Goeie môre almal!

Wederom is het bij het schrijven van deze blog alweer een maand later! Wat vliegen die laatste maanden voorbij. Ik ga over 2 weekjes alweer naar huis. Een gekke gedachte, straks weer in Nederland zijn… maar ik kijk er ook weer ontzettend naar uit om iedereen weer te zien.

Laat ik even beginnen met het weekend 4 weken terug. Dit weekend ben ik op zaterdagavond naar een Rugbywedstrijd gegaan samen met Lotte, Dewi, Naina, Doraleine, Roos en Kyle (zoon van Lizelle). Dit was een Rugbywedstrijd van de Stormers (Cape Town) tegen de Rebels (Melbourne) in Newlands Stadion. Het was leuk om een keer te ervaren wat de Afrikanen zo bijzonder vinden aan deze sport. Ik had geen idee hoe de spelregels waren, maar deze heb ik uitgelegd gekregen gedurende het spel van mijn buurman. Een erg vriendelijke man. Ik heb leuke gesprekken met hem gevoerd en genoten van de wedstrijd. Een heftige sport en er waren ook cheerleaders aanwezig. Leuk om dit een keer te zien. We hadden een mooie plek op de tribune en de stormers hebben uiteindelijk met 31-15 gewonnen! Na de wedstrijd zijn we nog naar de Spingbok Pub gegaan om een drankje te drinken en hebben we lekker nog even gedanst. Het was een gezellige avond tussen alle fanatieke supporters van de Stormers.
Op zondag heb ik samen met Naina een hop on hop off-tour gedaan. Dit is een toeristische bus-tour door de stad waar je langs alle highlights van Kaapstad komt. Je kunt hier zelf bepalen waar je uitstapt en elke 20 minuten komt de bus weer langs, zodat je weer verder kunt naar je volgende bestemming. Gedurende deze busreis heb ik genoten van de verhalen die werden verteld in mijn oortjes, de bruisende stad en de mooie verschillende soorten landschappen die ik tegenkwam. Kaapstad is echt een erg bijzondere stad. Je hebt prachtige stranden, een bruisend uitgaansleven (voornamelijk in Longstreet), twee ontzettend mooie en bijzondere bergen; de tafelberg& de lionshead, twee andere bergen (chapmans peak en devils peak) waar je mooie hikes kunt doen, de kleurrijke wijk Bokaap en de arty buurt ‘woodstock’ met de daarbij behorende ‘Old Biscuit Mill’. Maar nu ben ik vast nog veel vergeten. Ooit als ik de kans krijg wil ik hier zeker terugkomen. Ik ga het straks zeker missen in Nederland dat ik niet even hops naar Kaapstad kan rijden in mijn weekenden. Tijdens deze tour werd er ook verteld dat de temperatuur/het klimaat in de stad per uur kan verschillen. Nou dat heb ik die dag wel ervaren. Van rillen bovenop de bus, naar heerlijk met m’n zonnebril op m’n kop in het zonnetje. Ik ben uitgestapt bij ‘World of Birds’, de township tour in township ‘Imizamo Yethu’ en de ‘Mariners Wharf’. World of birds zag er iets anders uit dan dat ik voor ogen had. Het bleek een soort dierentuintje te zijn met alleen maar vogels. We waren meer bezig met het kijken hoe we uit de ruimtes met vogels kwamen zonder aangevallen te worden, dan dat we keken hoe mooi de vogels waren. Het was nog best spannend af en toe. Het was een soort grote kooi met routes door verschillende soorten vogels heen. Het waren smalle paadjes met netten waar op de zijkanten vogels zaten, vlogen of voor je voorbij liepen. Leuk om een keer gezien te hebben, maar verder niet heel bijzonder. We waren binnen een uurtje weer buiten en zijn daarna doorgegaan met de bus naar de township-tour. Dit was een hele bijzondere ervaring. Ik wist eerst niet zo goed of ik dit wel wilde doen, dit omdat ik het een beetje aapjes kijken vond. Je doet als het ware een tour door de armoede waarin mensen zich verkeren. We stapten uit de bus en werden opgewacht door onze gids. Deze man woont zelf in de township en kent de buurt dus op z’n duimpie. We zijn begonnen met wandelen door de smalle steegjes tussen de huisjes. Schokkend om te zien dat de huizen waren gemaakt van slechts golfplaten. Overal hingen kledingstukken op waslijnen en de schoenen stonden te drogen op de daken. Ik heb wel af en toe een paar foto’s gemaakt, maar ik voelde me hierbij erg opgelaten. Ik ga toch niet de armoede van andere mensen op de foto zetten? Ok, nou toch maar dan voor de herinnering. Het klinkt gek, maar sommige beelden vond ik ‘mooi’ om te zien. Ik vond het mooi om te zien dat mensen met zulke kleine dingen het kunnen doen. Erg knap en ik heb echt bewondering voor deze mensen. Ook de kinderen waren lekker aan het spelen en hadden een lach op hun gezicht. Respect hoor. Het is niet niks wat ik hier gezien heb. De krotjes; de ieniemienie ruimtes waar men met hele gezinnen ingepropt wonen. We zijn ook twee huizen binnengegaan. In één van de huizen was het erg donker en stonk het erg muf. Er lag een dronken man helemaal knock-out op zijn bed. Dit bleek een vriend te zijn van onze gids. De gids liet de drankfles aan ons zien en gaf de man een paar harde klappen op z’n knieën met de fles. De gids lachte erbij toen de man zuchtend wakker werd. Ik had er alleen maar een raar gevoel bij. Daar stonden dan ineens 7 mensen in je huis te koekeloeren terwijl jij je net helemaal lam-gezopen hebt om je problemen te vergeten. Daarna zijn we nog gaan kijken in een paar winkeltjes en in een kerk. Ik zal deze ervaring niet snel vergeten en ben hier mijn warme huis in Nederland alleen nog maar meer gaan waarderen. Stel je voor dat je hier voor altijd zou wonen. Pff.. heftig. Na de township tour zijn we als laatste uitgestapt bij Mariners Wharf, dit is een vissersplaatsje aan het strand waar je vis kunt eten. Er was ook een haventje en hier hebben we even genoten van het uitzicht en een man die zeehonden zat te voeren. Hij maakte er een hele act van en vroeg er zelfs geld voor haha. We hebben even geluncht met een bijzonder lekkerbekkie en wat frietjes. Daarna zijn we weer teruggegaan naar het hostel en zijn we ook weer vertrokken naar Genadendal.

