Over 7 uur zijn we in Bangkok.
We mogen nog twintig uur in het vliegtuig zitten. Dat zijn twintig uur hetzelfde doen als wat ik de afgelopen vier uur heb gedaan. Films kijken, proberen te slapen, muziek luisteren en hopelijk nog iets uit mijn boek lezen.
Na alle spanning van vanmiddag en het lastige afscheid van mama, Bram, Julien en Lisa vind ik zo'n lange en oncomfortabele vlucht niet ideaal.
Waarschijnlijk als we straks aankomen in Bangkok, of misschien dan Taipei of Sydney, zal ik weer verheugd zijn.
Nu zit iedereen gezellig geforceerd in het donker omdat het zogenaamd tijd is om te slapen. Bij alle stoelen zie je echter een beeldschermpje met een film aan staan.
Na een paar feel good liedjes van Mumford en Sons te hebben geluisterd ga ik me zo wagen aan mijn tweede film van de dag. Die stoelen mogen dan aardig martelend zijn, films hebben ze genoeg. Dat moet ik die chinezen wel nageven.

Over drie uur zijn we in Bangkok.
We zitten nog steeds in het donker, maar ik heb mezelf vermaakt met een filosofische film. Ik zit te twijfelen om te gaan slapen, maar dat zal waarschijnlijk een pijnlijke teleurstelling worden. Dus dan maar een nieuwe film zoeken om te kijken. Misschien maar Finding Nemo afkijken, waar ik van de week met Julien aan ben begonnen.
De spanning van vanmiddag wordt al minder, maar het verloren gevoel blijft nog even.
Waarschijnlijk zal dit zijn verdwenen als ik uit deze donkere doos in de lucht kan stappen en even een klein stukje van de wereld kan zien. Zoals Bangkok of Taipei. Helemaal niet verkeerd.
We vliegen nu over India heen. Het is jammer dat ik niks kan zien, maar het idee vind ik al gaaf. Ook valt me op dat we een grote bocht om Turkije heen hebben gevlogen. Een ommetje voor de veiligheid neem ik aan.
Ik en mijn nu al gezellige medereizigers zijn onszelf aan het voeden met vieze zakjes met Chinese nootjes en crackertjes. Die maaltijd van vanmiddag was wel aardig uitgebreid en opzich ook best lekker. Een beetje fabriekerig, maar wel een leuke combi. Rijst met zalm en spinazie, een mini-aardappelslaatje, een appelcakeje, broodje met boter en een oerhollandse stroopwafel. We krijgen zo ons 'ontbijt' als het goed is, aangezien het nu 's ochtends is in Bangkok.

Net even een korte stop gehad in Bangkok. Jammer dat we vanuit het vliegveld niets van de stad konden zien. Zojuist ook een maaltijd gehad waarvan ik bijna moest overgeven. Weer een Chinees fabrieksgerecht is wel weer een beetje te veel van het goede. Vooral als je het idee hebt dat het midden in de nacht is. Zo maar eens aan Avatar beginnen voor de laatste drie uurtjes naar Taipei.

Nou ik heb door de hele film heengeslapen. Toch weer even lekker drie uur bijgeslapen.
Aangekomen op mijn hotelkamer in Taiwan ben ik aan het wachten op mijn lieve Belgische reisgenootje die aan het douchen is. We zijn net vanaf het vliegveld naar dit hotel gereden genaamd Taoyuan Hotel. Taiwan is heel erg arm, dat is al meteen te zien. En waarschijnlijk zitten wij voor Taiwaneese begrippen in een super fancy hotel. De stad is wel heel gaaf. Niet omdat het nou perse mooi is, maar omdat het zo verschrikkelijk anders is dan je gewend bent. Het eerste stuk vanaf het vliegveld reden we over een grote snelweg, langs afgelegen huizen. Heel apart. Ze zijn allemaal rechthoekig. Het ene huis is een platte lange rechthoek, de ander een vierkant en de ander een rechtopstaande rechthoek. Allemaal even verwaarloosd en allemaal verschillend. Ze staan in een plat landschap met af een toe een paar tropische planten er omheen.
Nu zitten we in het centrum in een hotel. We zijn door een straatje gereden met allemaal felgekleurde uithangborden bij verwaarloosde en vieze winkeltjes en garages. De meeste mensen lopen hier ook met mondkapjes om niet al die vieze uitlaatgassen in te ademen.
Ik ga zo douchen en dan eens kijken of we nog even een rondje rond gaan lopen met zijn allen en daarna een duik nemen in het zwembad van het hotel.
Een ding is zeker, ik heb al veel meer het gevoel alsof ik aan het doen ben waarvoor ik hierheen ben gekomen, nieuwe dingen zien.