voor thee of koffie met taart en hebben we net aan een lange tafel het diner genuttigd. Zebra stond op het menu, wat erg lekker was.

Jammer dat we maar een nachtje blijven, want je kunt hier mooi wandelen, wat we vanmiddag ook even hebben gedaan. Nu zijn we echt rozig en gaan we zo nog even genieten van ons prachtige huisje wat we hier hebben!