Vanochtend na het ontbijt vertrokken we richting de Fish river canyon. De grootste van Afrika en ze claimen na de Grand Canyon de grootste van de wereld te zijn. Via een hobbelige gravelweg reden we naar het National Park wat bij de canyon hoort. Allemaal heel kleinschalig. Zeker als je al eens in Amerika bent geweest. Maar minstens zo mooi, de canyon. We kwamen bij het officiële viewpunt en zagen daar heel diep beneden de rivier die de canyon heeft uitgesleten. Doordat de rivier verderop is ingedamd is het nog maar een klein stroompje wat je daar diep beneden ziet.
We zijn langs de rand van de canyon naar het volgende viewpunt gelopen. Een wandeling met prachtig uitzicht op de canyon. Geen hekken langs de rand - die kennen ze hier niet - dus we konden alles heel goed zien. Door de snel stijgende zon waren de kleuren steeds anders. We hebben een tijdje op een paar blokken gezeten, wat kijkend naar beneden: heel zen. Er was geen leven te zien daar beneden, maar toch moeten er allerlei dieren leven. Toen we de wandeling begonnen waren we de enigen maar op de terugweg kwamen we een heleboel mensen tegen. Heleboel is overigens heel relatief, want zoveel toeristen zijn hier niet.
Na de wandeling over een echte 4x4 track naar de andere kant naar een viewpunt gehobbeld. Ook daar zaten we helemaal alleen, een prachtige ervaring. We konden er geen genoeg van krijgen. Overal zagen we stapeltjes stenen staan en ook wij hebben ons eigen stapeltje toegevoegd. Zo lieten we een stukje van onszelf daar achter. Want al deze ervaringen in Namibië zijn een once in a lifetime gebeurtenis.
Teruggehobbeld naar het beginpunt en in een prachtige lodge geluncht. Deze lodge is onderdeel van een organisatie die het duurzame toerisme wil brengen naar Namibië. Ze doen daar van alles voor met een duidelijke trots voor dit nog zo jonge land, wat nog lang niet door toeristen is ontdekt. Namibië is slechts zo'n jaar of 25 onafhankelijk en er moet nog veel ontwikkeld worden. Het voordeel is dat het nu nog een heel puur land is; we vinden het een voorrecht om hier te zijn.
Vanmiddag bij onze eigen lodge wat geluierd en daarna nog een wandeling gemaakt. Nu net weer gezellig met zijn tweetjes gegeten.
Louise van den Broek
24 chapters
15 Apr 2020
July 18, 2016
|
Roadhouse Cañon
Vanochtend na het ontbijt vertrokken we richting de Fish river canyon. De grootste van Afrika en ze claimen na de Grand Canyon de grootste van de wereld te zijn. Via een hobbelige gravelweg reden we naar het National Park wat bij de canyon hoort. Allemaal heel kleinschalig. Zeker als je al eens in Amerika bent geweest. Maar minstens zo mooi, de canyon. We kwamen bij het officiële viewpunt en zagen daar heel diep beneden de rivier die de canyon heeft uitgesleten. Doordat de rivier verderop is ingedamd is het nog maar een klein stroompje wat je daar diep beneden ziet.
We zijn langs de rand van de canyon naar het volgende viewpunt gelopen. Een wandeling met prachtig uitzicht op de canyon. Geen hekken langs de rand - die kennen ze hier niet - dus we konden alles heel goed zien. Door de snel stijgende zon waren de kleuren steeds anders. We hebben een tijdje op een paar blokken gezeten, wat kijkend naar beneden: heel zen. Er was geen leven te zien daar beneden, maar toch moeten er allerlei dieren leven. Toen we de wandeling begonnen waren we de enigen maar op de terugweg kwamen we een heleboel mensen tegen. Heleboel is overigens heel relatief, want zoveel toeristen zijn hier niet.
Na de wandeling over een echte 4x4 track naar de andere kant naar een viewpunt gehobbeld. Ook daar zaten we helemaal alleen, een prachtige ervaring. We konden er geen genoeg van krijgen. Overal zagen we stapeltjes stenen staan en ook wij hebben ons eigen stapeltje toegevoegd. Zo lieten we een stukje van onszelf daar achter. Want al deze ervaringen in Namibië zijn een once in a lifetime gebeurtenis.
Teruggehobbeld naar het beginpunt en in een prachtige lodge geluncht. Deze lodge is onderdeel van een organisatie die het duurzame toerisme wil brengen naar Namibië. Ze doen daar van alles voor met een duidelijke trots voor dit nog zo jonge land, wat nog lang niet door toeristen is ontdekt. Namibië is slechts zo'n jaar of 25 onafhankelijk en er moet nog veel ontwikkeld worden. Het voordeel is dat het nu nog een heel puur land is; we vinden het een voorrecht om hier te zijn.
Vanmiddag bij onze eigen lodge wat geluierd en daarna nog een wandeling gemaakt. Nu net weer gezellig met zijn tweetjes gegeten.
1.
Nog een klein weekje
2.
Eerste stappen in Namibië
3.
Met de 4x4 op stap
4.
De Kalahari in
5.
Kokerbomen en reuzenblokken
6.
Bij de Fish River Canyon
7.
Leeg, leger, leegst
8.
Duitse restanten
9.
Op naar de rode duinen
10.
Zand, heel veel zand!
11.
Swakopmund
12.
Tussen de zeehonden
13.
Op naar het noorden
14.
Een gevarieerde dag
15.
Neushoorns spotten
16.
Etosha!
17.
Rond de waterpoel
18.
Laatste dag in Etosha!
19.
Naar de bush
20.
Een dag met de bosjesmannen
21.
Een onverwacht uitstapje
22.
Het kan niet op!
23.
Zoveel dieren
24.
Daan Viljoen
Create your own travel blog in one step
Share with friends and family to follow your journey
Easy set up, no technical knowledge needed and unlimited storage!