De afgelopen twee dagen hebben we eigenlijk niet zo heel veel uitgevoerd. Gisteren deed ik nog een poging om te kajakken, terwijl Birgit op de fiets een mooie route ging fietsen. Het kajakken was niet veel meer dat rondjes drijven op het water, maar desalniettemin weer gelachen.

En vandaag probeer ik een inhaalslag te maken met blogs schrijven. Sinds dat de stroom gisterenavond uit is gevallen, -vooral leuk als je onder de douche staat en alles ineens donker is-, hebben we ook geen WiFi meer. Dus we zitten weer sneaky achter het restaurant van Ole om WiFi te tappen.

Ons eten kunnen we niet altijd even goed plaatsen in de categorie "lekker" of "vies". Daarom hebben we maar woorden toegevoegd aan ons vocabulaire. "Doenbaar/eetbaar" of "ondoenbaar".
Wellicht komt het doordat we koken zonder peper en zout enzo. Tot nu toe is alles eetbaar, behalve de "tortellini" van vorig week, wat meer op taaie schoenzolen leek.

Vandaag viel er iets in de categorie vies oftewel smerig, maar ook in de categorie lekker. Ik kreeg een vis (forel) mee, de dag ervoor gevangen door Nederlanders die hier verblijven, om te slachten en op te eten.

Olivier had 'm voor me opengesneden, maar de vis was nog te bevroren om 'm helemaal schoon te maken. Dus ik kreeg de eer om dat zelf thuis wel even te doen... Vraag me niet hóe, maar het is gelukt. Kop eraf, schubben eraf, ingewanden eruit sjorren en het bloed eruit duwen. (Categorie: smerig)

Nadat de vis helemaal was gesloopt, heb ik 'm in ons sexy gouden hartjes bakblik klaargemaakt in de oven. Peper en zout ontbreken in ons kook-assortiment, maar marinade voor vlees en een sjalotje blijkt prima te passen bij vis! (Categorie: lekker!)

Ik denk dat ik maar sterrenchef word!