De twee weekenden erna ben ik in Genadendal gebleven. Ik had een aantal deadlines staan voor school, dus hier moest ik hard mee aan de slag. Tussen deze saaie studiedagen heb ik mij in de avonden wel vermaakt. Ik ben een keer naar ‘Uumpies’ geweest. Dit is de ‘club’ van Genadendal. Een gekke en heftige ervaring. Voor ik überhaupt aangekomen was bij Uumpies, kwam ik bij een huis een meisje die ik les gaf uit graad 6 (ongeveer 11/12 jaar) tegen met een flesje bier in haar hand. Erg schokkend. We kwamen aangelopen met 5 blonde meiden (tja.. ook niet zo slim misschien) en het eerste wat er gebeurde was dat men naar ons ging fluiten en aan ons ging trekken. We waren al voorbereid dat het aardig heftig zou worden, maar we wilden het zelf toch een keer meemaken. We moesten eerst de ingang zien te vinden, we werden begeleid door een man door een smal straatje en moesten 10 RAND betalen (80 cent). Een glas wijn kon je er zeker niet kopen, alleen maar liter flessen sterke drank en bier. We kwamen terecht in een donker hol met veel rook, geen ramen en harde muziek. We waren de enige blanken en er stonden mensen van alle leeftijden (16 tot wel 60 jaar ofzo) los te gaan op de dansvloer. We liepen de trap af de dansvloer op en het eerste wat gebeurde was dat alle dronken mannen op ons afstormden. Hier waren we al voor gewaarschuwd. Gelukkig hield het snel op, omdat we de hele avond werden ‘beschermd’ door een groepje vrouwen. Een vrouw leek zelfs m’n persoonlijke bodyguard. Eerst vond ik het wel lief, maar later werd ook zij vervelend. Ze had zelf ook flink wat alcohol en waarschijnlijk ook wel drugs op en werd een beetje bezitterig en handtastelijk. Ze werd zelfs boos wanneer een van de andere vrouwen met ons wilden dansen. Alle problemen van het dorp waren hier in deze ‘discotheek’ zo duidelijk te zien. Erg schokkend, omdat hier ook vele ouders tussenzaten van alle lieve kindjes die ik les heb gegeven. Afschuwelijk. We hebben het dan ook niet echt lang volgehouden en zijn na een klein uurtje dansen dan ook gegaan. We zijn veilig thuisgekomen en waren weer een ervaring rijker.
Het volgende schoolweekend heb ik mij zeker vermaakt samen met Doraleine. Ik ben het hele weekend lekker bij haar thuis geweest en hebben we samen gebikkeld aan ons schoolwerk. Heerlijk bij de openhaard want ja… pff wat is het koud in de huizen van Genadendal. In de avonden heb ik heerlijk genoten van de Mexicaanse maaltijden die we hebben gegeten en ben ik ook een avond naar de ‘Mallemoole’ geweest. Dit is de Genadendalse kermis. Ook hier heb ik weer kinderen van de basisschool onder invloed gezien. Echt erg. Die lieve mooie schatjes die gewoon al drugs of alcohol gebruiken, pfff heavy. Het was nog best groot opgezet en er waren veel mensen aanwezig. Ik ben samen met Doraleine ook nog even in een attractie gegaan. In de zweefmolen, haha lachen!

