Op de vroege ochtend dumpte ik nog snel een tas vol met spullen (en stiekem dus ook een deel van die mooie Noorse stenenverzameling) die Erik en Fem mee konden nemen terug naar Nederland. Ideaal, scheelt mij weer een hoop gezeul.

Marion & Kees zouden nog een dagje blijven. Terwijl ik de bedden op zou maken, zouden zij wat cultuur snuiven in Dalen. In de middag zijn we naar de Ravnejuv oftewel de Ravenkloof geweest. Hier tartten we de zwaartekracht, want wanneer je een papiertje (geld of vloeitje) van de kloof naar beneden gooide, dan vloog het met dezelfde vaart weer omhoog.

We vervolgden onze tocht naar Rjukan, waar we met de Krossobanen (kabelbaan) meegingen. Rjukan ligt wel even van Dalen af, maar ik moest het er maar van nemen nu ik een auto tot 'mijn' beschikking had.

Eenmaal bovenaan gekomen met de kabelbaan, was het uitzicht een beetje teleurstellend. Het was namelijk, koud, regenachtig en dusdanig bewolkt, dat je niet veel verder kon kijken dan 20 bomen verder. Dus aten we bovenaan maar ijsjes, omdat het tenslotte nog niet koud en bewolkt genoeg was. Een ervaring rijker, een illusie armer.

Eenmaal terug in Dalen zouden Kees en ik wel even onze vis vangen voor het hoofdgerecht, terwijl Marion pannenkoeken zou bakken. Een uur later hadden we twee inimienie visjes, waarbij de blinker haast nog groter was dan de vis zelf en verbrande pannenkoeken. Maar hee, brood met koude Unox rookworst is ook prima te 'nassen' met het sfeervolle getik van de regen op het tentdoek.

's Avonds deden we nog een elandsafari'tje. Ondanks de regen hebben deze avond weer een eland gespot. En hóe: van superdichtbij hebben we 'm kunnen bewonderen. De kers op de taart van deze dag

Maar ook aan deze dag kwam weer een eind en werd er weer gedag gezegd. De volgende dag zijn ze vertrokken naar het vervolg van hun reis, op weg naar de Atlantische weg.

Fijne reis chicka's!