Het plan was dus om na Gayndah terug naar de bewoonde wereld te gaan en naar het zuiden af te zakken. Dit plan hebben we meteen in actie gezet en we hebben koers gezet naar Lake Wyaralong, een gratis kampeerplek waar we in elk geval een week mochten staan. Deze gratis plekken zijn zeldzaam hier, want de meeste mag je maar 1 tot 2 dagen staan. We hebben zelf op eentje gestaan waar je maar maximaal 24 uur mocht staan per 4 weken. Dit was in de buurt van Gayndag, niet dat we daar nog ooit terug zullen komen vrees ik.

Dus terug naar Lake Wyaralong. Dit was ook weer een gratis plek die ik via de Wikicamps app heb gevonden. En wow wat betaalt die 5 euro die ik voor die app heb betaald, zich weer terug zeg. Dit was weer een hele hele mooie plek aan een stuwmeer in een beschermd natuurgebied. Overal om je heen zie je de bergen, het water in het meer is superhelder en de visjes die je dode huidcellen opeten, zijn er ook weer. Verder is het er hartstikke verzorgd met schone bbq's, schone wc's en een grasveldje voor onze tent. Ja een douche zat er niet bij, maar hier kom ik later op terug. Namelijk via onze buurman, want dit is ook weer een figuur apart.

Onze buurman is namelijk Meneer Bruce en Bruce doet aan Koreaans zwaardvechten. Verder ziet hij eruit als 45 terwijl die al dik 60 jaar is. Bruce is ook helemaal "zen". Echt als je met die man praat wordt je zelf gewoon al zen, zo rustgevend praat die. Maar Bruce heeft ook een heel triest verhaal, want hij is zijn vrouw en kinderen verloren in een auto-ongeluk. Hierop heeft die na een aantal jaar besloten om te gaan zwaardvechten en heeft hij door de hele levenswijze zichzelf terug gevonden. Nu leeft die als een nomad in zijn campervan door heel Australië. En wilde die ons ook zijn "zen" levenswijze overbrengen.

Die nacht is het lekker droog gebleven en hebben we lekker geslapen, want morgen zou de hel weer opnieuw losbarsten. Want die dag erna zijn we even boodschappen gaan doen en toen we terug kwamen bij de dam, kwamen de vriendelijke parkrangers ons vermelden dat er binnen nu en een paar uurtjes een giga storm zou losbarsten. Nou en die zagen we ook uit de verte aankomen zeg. Holy shit. Je zag de storm gewoon bouwen en losgaan verderop in de bergen en als je weet dat jij het volgende slachtoffer bent, is dit best spannend en cool. Tenminste dat dacht ik toen nog. We hadden net ons eten op toen de wind begon toe te nemen, de lucht donkerder werd en de eerste druppels begonnen te vallen. Uit het niets en in een paar minuten was de storm daar. Nou de auto schudde op en neer van de donder en de regen viel met bakken uit de lucht. Maar goed dit hebben we ook weer overleefd en het advies dat we van Bruce kregen was dan ook: "Relax it's just the nature". Great, fijn die nature, maar onze stoelen, tafel, tent, luchtbed en slaapzak zijn wel doorweekt nu. Maar goed flink wat potjes pesten in de auto gespeeld om de avond door te komen en morgen staat Gold Coast op de planning. Eerst Annika op de trein zetten want die gaat nog 3 dagen naar Brisbane en Desiree en ik gaan weer kind spelen in de pretparken.

Na Annika op het station gedropt te hebben, zijn Desiree en ik doorgereden naar Paradise Point in de Gold Coast. Gold Coast is een beetje moeilijk uit te leggen, maar het komt op het volgende neer: in dit deel van de oostkust zijn hele mooie stranden die mega toeristisch zijn. Toen de mensen dus hier achter kwamen, veranderde de vissersdorpjes naar toeristische steden. Op den duur groeiden deze steden zo uit hun voegen dat de grenzen ertussen niet echt meer zichtbaar waren. Hierop werd besloten om alle dorpjes samen te voegen tot een hele grote stad/gebied met de naam Gold Coast. Die nacht verbleven wij dus in het deel dat Paradise Point heet. Lekker onze eerste illegale nacht. Met zijn tweetjes in de campervan gewoon pal naast de weg. Dat kan ook van onze bucketlist af!

