Hai-ieeeeh

Daar zijn we weer! Donderdagochtend 9 juli 2015 om ongeveer 11:15 ontving ik weer knuffeltjes van mijn lieve mama, vriendinnen (Maxime en Roos), zusje en papa. Heel gek om ze na zo’n lange tijd weer in mijn armen te sluiten. Lief ook dat ze er allemaal waren inclusief groot bord met ‘Maya ons het jou baie gemis!’. Mijn familie ging in onze auto en ik reed bij Roos in de auto terug naar huis. Ik was de hele rit ontzettend stil, ik moest zo erg wennen. Ik was ook heel emotioneel. Het is zo raar om te beseffen dat je niet zo snel meer terug zult gaan naar dit prachtige land. Om toch een beetje in Afrikaanse sferen te blijven heb ik even lekker de Afrikaanse swingende beats laten horen in de auto. Het was leuk om een vriendin te laten horen wat ik al die tijd geluisterd heb. Toen ik thuiskwam hingen er vlaggetjes voor het huis met ‘welkom thuis’. Lief. Na een lekker Nederlands broodje te hebben gegeten met uiteraard pindakaas+hagelslag (heb ik lang moeten missen), heb ik mijn souvenirtjes gegeven. Ze waren er erg blij mee. Zo heb ik in huis toch nog een beetje Afrika bij me. Deze eerste week thuis heb ik niet zoveel gedaan nog. Veel thuis gezeten om alles te laten bezinken. Wel ben ik eventjes in Doetinchem city al geweest en een dagje Deventer naar vriendin Roos. Gek om weer aan de andere kant van de auto aan het stuur te zitten en weer rechts te rijden. Gedurende deze eerste dagen in Nederland weer realiseer je pas hoe anders het leven in Zuid-Afrika is. In Nederland maken ze problemen om de kleinste dingen en is alles gehaast. Ik merk aan mezelf dat ik nu alles op een veel rustiger tempo doe.

