"Eef, je zou bloggen. Bloggen om te laten weten dat je soort van nog zou leven. Maar nu zien we al ruim een maand geen blogs meer van je. Uhh, leef je nog..?" Dus bij deze: "Jaaaa! Ik leef. Ik leef, in plaats van alleen maar te bestaan."

Zaterdag 17 September, de dag waarop ik vandaag om precies te zijn zo'n 48 blogs in te halen heb... Oops.. Echt, waar de tijd gebleven is, geen idee. De zin om te bloggen was afgelopen weken ver te zoeken, maar dat betekent zeker niet dat ik het minder naar mijn zin heb gehad. Ik heb weer mooie dingen mogen doen en ook minder mooie dingen, bijvoorbeeld strijken enzo. -Tenzij je dat mooi vindt.-

Nog geen halve blog verder en m'n hum is al weer ver te zoeken. Aan de blog-support van vele mensen van afgelopen weken zal het in ieder geval niet liggen. Ook hier in Zweden moedigen ze me aan om weer wat lulpraat te bloggen, waarschijnlijk willen ze wel lezen wat ik over hen en over Fredrika te vertellen heb. Nou, het is hier dus echt zo vre-se-lijk, dat ik besloten heb om hier nog maar wat langer te blijven hangen. ;)

Maar op deze mooie vrije dag vandaag, zal ik jullie eens flink bijpraten over alles wat er de afgelopen 48 dagen heeft afgespeeld. Ik hang namelijk nog steeds ergens in Zweden, langer dan de planning was, en ik ben inmiddels begonnen met een poging om enkele woordjes Zweeds te leren. Ik mocht een stukje Noorderlicht zien, keek naar elanden, ging naar de Zweedse bios, bezocht de Zweedse dierentuin en het Björnlandets Nationalpark. Ik maakte wc's schoon waar de schijt zat waar je het niet wilde zien, maar ondanks dat, geniet ik er wel van.

Ik plug mijn oortjes is, ga 48 dagen terug in de tijd en zonder mij af van alles om mij heen en typ zo hard als ik kan om weer wat blogs te fiksen.

Adieu