Vorige week het weekend heb op vrijdags lekker gewinkeld op de Afrikaanse marktjes bij Longmarket Street en ben ik daarna doorgelopen naar het kleurrijke Bokaap. Dit is een buurt in Kaapstad waar in de stijle straatjes allemaal gekleurde huisjes bij elkaar staan. Hier hebben we eventjes wat mooie plaatjes kunnen schieten en hebben we het museumpje bezocht. ’s Avonds zijn we nog lekker uiteten geweest en hebben daarna nog een drankje gedaan bij Cubana. De volgende dag was het dan ein-de-lijk zover… het beklimmen van de Tafelberg. Ik heb dit expres bewaard voor een van de laatste weken, zodat ik nog wat ‘groots’ zou hebben om naar uit te kijken. Doraleine had hem al een keer beklommen, maar omdat ik dit nog niet gedaan had was ze zo lief om hem nóg een keer te lopen. We stonden vroeg op en keken met teleurstelling naar het weer. Oh.. oh.. er was een ontzettende mist, je zou zo niet eens het uitzicht kunnen zien. Ik dacht al, nee he.. heb ik weer heb ik straks zowel de Lionshead als de Tafelberg in de mist beklommen. Na een stevig ontbijtje in het hostel trok de lucht gelukkig open. We kwamen bij het startpunt aan, genaamd ‘Platteklip’. Hier ontmoette we een vriendinnengroep. We wilden beide foto’s hebben dus zetten we elkaar op de foto. We hebben onze hele route bij hen gelopen. Gezellige meiden waren het. Sommigen van hen hadden het erg zwaar dus riep ik telkens ‘Who run the world’ (een zin uit een liedje van Beyoncé), waarop zij riepen ‘Girls Girls!’. We motiveerden elkaar steeds om maar door te gaan. Hierdoor waren wij ontzettend snel boven. We hebben er slechts maar 2 uur over gelopen. Wauw wat een mooi uitzicht gedurende deze hike naar de top. Ik heb genoten en het viel me nog mee ook. Natuurlijk heb ik wel pauzes genomen om wat te rusten, te drinken of te eten, maar lichamelijk viel het me mee, het was vooral je ademhaling die er moeite mee had, haha! Nadat Doraleine en ik boven en vele foto’s verder waren, zijn we weer naar beneden gegaan met de kabelbaan. Zo ga je van 2 uur klimmen naar boven, naar 5 minuutjes naar beneden met de kabelbaan. Na deze flinke wandeling zijn we weer naar het hostel gegaan. Hier troffen we een slapende Roos en Lotte aan en besloten wij ook even een dutje te doen. Na het powernapje zijn we ons klaar gaan maken voor een leuk avondje uit. Als eerste zijn we uiteten gegaan bij The Africa Café, het typisch Afrikaanse restaurant wat op nummer 1 staat in Kaapstad. Wat een geweldig restaurant. Ik zal ook dit niet snel vergeten. Alleen aan de buitenkant al zag het er super mooi uit, mooie beschilderingen en mooie bloempotten. We drukten op de bel en zeiden dat we een reservering hadden. Daar stond een mooie vrouw volledig in Afrikaanse kledij gekleed, met een mooie jurk, mooie sieraden en facepainting. Iedereen was daar zo mooi gekleed. Prachtige mensen. We zaten nog geen 5 minuten en de bediening kwam dansend, swingend en zingend live muziek voor ons maken. Ik kon niet anders dan met een brede grijns met bewondering toekijken. Wauw. Wat hebben die Afrikanen een mooie stemmen, wat kunnen die dansen, wat een ritmegevoel en wat een energie. Mooi om te zien. Wij hadden die avond ober Malick die ons bediende. Hij begon met een uitleg hoe de avond zou verlopen. Als eerste hebben we onze handen gewassen, omdat het eigenlijk wel de bedoeling was om met onze handen te eten. Want ja, dat doen de Afrikanen ook. Het eten was erg bijzonder. Het werd in etappes geserveerd en er werden leuke verhalen bij verteld uit welke landen de gerechten kwamen. Eigenlijk vond ik alles lekker van voor- tot nagerecht. Wat een smaaksensaties! Nadat we het eten op hadden hebben we nog een beloofde rondleiding gehad door het hele pand door ober Malick. Er waren wel 7 verschillende eetruimtes met ieder een eigen Afrikaanse decoratie. Elke ruimte had ook een andere naam (bijvoorbeeld Xhosa room). De decoratie was echt prachtig. Allemaal gerecyclede zelfgemaakte lampen en er waren ook 3D schilderijen en mooie beschilderingen in elke ruimte. Als laatste hebben we nog een groepsfoto gemaakt met de hele bediening om deze bijzondere avond vast te leggen. Na The Africa Café hebben obers Malick en Azola ons het echte Afrikaanse uitgaansleven geshowed in Longstreet. We zijn begonnen in Hip-hop club Marvell en hebben de avond afgesloten bij de Stones. Dit was een grote club met veel pooltafels en een grote dansvloer. Wederom heb ik genoten van alle dansmoves van iedereen. Lotte en ik waren helemaal op onze plek, want het was typisch onze muziek. Hiphop en R&B. Heerlijk. We zijn natuurlijk weer flink losgegaan. Top avond!

