Vanmorgen zijn we naar de Elephant Sanctuary in Hazyview geweest. De Elephant Sanctuary is een opvangplaats voor olifanten die om een of andere reden wees zijn geworden. In Hazyview zitten 2 mannetjes olifanten: Kasper en Kitzo. Elders in Zuid-Afrika zijn nog 2 opvangcentra van dezelfde organisatie en daar zitten elk nog 5 olifanten.

Kasper is wees geworden, nadat hij samen met 2 broers door een familie in Namibie als huisdier werd gehouden. Toen de olifanten groter werden konden die mensen ze natuurlijk niet meer goed houden en al helemaal niet genoeg eten geven, dus toen gingen de dieren de sinaasappelplantage van de buurman regelmatig bezoeken. Dit was natuurlijk funest voor die plantages, dus uiteindelijk beveiligde de buurman zijn plantage met grote hekken met elektriciteit, waar de olifanten zich niets van aantrokken. Uiteindelijk is er één broer van Kasper doodgeschoten en één ge-electrocuteerd en is Kasper gered en naar het sanctuary gebracht.

Kitzo komt van een familie uit Kruger National Park, waar zijn moeder overleed toen hij nog een kalf was. Hij werd echter niet goed opgevangen door de rest van de olifantenkudde en is toen uiteindelijk ook op verzoek van Kruger opgevangen in het sanctuary.

Deze olifanten zijn nog steeds ‘wild’, maar zijn inmiddels ook gewend om met mensen om te gaan en je mag ze bij je bezoek aanraken en een eindje met ze wandelen. Eerst kregen we wat uitleg over de geschiedenis van de olifanten het sanctuary en toen gingen we naar een beschutte plek waar we op de olifanten mochten wachten. We zaten op een bankje en opeens kwamen er links van ons twee enorme beesten van een berg naar beneden gelopen. Dat was echt ontzettend indrukwekkend, want dan besef je hoe gróót die jongens zijn. Gijs begon zelfs een beetje te huilen en wilde op slag de beesten niet meer aaien. Toen ze eenmaal op hun plekje stonden, was het meteen minder spannend en draaide hij bij.

Casper en Teun gingen als eerste naar Kasper toe. Je mocht zijn huid voelen, zijn staart bekijken. Hij liet op commando de onderkant van zijn poot zien, hij deed op commando zijn slurf op zijn hoofd en zijn mond open zodat je naar zijn tong en tanden kon kijken en je kon zijn oren aanraken. Ook mocht Teun hem wat te eten geven in zijn slurf. Erg spannend, want het blijft een enorm beest. Aan het einde kon je als je wilde een ‘kusje’ van hem krijgen. Casper wilde wel een kusje van Kasper, dus de olifant legde zijn slurf op zijn hoofd en de olifant gaf hem een kusje. Was erg grappig om te zien.

Toen mochten Elise en ik. Elise vond het in het begin heel spannend, dus toen hield ze mijn hand de hele tijd vast, maar uiteindelijk vond ze het super leuk. Ze wilde geen kusje, maar ik wilde dat wel. Bij mij legde Kasper zijn slurf niet op mijn hoofd, maar in mijn nek! Dat was echt een raar (en nat!) gevoel. Ik was helemaal vies daarna, want hij had net lekker veel zand gegooid met zijn slurf ;-). Gijs twijfelde eerst nog, maar nadat hij had gezien dat Teun en Elise het zo leuk vonden is hij toch ook maar samen met Casper gegaan.

Na het aanraken gingen we naar een wat meer open terrein en daar mocht je met twee mensen tegelijk met de olifant lopen. Je liep dan voor hem en dan hield je je hand naar achteren en de olifant pakte dan met zijn slurf jouw hand vast. Dit was ook wel leuk om te doen, maar minder indrukwekkend als het aanraken, want nu zag je de olifant zelf helemaal niet natuurlijk. Ik vond het wel raar om die natte slurf en tegelijkertijd zijn ademhaling te voelen. Na het wandelen mocht je de olifanten belonen, door ze eten te geven. Ze kregen pompoen, sinaasappel, citroen, appel, etc. Je kon dan gewoon naar ze toe lopen en dan kon je het eten in hun slurf stoppen.

Het was erg bijzonder om te doen, al is het natuurlijk uiteindelijk wel gewoon iets commercieels. Je kunt merken dan ze de olifanten een aantal trucs hebben geleerd. Zo zeiden ze bijvoorbeeld ‘Kasper kiss’ en dan gaf de olifant een kus. Of ‘Kasper trunk’ en dan deed hij zijn slurf op zijn hoofd en kon je in zijn mond kijken. De olifant kregen dan ook snoepjes als beloning. Maar ondanks dat is het indrukwekkend omdat het zulke grote dieren zijn en in principe toch nog wild. Je mocht bijvoorbeeld geen onverwachte bewegingen of geluiden maken, want dan kunnen ze schrikken. Ook mocht je niet zomaar stoppen als je voor ze liep met het wandelen, omdat het beest dan misschien doorloopt en over je heen zou lopen (en dat wil je niet…). De organisatie vertelde dat het uiteindelijke doel is om de dieren weer terug de natuur in te sturen. Ze weten uit ervaring dat dat goed gaat als je ze als familie loslaat. In totaal hebben ze 12 olifanten, dus die kunnen ze als familie loslaten. Ze moeten dan wel eerst twee jaar ergens verblijven zonder interactie met mensen, zodat ze weer wat wilder worden. Van te voren vroegen we ons af of het misschien een circusattractie was, maar dat was het zeker niet. Het was harstikke bijzonder.

De rest van de dag hebben we gerelaxed. Lekker lunchen, lekker zwemmen en lezen en ’s avonds lekker gegeten bij de lodge.