En dan was het die volgende middag dan zo ver! Na lang wachten na uitgecheckt te hebben mocht ik op de zeiljacht over de Whitsunday Islands. Ik merkte al meteen dat we met een hele gezellige groep aan boord zaten. Allemaal leeftijdsgenoten en een paar hele gezellige mensen. We zijn toen het water opgegaan en zijn we naar een mooi stukje gezeild. Daar hebben we de boot aangelegd en gingen we voor het eerst snorkelen. We moesten allemaal een soort wetsuits aan tegen de kwallen en pijlstaartroggen. Ik had gedacht dat het snorkelen best zwaar zou zijn, maar het was eigenlijk heel ontspannend. Je bleef gewoon drijven. Het koraal was echt super mooi. Het had alle verschillende vormen die je maar kon voorstellen en het koraal was wit, paars, roze, blauw, geel. Het was mooier dan wat je zelf ooit bedacht zou kunnen hebben. Sommige waren stekelachtig, andere waren allemaal bolletjes, of een schijf met allemaal putjes er in. Sommigen lekken net een beetje op roze gras, anderen waren net blauwe takken. We hebben een uur in het water gezeten en het voelde als tien minuten. Het is heel rustgevend om met je hoofd een half uur onder water de zijn en alleen maar te kijken naar hele mooie vormen. Er waren op deze plek niet heel veel vissen, maar de vissen die ik zag waren allemaal geel, blauw of allebei de kleuren door elkaar. 'S avonds heb ik de hele avond met een Nederlands meisje gepraat, gegeten en wijn gedronken. Toen we naar bed gingen was het toch wel even wennen. Het waren allemaal bedden in een hele kleine ruimte. De bedden waren van plastic matrassen en er lag een kussen op. Ik lag in het achterste gedeelte van de boot, met 7 anderen. De wc's waren een wc en douche tegelijk. Je kon namelijk de kraan uit de wasbak halen en boven je hoofd houden om je af te spoelen. Echt douchen mocht niet, want dat zou te veel water kosten. Dus iedereen kreeg 1 minuut om te douchen. Na tot mijn verbazing eigenlijk prima geslapen te hebben werden we om 6 uur wakker gemaakt door de motoren van de jacht. We waren al weer onderweg naar Whitehaven Beach. Na een fruit ontbijtje en de bikini weer aangetrokken te hebben, kwamen we al aan op het andere eiland, met de originele naam Whitesunday Island. Hier zijn we eerst naar een uitzicht punt gewandeld op het 5 na mooiste strand ter wereld. Het water was heel ondiep en het zand was net zo wit als op Fraser Island, bestaande uit pure silica. Na een paar uur op het strand te hebben gelegen en in het water tussen de roggen hebben gelopen begon het ineens heel hard te regenen en gingen we weer terug naar de boot. We zijn toen weer een stukje verder gevaren en toen mochten we weer snorkelen! Deze plek heette the Fish Pot, omdat er zo veel vissen waren. En dat was inderdaad zo. Overal om je heen zwommen vissen. Groot en klein. De ene waren zwart wit gestreept, de andere waren geel met grijze stippen en er was een vis die alle kleuren van de regenboog had, zoals in De mooiste vis in de zee, alleen dan met iets meer groen en roze. Er waren ook blauwe vissen met een gele streep, zwarte vissen met een gele staart. Maar nu komt het aller belangrijkste. In de anemonen waren zowaar 4 clownvissen! Een was maar twee centimeter groot, eentje was nog iets groter en twee volwassenen. Ik ben denk ik wel een kwartier bij de Nemo's blijven zwemmen. Soms hield ik mijn adem in zodat ik met mijn gezicht heel dicht bij ze kon komen. Soms kwam de grote Nemo dan naar mij toe zwemmen. Geweldig. Eindelijk heb ik Nemo gevonden! Na het snorkelen hebben we weer lekker op de boot in de zon gelegen en gekletst. 