Whale Sharks

Na een korte nacht (ik kon niet slapen) ging de wekker om 5:15. Zwemkleding aan (badpak + broekje en shirt, want anders is het aanstootgevend).
Eerst even ontbijten. Op een soort van terras boven het strand met een prachtige zonsopgang. Wat is het hier toch ongelofelijk mooi!!!
Vervolgens gaan we een paar meter verderop het strand op. Eerst moeten we onze naam schrijven in het boek voor de buitenlanders. Wij betalen meer geld dan de locals; twee keer zo veel. Dan krijgen we een instructie. We moeten vier meter bij de dieren vandaan blijven, we mogen niet naar ze toe zwemmen, geen zonnebrand of

crème op hebben (daar kunnen ze ziek van worden), niet voeren en geen koraal plukken. Dan krijgen we een reddingsvest aan en een snorkel op en mogen we de boot op. Nou ja, de kano met zijspan. We varen 200 meter uit de kust en daar mogen we de boot uit. Niks vier meter. Ze zwemmen rakelings langs je heen. We hebben het foto pakket genomen, wat betekent dat er een camera mee is en dat we na afloop de foto’s op cd krijgen. Dat betekent ook dat we dan onder water geduwd worden voor een foto. Of dat we aan de bamboe zijspannen van de boot onder water moeten hangen voor foto’s. Heel vaak.
We mogen een half uur zwemmen met deze prachtige dieren. Het is ongelofelijk hoe gaaf dat is. Ik wordt geschampt door de staart van een van de walvishaaien. Hard en glad. Het is zo ongelofelijk gaaf om deze dieren zo vlak langs je te zien gaan. Onder je door te zien zwemmen. Om te zien hoe kleinere vissen mee liften bij ze. Om de

andere prachtige vissen hier te zien. Wat een ervaring. Wat zijn we toch een bofkonten dat we dit kunnen meemaken. Het weerbericht was zo slecht. En met onweer hadden we echt het water niet op kunnen gaan. Maar het is zonnig en warm. De zee is kalm. En we mogen dit gewoon meemaken.
Na het zwemmen gaan we nog even het zwembad in wat bij het hotel hoort. Het zwembad heeft uitzicht op de zee. Als je erin ligt lijkt het net alsof je zo zou kunnen doorzwemmen de zee in (al moeten we wel een verklaring tekenen dat als ons iets overkomt dat het hotel niet aansprakelijk is). Daarna douchen, omkleden, kamer uit en ontbijten. Voor 23 euro bestellen we voor 9 personen ontbijt. Ik heb toast met ei en worst. Grappig dat dit gewoon dezelfde kaart is. Ze maken alles ter plekke vers. Het duurt dan ook een behoorlijke tijd voor dat alles klaar is. Ondertussen werkt de WiFi beter dan gisteren dus kan ik alle tekst uploaden op mijn blog. Voor foto’s is de verbinding te slecht. Inmiddels stroomt het helemaal vol. Het is voor het eerst dat ik toeristen zie. Maar kennelijk is dit een van de hoogtepunten van Cebu. Bussen vol komen hier. En ik snap nu waarom Roda hier wilde overnachten en zo vroeg wilde zwemmen. Naast dat de zon nog niet zo sterk was, hadden we ook alle tijd. Nu

is het echt aansluiten in de rij.
Na het ontbijt nog even souvenir shoppen voordat we aan de 4 uur durende reis naar Cebu-City gaan beginnen. De afstand valt op zich wel mee, maar over een tweebaansweg, waar iedereen (incl. voetgangers, fietsers, brommers, trycycles, honden etc) moet rijden, door elkaar heen, geen verkeersregels in acht nemend, duurt het behoorlijk lang. Ook in de stad zelf gaat het heel bijzonder. Op een 4 baansweg (2 heen, 2 terug) gaat ineens een vrachtwagen straatje keren. Het is een auto van de regering dus je mag, zo staat op de truck te lezen, hem niet vertragen. Met andere woorden: iedereen aan de kant.
We lunchen bij het grootste winkelcentrum van de Filipijnen (met onder andere een ijsbaan binnen) bij de Burgerking. Ook in parkeergarage gaat op zijn Filipijns. Er is een ingang afgesloten, maar als je de omleiding volgt, kom je hier weer uit. Om naar buiten te gaan, moet je via de ingang, langs pionnen naar buiten.
Dan gaan we naar het hotel. Even uitrusten voor we verder gaan. Gelukkig is de WiFi hier redelijk en kan ik even FaceTimen met het thuisfront.
Het hotel is vlakbij het winkelcentrum waar Roda vroeger gewerkt heeft. Natuurlijk gaan we hier even kijken, ook al bestaat haar winkel

niet meer. En we gaan shoppen voor souvenirs. We laten een groepsfoto afdrukken en inlijsten als cadeau voor de ouders van Roda. Zij blijken voor ons een sleutelhanger van Cebu te hebben gekocht. Bij het Japanse restaurant waar we gaan eten wisselen we cadeautjes uit. De sfeer is gezellig en ontspannen. Het "met onze ouders zijn" haalt het kind in ons naar boven. Willem en ik lopen te klooien net zo lang tot we de slappe lach hebben. Dan staat er ineens een klein kindje met zijn neus tegen het raam naar ons te kijken. Als ik hem aankijk schrikt hij en rent hij weg. Vervolgens krijg ik een boze blik van zijn broer.
Dit winkelcentrum is niet te vergelijken met Nederlandse. Het is sowieso enorm groot. De winkels zijn soort van per soort gegroepeerd. Er staat per winkel minimaal drie man personeel en er staan enorm veel beveiligers. Als we anti-jeukspul willen kopen (tegen muggenbeten) wordt ik eerst door 6 vrouwen gedag gezegd. Op de terugweg zeggen ze allemaal dankjewel (In een winkel vergelijkbaar in formaat met de Kruidvat in Noordwijkerhout). Ik heb dan nog geen contact gehad met de vier mensen achter de balie, de beveiligers en de mensen achter de kassa.
Als we teruglopen zie ik een advertentie hangen bij een winkel. Gevraagd: vrouw, single, jonger dan 20, middelbare schooldiploma

en mooi. Hoe bedoel je cultuurverschillen. Dat merkten we trouwens ook al in de fotowinkel. Het fotolijstje dat we wilden was 175p. We wilden de zwarte, de achterste, dus die pakte de winkelmedewerkster. Daar stond echter 160p op. Dat haalde ze er snel vanaf. Toen we haar daarnaar vroegen ontkende ze in allerlei toonaarden, terwijl ze vuurrood kleurde. Roda legde later uit dat als ze ons de lagere prijs had laten betalen, ze zelf het verschil had moeten bijleggen. Het is immers haar fout dat er een foute prijs op staat.
We kopen nog wat water dat we in de koelkast van ons hotel leggen. Er staat gewoon een hele koelkast met vriezer. Na het heerlijk douchen onder een warme regendouche en zitten op een wc die je door kunt trekken, gaan we slapen. Het is niet erg als je luxe niet hebt, maar het is toch heerlijk om gewoon je wc door te kunnen trekken.