Waar ik op de vraag van gisterenavond, of ik meewilde naar de GROOThandel op de vroege ochtend, volmondig ja zei, zat ik dus 's ochtends vroeg -wat ècht op de vroege ochtend bleek te zijn- in de auto met Ronald op weg naar Umeå.

Ja, ik verwonder me nog steeds over waar ik eigenlijk terecht ben gekomen. Want eigenlijk heb je in Fredrika vrij weinig te doen. Naast een hotel, een of ander Buddha beeld, een meer, dé B&B, een kerkje, een bejaardentehuis, een school met 12 leerlingen en een mini supermarkt is er nu niet echt veel te beleven of te bezoeken in Fredrika.

Inmiddels (een maandje later) is dat beeld wel wat bijgesteld en kun je op de mooiste plekjes wandelen, varen & grillen, maar het feit blijft dat je voor een fatsoenlijke supermarkt toch meer dan een uur in de auto zit. Maar eigenlijk is dat hier in Zweden eigenlijk helemaal niet zo'n straf, gezien het mooie uitzicht, de mooie natuur en er bovendien ook niet zoveel van die aso's als in Nederland over de weg crossen.

Naast dat ik gisterenavond al Brett en Rowie ontmoette, maakte ik nu ook kennis met Riley, de jongste van het stel. Oppassen zou ook een van de dingen gaan worden waar ik mijn dagen mee zou vullen. 's Middags mocht ik helpen in het restaurant, met het serveren in m'n beste Zweeds, waarvan ik nog geen woord spreek en waarin ik nog niet eens fatsoenlijk "alsjeblieft" kan zeggen. En dus vallen we maar weer terug op mijn fan-tas-ti-sche Engels.

Gelukkig namen ze zelf de bestellingen op in het Zweeds, anders zou er geloof ik al helemaal nog minder dan niks van terecht komen. ;)