Met de 4x4 op stap

Met de 4x4 op stap

Na een lekker etentje in een nieuw Portugees restaurant (tip van onze gastvrouw) en een heerlijk lange nacht was het alweer tijd om Windhoek te verlaten. Maar niet voordat we uitgebreide informatie over onze reis kregen. We hebben de reis natuurlijk zelf geboekt maar we werden bijna overweldigd door het nu eens allemaal achter elkaar te horen. Wat een reis gaan we maken! Na de 'meet and greet' stond John al klaar om ons alles over de auto voor de komende weken te vertellen. Een prachtige spierwitte Ford Ranger. Het had wel wat weg van onze eerste auto in Amerika. Een grote bak

die lekker hoog zit.

Het eerste ritje met onze 4x4 ging direct goed. Voor we het wisten waren we de stad al uit en reden we op een keurige tweebaansweg richting de Kalahariwoestijn. Hoewel er overal borden staan die waarschuwen voor overstekende herten, zagen we deze niet, maar wel staken er regelmatig apen over. Ze waren telkens te snel om ze te vangen met ons fototoestel. Het landschap is ruig en leeg. Af en toe zie je ergens een huisje of een kudde schapen. Met de kaarsrechte weg in het midden deed het ons denken aan het westen van Amerika. Ik zou niet gek hebben opgekeken als we een cowboy waren tegen gekomen.

Dat gebeurde echter niet, wel zagen we na zo'n 100 kilometer een sign naar een meer. Deze gevolgd want dan konden we ook even een gravelweg uitproberen. Hobbelend reden we naar een groot stuwmeer. 's Zomers wordt hier flink gerecreëerd, nu was het er heel rustig. Daar hebben we in een restaurantje aan de rand van het water geluncht. Heel relaxed met een mooi uitzicht over het stuwmeer. Daar grossieren ze hier in, in mooie uitzichten. Zo'n groot dunbevolkt land dat je bijna overal aan alle kanten uitzicht hebt, wat niet door bebouwing of fabrieken wordt verpest.

Na de lunch doorgereden naar ons onderkomen voor de volgende twee nachten. We kwamen bij een lodge, moesten vervolgens nog een paar kilometer doorrijden, een hek door en daar stonden zes tenthuisjes. Klinkt overigens primitiever dan het is: prachtig ingericht met een overdekt balkonnetje met uitzicht over de Kalahari. Er zouden hier allerlei dieren moeten zitten, maar die hebben we nog niet gespot behalve dan wat vogels. Net wel een mooie zonsondergang gezien. Razendsnel zakte de zon en de temperatuur zakte mee. Waar we vanmiddag in korte broek op ons balkonnetje zaten, zitten we nu weer ingepakt.

Net lekker gegeten in de lodge. We werden bediend door een aardige lichtbruine ober, één van de afstammelingen van Nederlandse boeren en het inheemse volk Koi Koi. Deze zijn een eeuw geleden vermengd geraakt en wonen in deze regio. We hadden erover gelezen. Deze jongen spreekt Afrikaans, een soort verbasterd Nederlands. Deze bevolkingsgroep heet de Basters, afgeleid - jawel - van ons woord Bastaard.

Nu nog even chillen hier en dan vroeg ons bed in zodat we morgenochtend de zonsopgang kunnen bekijken.