'S avonds zijn we op een strandje gestopt. Daar hebben we gezellig zitten met wijn en nacho's, kijkend naar de zon die onder ging. Terug op de boot gingen we barbecuen.Toen we op een gegeven moment naar boven keken zagen we echt de helderste sterrenhemel die ik ooit had gezien. Het was zo helder en er waren zo veel sterren! Ik heb toen met een jongen gepraat uit Engeland en het meisje uit Nederland. Op een gegeven moment waren wij de enige die nog op het dek zaten. Toen hoorden we ineens een hele harde plons in het water voor ons. Ik schrok me dood! We zagen allemaal zilvere bewegingen in het water aan een kant van de boot. De plonzen waren soms heel hard en dan zag je een vis heel snel langs het oppervlak van het water zwemmen. Ik moet zeggen dat ik hoe vaak ik ook al een plons had gehoord, steeds weer opnieuw schrok. We dachten eerst dat het haaien waren, maar de vissen waren maximaal maar een meter lang. De plonzen die ze maakten waren alleen wel heel erg hard en onverwachts. Op een gegeven moment zaten alleen het Nederlandse meisje en ik nog buiten. En toen rond 1 uur 's nachts waren er ineens plonzen om de hele boot heen en besloten we maar om naar bed te gaan. De volgende morgen heb ik de kapitein meteen gevraagd welke vissen het waren. Blijkbaar heet zo'n vis een Giant Travelly Fish. Ze eten de inkvissen die op het licht van de boot afkomen. Geen haai dus. Die morgen gingen we om half 7 al snorkelen. Er waren mensen die een schildpad onder hun hadden zien zwemmen, maar daar was ik er helaas niet een van. Na nog een tijdje in het zonnetje aan boord te hebben gelegen waren we al weer terug in Airlie Beach.
Daar had ik natuurlijk geen hostel meer, aangezien ik die avond met de nachtbus naar Cairns zou. Gelukkig hebben ze bij mijn vorige hostel openbare douches voor de kampeerders en zijn we daar met een paar gaan douchen. Daarna zijn we toen met ons groepje gaan lunchen. Ik heb daar een van de lekkerste broodjes ooit gehad en we waren met een hele leuke groep. Dus ik was helemaal tevreden. Ik heb toen nog een beetje bij het zwembad gezeten en ik heb nog een tijdje met het Nederlandse meisje gezeten. 'S avonds hadden we met zijn allen afgesproken bij de bar bij het hostel. Daar hebben we met de hele groep gegeten en wat gedronken. En toen moest ik helaas samen met een Amerikaans meisje uit onze groep de bus in. Ik vond het wel heel erg jammer om doei te moeten zeggen tegen deze leuke mensen. Na een horror nacht zonder slaap kwam ik aan in Cairns. Daar ben ik nu. Ik heb de hele ochtend geslapen en net even boodschappen gedaan voor de komende week.
Morgen heb ik mijn eerste duikles op het Great Barrier Reef. Daarna ga ik naar Cape Tribulation voor een paar nachtjes in het midden van een regenwoud slapen. Ik heb besloten om over precies een week terug naar huis te vliegen. Ik vind Australië heel mooi, maar het is niet heel erg spannend. Alles is hier super gestructureerd en perfect georganiseerd. Er is hier weinig cultuur of architectuur. Ik merk dat ik 2 maanden genoeg vind om een aantal van de mooiste stukjes van Australië te zien en dat ik liever mijn tijd doorbreng in het koude kikkerlandje en de volgende keer liever reis naar een land die meer verschild van de westerse cultuur die ik al ken.
Ik ben Nederland meer gaan waarderen sinds ik hier ben. We hebben dan misschien geen tropische regenwouden en geen spierwitte stranden, maar in Nederland hebben we wel hele mooie steden en daar heb ik mijn vrienden en familie.