Deze week stond in het teken van afscheid nemen. Niet leuk, maar het was erg mooi. Allereerst heb ik op dinsdag de Community Day gehad. Was geslaagd. Ik heb de hele dag lekker kinderen geschminkt. Leuk om een keer te doen en de kinderen hier blij mee te maken. Op woensdag heb ik mijn eindpresentatie gedaan in het Afrikaans. Ging top. Hierna kregen we een hele mooie speech van Alex (mijn stagebegeleider). Op donderdags heb ik afscheid genomen op de Primary School. Pff prachtig was dat. Het was een heel bijzonder afscheid. Alle kinderen werden naar voren geroepen op het schoolplein. Ook wij werden, toen alle grades in rijtjes klaar stonden, het ‘podium’ op geroepen. Hier werd er door Alex aan de kinderen gevraagd ‘Weet julle waarom die studente hier almal staan?’, waarop de kinderen antwoordden ‘jaaaa.. hulle gaan na huis toe’. Ik voelde toen al een brok in mijn keel. Alex heeft een prachtige speech gehouden, de kinderen hebben gezongen, gebeden en een lief stukje aan ons voorgedragen. Het was erg emotioneel, maar onvergetelijk. Ik heb nog lieve cadeautjes gekregen en ook wij als HAN studenten hebben een gift gegeven aan de school. Een bankje voor onder het afdakje waar de ‘kos’ wordt uitgedeeld in de pauzes. Wat ga ik die lieve schatjes missen. Ik heb nog even flink geknuffeld met alle kinderen die één voor één op me afstormden om me te omhelzen.