- Mijn laatste dagen in Zuid-Afrika
Na mijn heerlijke en vooral hele gezellige Garden Route vakantie heb ik nog 3 daagjes genoten van de zon in Genadendal. Op zondag heb ik mijn laatste wandeling met Lizelle door Genadendal gemaakt en zondagavond heb ik afscheid genomen van de buren. Ik heb hen wat handdoeken, kleding en een dikke vette knuffel gegeven als gebaar voor alles wat ze voor ons betekend hebben. Zij waren er altijd wanneer ze iets verdachts rond het huis zagen lopen of als we weer eens onze was vergeten binnen te halen waren of de ramen vergeten waren dicht te doen . Echt hele lieve mensen. Ook het buurmeisje (heb ik ook lesgegeven op L.R. Schmidt) blijft in m’n hart, wat een schatje. In de laatste weken heb ik vaak met haar een babbeltje gemaakt en lekker met haar met een bal gespeeld voor het huis. Je zag echt dat ze dit geweldig vond.
Op maandagochtend was het tijd om gedag te zeggen tegen dit schattige lieve dorp. Wow, wat voelde dit gek. De hele buurt kwam ons uitzwaaien leek het wel. We liepen het huis uit en ik hoorde gelijk: ‘Mayaaaaaaa..’ en toen kwamen de buurmeisjes weer aangerend om nog even een laatste knuffel te geven… emotioneel momentje. Daar gingen we dan. Dewi en Lotte moesten Lizelle nu al gedag zeggen, omdat ze haar niet meer gaan zien voor ze weer naar huis vertrekken. Ik brak alleen al toen ik hen afscheid zag nemen. Dit ging nog moeilijk worden bij mijn afscheid. Arme Lizelle, zij maakt dit elke keer maar weer mee na een half jaar heel intensief contact te hebben gehad met studenten. Ze zei ook dat dit echt verschrikkelijk was aan haar werk. Na het afscheid reden we het dorp uit. Pfoe.. dit viel me zwaar. De tranen rolden over mijn wangen. Vreemd om na 5 maanden hier te hebben gewoond weg te gaan en voor een hele lange tijd of misschien wel nooit meer terug te komen. Die dag vertrokken we voor mijn laatste 3 daagjes in Zuid-Afrika naar Kaapstad. Ik heb gedurende de rit voor de laatste keer genoten van het mooie landschap tussen Genadendal en Kaapstad in. Die dag heb ik lekker doorgebracht in het winkelcentrum in Waterfront samen met Lotte. We hebben ook nog gemeet met een Nederlands meisje die Lotte kende. Heerlijk met het gezicht in het zonnetje op een terrasje. ’s Avonds zijn we lekker uiteten geweest met z’n 4tjes. Met Doraleine, Lotte, Dewi en ik. Dit was onze laatste avond met z’n allen. Het was erg gezellig. De volgende ochtend vertrokken Dewi en Lotte vroeg met de bus naar Namibië waar ze voor 2 weken optimaal zouden gaan genieten. Doortje en ik hebben ze uitgezwaaid. Gek ook om na al die maanden, waarin we erg close zijn geworden, van hen afscheid te nemen. Daarna zijn wij lekker ‘Greenmarket Square’ aan de Longmarket Street opgelopen, een grote markt met allerlei souvenirtjes. Hier hebben wij ons een dag vermaakt, zijn daarna nog Doortjes haar gaan laten knippen bij een Afrikaanse Barbershop en ‘s avonds uiteten gegaan bij The Africa Café. Dit was ons zo bevallen de vorige keer dat ik dit heel graag in mijn laatste dagen nog een keer wilde beleven. En het was wederom geslaagd. Heerlijk genoten van het eten, de leuke ober, de Afrikaanse muziek en de live entertainment. Die avond zijn Doortje en ik nog een cocktailtje wezen drinken met een van de obers van het restaurant en zijn we daarna voor de verandering een keertje lopend teruggegaan naar het hostel. Een heerlijke avondwandeling; aangenaam temperatuurtje en zo kon ik nog even genieten van mijn laatste avond in Cape Town. De dag erna zijn we nog op pad geweest voor de laatste souvenirtjes en hebben we heerlijk gezeten aan het Waterfront. Koppie in de zon en nadenkend over mijn geweldige tijd in Z-A, maar ook aan mijn terugkomst in Nederland. Doraleine en ik hebben als afsluiting een heerlijke pizza met avocado gegeten in Greenpoint. Daarna was het zo ver; op naar het vliegveld. Oh oh.. mijn koffer was 3 kilo te zwaar. Haha hops koffer open en sneaky al mijn boeken overladen naar mijn tweede handbagage tas. Op het vliegveld heb ik m'n laatste drankje met Lizelle en de rest die op het vliegveld mee was gekomen, gedronken. Heel dubbel allemaal. Rond 9 uur was het toch echt tijd om afscheid te nemen...De laatste knuffels en kussen werden gegeven en toen was het zover. Ik wilde helemaal niet weglopen...
Na een nachtvlucht van 11,5 uur was ik weer veilig op Nederlandse bodem.

Gek. Een week geleden zat ik een paar uur geleden nog heerlijk op een bankje te staren naar (een zeehond die lekker in) het water (zwom) in Waterfront in Kaapstad...Ik ben weer terug aan de andere kant van de wereld. Ik had niet gedacht dat dit me zoveel zou doen. Dit is wel eventjes andere koek hoor.. pff. Zal nog wel eventjes duren voordat ik weer volledig gewend ben aan die drukte en stressende mensen. Wanneer mijn stage in Nederland weer begint zal dit flink wennen worden. Het tempo moet weer flink worden opgevoerd. Deze vakantie dus nog maar even genieten van het relaxte tempootje. Morgen eerst lekker een dagje in mijn favoriete stad; Amsterdam, zaterdag de verjaardag van vriendinnetje Nienke en dan volgende week een paar daagjes aan het Noord-Hollandse strand genieten in Bakkum en omstreken met het gezin. Daarna zien we wel weer verder. Ek moenie worrie nie, alles sal regkom.

Ik kan niet wachten tot ik ooit genoeg geld weer heb om mijn familie of vriendinnen het prachtige Zuid-Afrika te laten zien en te laten ervaren. Ik moet en zal een keer weer terug dat is één ding wat zeker is. Ek sal die land nie vergeet nie.

Dik soen,
Maya