Weer een hele nacht in de bus en weer nauwelijks niet kunnen slapen. Dat kwam niet alleen omdat elke positie waarin je wilde slapen een pijnlijke ervaring was, maar ook omdat ik recht achter de buschauffeur zat, die de hele nacht met een van de passagiers heeft zitten praten. Toen we helemaal dood op aankwamen in Byron Bay, werd ik met twee Zweedse jongens, een van de jongens was de jongen die met de buschauffeur had zitten praten en een Frans meisje, opgehaald. Toen we aankwamen werden we rondgeleid door het hostel. Ik merkte al meteen dat het hier al een stuk tropischer is dan in Sydney. Het hostel is ruim opgebouwd en heeft een hele grote tuin met palmbomen, hangmatten en een zwembad. Als je door de poort helemaal achterin de tuin loopt, loop je meteen via een zandpaadje het strand op. Aangezien we nog niet meteen konden inchecken zijn we met het kleine groepje waarmee we aan waren gekomen meteen naar de zee gegaan. Het zee water was volgens de man die ons rond had geleid warmer dan het water in het zwembad, dus dit hebben we meteen getest. Het water was inderdaad warm en we hebben dus even onder een paar golven doorgedoken en hebben een poging gedaan om te body surfen. Daarna zijn we even het stadje ingegaan om wat te ontbijten. Blijkbaar waren de jongens net afgestudeerd als arts, wat ik niet helemaal geloofde, aangezien een van de twee niet heel slim overkwam. De ene was namelijk een rustige jongen uit India, maar de andere was een overdreven gespierde jongen die zichzelf helemaal geweldig vond. Na het ontbijten konden we inchecken, toen heb ik snel gedoucht en ben ik het stadje ingelopen. Het is eigenlijk maar een straat, helemaal vol met surfwinkeltjes, boekenwinkeltjes en alternatieve hippie winkeltjes. Ik moest me heel erg inhouden om niet alle winkeltjes leeg te kopen en ben verstandig geweest. Ik merk ook dat iedereen hier heel relaxed is en heel erg vriendelijk. Ze hebben vooral allemaal niet te veel haast. Ik ben toen naar de supermarkt en terug naar het hostel. Daarna ben ik naar het strand gegaan en heb ik nog even buiten bij het hostel in het gras gelegen. Die avond zijn we met de jongens en een hele grote groep van het hostel naar Cheeky Monkey geweest, een club in Byron Bay.
De volgende morgen moest ik weer vroeg op om te gaan surfen. Met een hele groep liepen we naar het strand met onze surfboards onder mijn arm. Daar ontmoette ik een Nederlandse jongen en een Nederlands meisje. Wat me steeds weer verrast, aangezien hier vrij weinig Nederlanders zijn, wel veel Duitsers en heel veel Zweden.
Deze surfles ging een stuk minder soepel dan de eerste. De wind was heel erg hard, de golven waren hoog en de stroming onder water zorgde er voor dat je meer naar opzij bewoog dan naar voren. Op het board komen en staan was het makkelijke gedeelte. Alleen voor je in het water was met je board, dat duurde een eeuwigheid en was heel erg zwaar. Ondanks dat het een zwaar lesje was zonder veel vooruitgang, deed het me toch goed om al zo actief te zijn geweest in de ochtend. Daarna ben ik het zwembad ingegaan en ben ik voor een paar uur in het zwembad gebleven. Toen ik net uit het zwembad liep kwam ik de Nederlandse jongen van de surfles weer tegen en ben ik met hem weer het stadje ingegaan. We hebben armbandjes en enkelbandjes gekocht, een broekje voor mij en hebben wat nacho's gehaald. Hij vertelde me toen dat hij de volgende dag naar Nimbin zou gaan, een klein hippie stadje midden in de heuvels en vroeg of ik mee ging. Dat leek me een goed idee en hadden de volgende dag om 11 uur 's ochtends afgesproken om de bus te pakken. Toen we terug kwamen bij het hostel regende het heel hard, dus zijn we gaan kaarten onder het afdakje. Het Franse meisje zat naast me een mandala boek in te kleuren en ik kwam toen op het idee om zelf wat te tekenen en het in te kleuren met haar kleurtjes. Uiteindelijk zaten we dus allemaal heel relaxt onder het afdakje ons ding te doen.
'S avonds ben ik met de twee Zweedse jongens en het Franse meisje wat gaan eten. Een hamburger en een ijsje na. Toen we terug kwamen bij het hostel was er live muziek, een jongen met een gitaar die allemaal mooie liedjes speelde en daarna een show met een vrouw die met vuur danste.
Vanmorgen ben ik naar Nimbin gegaan met de Nederlandse jongen. Het was een uur met de bus door het heuvelachtige landschap. Toen we in Nimbin aankwamen was het eerst wat een local aan ons vroeg: "You want a cookie?" Blijkbaar staat Nimbin bekend om zijn brownies met wiet er in. Dit werd ook duidelijk toen we verder door het dorpje liepen, overal stonden borden met teksten over wiet en ze verkochten overal boekjes over hoe je de cookies zelf kon maken. We kwamen toen langs een henna kraampje en heeft een heel aardig Koreaans meisje een hele mooie henna tekening op mijn hand gezet. Terwijl ze dit deed was de Nederlandse jongen met een man aan het praten was die de wacht hield of er politie aan kwam. Blijkbaar waren ze ergens wiet aan het verkopen. Er was heel veel politie in het plaatsje en toch zijn we wel drie keer gevraagd of we cookies wilden kopen.
Nu ben ik terug in het hostel en ga ik zo weer even in het zwembad zwemmen. Het is namelijk een bloedhete dag.