Die ochtend zijn we lekker op tijd opgestaan want het was tijd, de hoogste tijd voor DREAMWORLD!! Voor de mensen die niet weten wat dit is, dit is het grootste pretpark van Australië, met de big 9 thrill rides. En ja we hebben ze alle 9 gedaan en overwonnen. Dreamworld is zeg maar de Efteling voor mensen met ballen. Ongeveer.
Toen wij die ochtend daar aan kwamen rijden, zagen we vanuit de verte al de vrije val toren ver boven de bomen uitsteken. Op dit moment hadden we nog geen flauw idee ervan hoe hoog dat dit ding is. We dachten gewoon dezelfde hoogte als die in Walibi Nederland. Stelt niets voor doen wel wel even, leuk om bij wakker te worden. Die attractie wilden wij dus als eerste gaan doen. Met de nadruk op wilden wij. Want je raad het al, we stonden daar vrolijk in de rij toen ons verteld werd dat de attractie nu nog niet open zou gaan. Er waren namelijk "technical difficulties". Great, dat wil je horen bij een vrije val toren. Goed toen plan B de Tower of Terror. Oftewel met een rotvaart van 120 km/h naar achteren gelanceerd worden, 75 meter hoog in een hoek van 90 graden en dan terug omlaag. AWESOME! Ook best lekker om bij wakker te worden. De rest van de dag bestond ook nog uit dit soort attracties zoals de Buzzsaw. Een achtbaan waar je 90 graden omhoog wordt getakeld, dan een tijdje ondersteboven hangt om vervolgens een looping te maken. FUN met alleen maar een band om je middel. Nee geen standaard harnasding zoals bij de Python ofzo. Dat was ook nog een grap, want een achtbaan zoals de Python was er ook. Maar toen wij erin zaten, zagen wij de creatieve kant van de Australiërs. De gordels van de achtbaan waren namelijk met tiewraps vast en de gaten in het karretje waren gedicht met ducktape. Dus na 1 rondje hierin hielden we deze ook maar voor gezien. Van een afstandje zagen we toen dat de grote, boze vrije val toren oftewel de " Giant Drop" alweer aan het gaan was. YES op naar de dood. Tenminste dat ging er in ons hoofd om. Maar je kon niet in Dreamworld zijn geweest en deze niet gedaan hebben. Eenmaal in de rij bij de Giant Drop dat dit geen pussy vrije val is. Ter informatie de vrije val toren in Walibi Nederland heeft een hoogte van 57,5 meter. Pussy dus. Die in Dreamworld is op 5 meter na de hoogste van de wereld met een hoogte van 120 meter. Het dubbele van die in Walibi. Om maar even een beeld te schetsen. Ik kan dan ook zeggen dat mijn hart tekeer ging als een malle toen we eenmaal in mochten stappen. Slippers uit en je overgeven aan de attractie. Heel fijn eenmaal boven laten ze je een goede 30 seconden lekker genieten van het uitzicht. Geloof mij het klinkt heel kort, eenmaal boven voelen die 30 seconden heel, heel, heel lang. En dan zoef in een rotvaart van 135 km per uur naar beneden en dan komt het beste, de adrenaline kick. WOW tijd voor nog een rondje! Na nog wat rondjes in achtbanen, laser tag gespeeld te hebben, was het tijd om een nieuwe slaapplek op te zoeken. Het liefst in de buurt van Dreamworld aangezien we een 3 dagen toegangspas hadden. Deze pas was namelijk goedkoper dan een dagkaartje Dreamworld en nu konden we ook naar White Water World en Skypoint Observation Deck in Surfers Paradise.

Zo gezegd zo gedaan en de volgende morgen stonden we weer fris en fruitig bij Dreamworld. Om wakker te worden nog een keertje the Giant Drop, Tower of Terror en Buzzsaw gedaan en toen brak de zon ook goed door dus was het tijd voor White Water World! Eindelijk mijn eerste waterpretpark ever. Een park zoals dit stond al zo lang op mijn verlanglijstje en nu eindelijk in Australië kan ik dit ervan afstrepen. Oohjaah die morgen heb ik in Dreamworld ook mijn angst voor ronddraaiende attracties overwonnen, dus een bank, hamer of ander soort attractie, Pien gaat er wel in!
Terug naar White Water World. Superleuk, allerlei variaties op een waterglijbaan gedaan.. Eentje met een 4 persoons zwemband, eentje met een dubbele zwemband, bootje, matje, enkele zwemband en een gewone standaard glijbaan waar de vloer onder je voeten vandaan valt. Oftewel bij deze glijbaan, heel toepasselijk "The Wedgie" genaamd, wordt je in een buis gestopt, armen en benen moet je gekruist houden. Leuk lekker claustrofobisch. Vervolgens wordt er afgeteld en dan valt de vloer onder je voeten vandaan en BAM daar ga je. Vijftien blauwe plekken later kom je vervolgens beneden uit en wil je nog een keertje gaan. Na ons hier de rest van de dag vermaakt te hebben, vonden we tegen het einde van de dag dat het na 2 dagen wel weer eens tijd was voor een douche. Gelukkig wisten wij ons te herinneren dat er in Dreamworld, bij een van de toiletten ook een douche zat. Dus ja Pien heeft zich gedoucht in een pretpark. Dat kunnen volgens mij niet veel mensen zeggen.

Die avond hebben we Annika weer opgehaald, zijn we terug gereden naar Lake Wyaralong om de volgende ochtend weer vroeg te vertrekken naar Surfers Paradise. Ja dit plaatsje heeft echt de naam surfers paradise. Hier hebben Desiree en ik nog genoten van het uitzicht in de Skypoint Observation Deck en hierna hebben we koers gezet naar een campingplek bij het strand. Let goed op het woordje strand. Want hier zal ik in de volgende blog meer over vertellen!

De rest volgt nog een keer, want ik loop nu nog maar 2 weken achter met mijn blog en als ik zo in mijn dagboekje teruglees kan ik nog 3 volle blogs schrijven. Op het moment ben ik hier een beetje te lui voor. :)
Dus de volgende blog is een korte samenvatting!