Dinsdag was de eerste dag dat we zelf konden bepalen wat we gingen doen. Ik koos er voor om met twee meisjes naar het strand te gaan in Manly. Maar zodra we in de bus zaten baalde ik eigenlijk een beetje dat ik niet met de rest mee was gegaan, Sydney in. Maar gelukkig was er nog iemand van onze groep die nog even naar Manly moest om langs de bank te gaan en daarna pas naar Sydney te gaan. Dus ik heb met haar de Ferry gepakt naar het centrum. We hebben veel van Sydney gezien, maar niet de plekken die we gepland hadden, aanzien we verdwaald waren. Uiteindelijk hebben we een parkje gevonden om even een broodje te eten en een boekje te lezen. 'S avonds zijn we met z'n allen naar het strand gegaan en hebben daar met een klein groepje bij elkaar 80's hits geluisterd en gekletst. De jongens kwamen met het idee om met zijn allen twee campers te huren en dan The Great Ocean Road te gaan rijden. Dit leek me een tof idee, dus ik heb meteen gezegd dat ik mee ging. De volgende morgen heb ik het surfkamp nog kunnen annuleren en kon ik met een gerust hart een dagje met mama's nicht Christine doorbrengen. Ze haalde me om 11 uur op en stelde voor om naar Palm Beach te gaan. Dat is het noordelijkste puntje aan de kust van Syndey. Dit is de plek waar blijkbaar alle sterren wonen. Onderweg hebben we elkaar wat beter leren kennen en werd het al steeds gezelliger. We hebben daar een kleine Ferry gepakt en hebben een rondje gemaakt langs allemaal omliggende strandjes in dezelfde baai. Dit rondje duurde ongeveer een uurtje en het was onderhand dus al lunchtijd. Op het strandje waar we ook vertrokken waren hebben we fish and chips gegeten en zijn we weer in de auto getapt. In de auto kreeg ik een berichtje van een jongen uit de groep die zei dat het lastig ging worden om met z'n negenen Campers te vinden, en ja, ik was de negende persoon. Hij zei dat hij zijn best zou doen bij de groep om te regelen met de groep dat ik toch mee zou kunnen, maar ik had er al mijn twijfels bij. Ik besprak het met Christine en zei dat ik als het niet zou kunnen maar gewoon een baantje zou gaan zoeken. Ze kwam toen op het idee om in een winkelcentrum bij haar in de buurt even te gaan peilen of ze daar veel baantjes hadden. Uiteindelijk hebben we vooral naar leuke shirtjes gekeken en zijn we naar haar huis gegaan. Bij haar thuis leerde ik haar man kennen en die was me al meteen heel enthousiast allemaal dingen over Australië aan het vertellen. Ik voelde me meteen meer op mijn gemak. De broer van Christine's man kwam ook op bezoek en zei meteen: "Ooh, is that the Dutch girl?!". Dat gaf me al meteen het idee dat ik welkom was. Ik heb meteen twee van haar zoons ontmoet en mocht even een duik in hun zwembad nemen, aangezien het een hele warme dag was. Toen ik weg ging kreeg ik nog wat fruit mee, een dikke knuffel en zei Christine dat ik altijd langs mocht komen voor hoe lang ik maar wilde. Ik was echt super blij toen ik weer terug bij het hostel kwam. Ik had eindelijk een beetje het gevoel dat ik hier thuis ben en dat ik niet helemaal alleen ben. Dus ik ben zeker van plan om er nog vaker te komen. En ik weet nu altijd dat ik ergens terecht kan als er iets is.
Toen ik terug kwam merkte ik al meteen dat die camper trip het voor mij waarschijnlijk niet ging worden. Het meisje waarmee ik het meest een klik heb van de groep ging vandaag naar Adelaide en vroeg of ik mee ging. Ze gaat wel samen met een meisje waar het dan juist weer helemaal niet goed mee klikt, maar ik besloot toch om mee te gaan. We zijn vanmorgen uit het hostel vertrokken en ik zit nu in het vliegtuig naar Adelaide. Ik hoop dat ik wat meer met het aardige meisje kan optrekken en een manier kan vinden om The Great Ocean Road te doen. Anders hoop ik om in het hostel in Adelaide anderen kan ontmoeten. Als ik voorlopig niemand kan vinden kan ik nog op zoek gaan naar baantjes rond Adelaide. Het komt vast wel goed. En zo niet, dan kan ik altijd weer het vliegtuig terug pakken naar Sydney, om even bij Christine te blijven. Niet weten wat er morgen gaat gebeuren is het gave aan deze reis.