We werden met de 4x4 bus opgehaald in Noosa en na een half uurtje rijden kwamen we de Bush in. Geen telefoon signaal meer en alleen maar bomen. Toen we dwars door de bomen naar ons afgelegen kampeer plekje reden kregen we al onze eerste inlichting over alle dieren die in de everglades leven. Blijkbaar zijn er geen krokodillen in de everglades, alleen slangen, spinnen, heel veel verschillende soorten vogels en een pad die ooit door iemand naar Australië is gebracht en nu alle andere dieren uitroeit. Ook leven er in de everglades dingo's en vossen. Ons hele kamp was omsingeld door een gaashek om de meeste dieren buiten te houden. De tenten hadden als extra beveiliging een muggennet als deur. Dit gaf ons een beter gevoel over kamperen in de wildernis. Toen we al onze spullen in de tenten hadden gelegd pakten we de kano's. Onze groep bestond uit mensen uit Ierland, Schotland, Engeland en de verenigde staten en een paar verdwaalde Zwitsers en Spanjaarden en ik als enige Nederlander. Ik zat in de kano met een meisje uit Zwitserland en we hebben 6 kilometer moeten kanoën tot we bij het volgende punt waren. De bomen die over het water hingen maakte het een mooi plaatje. Aangekomen bij het volgende punt, gingen we lunchen en mochten we aan onze wandeling van 6 kilometer beginnen. Het was midden op de dag en bloed heet. Iedereen wandelde in zwemkleding met daar onder schoenen en de mensen die geen petje hadden hadden hun shirt om hun hoofd geknoopt. De wandeling voelde net als een bezoekje aan de sauna. Gelukkig maakte de gids alles beter met zijn super interessante verhalen over de planten die er groeien. Er zijn planten die tegen vuur kunnen, super sterk zijn en per jaar maar 1 millimeter groeien. Ze hebben allemaal vette sprieten. Sommige van die planten die we zagen leken helemaal niet bijzonder, maar waren dus al 800 jaar oud, aan de sprieten te zien. Ook zijn er dus bomen die zaden hebben in een heel dik omhulsel en die omhulsels beschermen de zaden tijdens een bosbrand en springen alleen daarna pas over. Deze bomen hebben dus bosbranden nodig om voort te bestaan. Zo liepen we hoger en hoger de heuvel op. Net toen we dachten dat we echt niet meer verder konden, kwamen we aan bij de top. Een grote zandvlakt, bovenop een heuvel vol met bomen. Blijkbaar is het zand wat van de zee landinwaarts is geblazen. Het zand waait steeds verder en begraaft steeds meer bomen over de jaren heen. Op dit zand groeien dan langzaam weer bomen en zo ontstaan de heuvels daar. Het uitzicht was geweldig en het zand super heet. We zijn dus rennend over de zandvlakte gegaan om nog mooier uitzicht te zien. Tussendoor kregen we nog een interessant verhaal over de krekels. Toen we uitgekeken waren mochten we weer 6 km terug lopen en 6 km terug kanoën. Toen we terug kwamen bij het kamp was het al donker om half 7. We gingen wraps eten en toen we eenmaal zaten kwam de gids ineens met een pad aan. Hij vertelde ons dat deze padden gifvoorraden achter hun ogen hebben zitten. Zodra er een grote druk op deze padden word uitgeoefend komt het gif vrij en gaat het dier dat de pad probeert te eten dood. Deze dieren zijn alleen dus niet oorspronkelijke dieren uit Australië en bedreigen nu dus alle zeldzame diersoorten in het wild. We gingen allemaal al om half 9 naar bed, aangezien we allemaal helemaal moe waren van de lange dag. Een nachtje in een tent leek me helemaal prima, tot ik om 1 uur 's nachts wakker werd en alle geluiden vanuit het bos hoorde... De volgende morgen hebben we nog een korte kano tocht gemaakt en gingen we weer terug naar Noosa. Die dag ging ik weer terug naar mijn oude hostel.
Daar leerde ik twee jongens van mijn kamer kennen, een Ier en een Zwitser. Het grappige was dat die Zwitser onze Nederlandse Arriva treinen ontwikkeld en een tijd in Zutphen heeft gewerkt. Ik heb met hun in het restaurant van het hostel wat gegeten en gedronken.