Dit weekend was een bijzonder weekened. Ik heb op vrijdags het afscheidsfeestje van de studenten bij Alex thuis gehad. Hier hebben we weer lekker gedanst en heb ik afscheid genomen van mijn bijzondere stagebegeleider Alex. Ik zag dat hij het er ook erg moeilijk mee had. Gek om deze man hierna nooit meer te zien. Zo zag je hem elke dag en nu niet meer. Ook de zoon van Lizelle heb ik hier gedag moeten zeggen. Hij heeft namelijk een baan gekregen in Kaapstad, waardoor hij niet veel meer in Genadendal zal zijn. Hij heeft ook zoveel voor ons als studenten betekend. Een jongen van weinig woorden, maar wat een schat van een jongen. Baie dankie! Na alle lange knuffels zijn we weer naar huis gegaan. Op zaterdag hebben we thuis lekker genoten van het zonnetje. Maar toen begon het eerste spektakel. We zaten lekker voor ons huis op de veranda te genieten van de warmte toen er opeens een dronken man aan kwam lopen. Uit schrikreactie deden wij snel het hek voor onze deur dicht, zodat hij niet snel naar binnen zou kunnen glippen. Oepsie! In de haast waren we vergeten dat we geen sleutel bij ons hadden, die lag nog binnen. En nu? Ik appte Lizelle het verhaal en zij kwam met het slimme idee om er een klein jongetje bij te halen. Ejay, een jongetje van de Primary School kon onder het hek door naar binnen. Gelukkig maar. Ik gaf hem wat aanwijzingen in het Afrikaans en hij opende ons hek; de reddende engel!
Avontuur nummero 2: op zaterdag avond was ik samen met Lotte en Dewi thuis. Op een gegeven moment werden we door Dewi erbij geroepen. Ze hoorde vreemde geluiden bij het raam. Ze dacht eerst dat het weer eens een koe, ezel of een paard zou zijn, maar nu dacht ze mensen te horen. Wij natuurlijk alle drie doodsbang. We hoorden constant gerommel en voetstappen rondom het huis. Op een gegeven moment hoorden we ook een stem en werd er op het raam geklopt. Nu waren we al helemaal super bang. We liepen als gekken door het huis met messen in onze handen. We controleren paranoïde of alle deuren en ramen op slot zaten en belde onze stagebegeleider op of hij zo snel mogelijk wilde komen. Lizelle kon niet komen, want die zat in Kaapstad om Roos en Renate op hun vlucht naar NL te zetten. Alex was er binnen een paar minuten. Hij zag alleen niemand.. Hij ging weer en vertelde ons dat hij de politie zou vragen om rond ons huis te gaan patrouilleren. Even later kwam Mark (de man van Lizelle). Hij had een jongetje van 14 weg zien rennen, waarschijnlijk totaal onder invloed van drugs of alcohol. Pff heftige avond. Gelukkig hebben we hierna niks meer gehoord en konden we weer rustig slapen.

Haha wat een avonturen hier. Vandaag heb ik een heerlijke wandeling gemaakt door Genadendal. Genoten van het uitzicht en hebben we nog wat gespeeld met wat kinderen van de basisschool.
Vanaf vandaag ben ik op vakantie. Ik ga samen met Dewi, Lotte en Doraleine de Gardenroute rijden.
De Garden Route is een schilderachtig gebied langs de zuidkust van Zuid Afrika en loopt van Hermanus in de West-Kaap tot aan de havenstad Port Elizabeth in de Oost-Kaap. Wij zullen verschillende plaatsen gaan bezoeken en hebben er ontzettend zin in. We weten nog niet precies wanneer we weer terug zullen gaan, maar dit zien we vanzelf wel. Lekker op de bonnefooi, altijd leuk!
Na de Garden Route heb ik nog een paar daagjes Genadendal, daarna ga ik waarschijnlijk mijn laatste dagen alleen doorbrengen in Kaapstad. Een goede afsluiter dacht ik zo. En daarna is het alweer tijd om naar huis te gaan. 9 juli half 11 ’s ochtends sta ik alweer op Hollandse bodem.

Nou, ik hoop voor jullie dat het weer een beetje beter gaat worden.

Tot snel,
Dikke kus van mij