Rust en behulpzame mensen.

Omdat ons hotel in feite niet meer dan een paar kamers op een verdieping van een reusachtig gebouw is, is er geen ontbijtzaal of iets dergelijks. Dus we moeten ergens anders ontbijten. Het ontbijt op de eerste dag was geen succes. Starbucks op dag 2 was al beter. Maar gister waren we langs een hotel met een ontbijtbuffet gelopen. Dus vandaag gingen we daar beginnen. Voor nog geen 10 euro per persoon lekker een ontbijtbuffet. Heerlijk (veel te veel) gegeten ter voorbereiding op onze dag. Vandaag staan het Po Linklooster en de grote Boeddha op het programma. Daarvoor moeten we eerst met de metro naar Tung Chun. Bij de laatste overstap is er heel veel Chinees nieuws en ook in het Engels wordt er iets verteld, maar onverstaanbaar. We besluiten gewoon in te stappen en te zien hoe het gaat. Bij de overstap voor de metro maar Disneyland stapt bijna iedereen uit. Na navragen blijkt dat de trein niet verder gaat en dat we met bussen moeten. Als we uitchecken wordt er geen geld gerekend voor de reis. Vervolgens kijk ik om me heen om te kijken

waar we heen moeten. Ik word meteen de weg gewezen door een behulpzame Chinese man. Dit overkomt me nog twee keer (kennelijk kijk ik heel hulpeloos).
De dubbeldekker is zo laag dat ik er niet in kan staan, maar gelukkig zijn er zitplaatsen vrij. Aangekomen in Tung Chun besluiten we om de kabelbaan om hoog te nemen. Voor een beetje extra geld kan je in een cabine met een glazen bodem. Zo gaaf!! We zitten met hele gezellige Engelsen die ons van alles kunnen vertellen over het vliegveld dat we vanaf hier verschrikkelijk goed kunnen zien. Vanaf het moment dat we de bocht om gaan, komen het klooster en de grote Boeddha in beeld. We vallen eigenlijk allemaal stil. Hij straalt zo’n rust uit. Als we boven komen is er natuurlijk een foto van ons

gemaakt die we zo leuk vinden dat we die natuurlijk kopen. Vervolgens gaan we bij een van de vele restaurantjes wat lunchen. Daarna is het tijd om naar boven te gaan. Het eerste bijzondere is dat er overal stieren rondlopen. Je mag ze niet aaien, aanraken of voeren en ze gaan volledig hun eigen gang. Zo zien we een Stier een prullenbak slopen, omkeren en leegeten.
Over een pad met allemaal beelden (en stieren dus) loop je dan richting het klooster en al die tijd zie je Boeddha hoog boven je rust uitstralen. Het is heel indrukwekkend om te zien hoe zoveel mensen bij elkaar toch zo rustig kunnen zijn. De trap naar de grote Boeddha is heel hoog, dus we besluiten eerst naar het klooster te gaan. Ik heb bijna geen woorden om het te beschrijven. Je kunt gewoon merken dat het een heilige plek is. Het is prachtig versierd met een hoop kleur en goud. We hebben het geluk dat in de zaal met de 10.000 Boeddha’s de monniken aan het bidden zijn. Heel bijzonder om dat mee te maken.

Mama en ik besluiten om bij de souvenirshops op zoek te gaan naar een kleine Boeddha. Papa planten we op een bankje vanwege z’n zere voeten. Als we terugkomen met de Boeddhistische variant van een rozenkrans is hij in gesprek geraakt met een Nieuw-Zeelander en een Australiër met Nederlandse roots. Na een geanimeerd gesprek besluiten we om terug te gaan naar de kabelbaan. Hier staat natuurlijk een hele lange rij. Maar ineens vraagt iemand aan ons of we met z’n drieën zijn. Als we bevestigen worden we meteen uit de rij gehaald en mogen we naar de cabine.

Gelukkig doet de Metro het weer en kunnen we naar huis. Papa gaat even zijn voeten laten rusten. Wij gaan ondertussen winkelen en op zoek naar een restaurant voor vanavond. Als we bij een drogist staan voor hoestdrank komt er ineens een bekende binnenlopen: de jongen uit het vliegtuig en de trein die op doorreis is naar Australië.

Wat een toeval. Hij loopt een stukje met ons mee. Al sinds we hier zijn worden we lastig gevallen door verkopers die ons horloges, handtassen en maatpakken willen verkopen. Meerdere keren per dag. We vroegen ons al af of ze ons niet herkenden. Het antwoord kwam nu van een van de straatverkopers: “Hey, you have changed man!”.
Per ongeluk belanden we op de Ladies Market. Hier kopen we uiteindelijk sokken voor Jente (gewoon, omdat ze zo bij Jeanine passen) en een nieuw telefoonhoesje omdat de mijne kapot was. Als we langs een Sushi restaurant lopen weten we: hier moeten we zijn. We lopen snel (of zo snel als de drukt op Nathan Road ons toe laat) terug naar het hotel om papa op te halen en weer terug. Hier eten we heerlijke sushi (o.a. Yellow tail sashimi en iets met gebakken Paling), vergezeld van een zoete pruimenwijn. Na weer een supergezellige avond pakken we onze koffers in. Morgen moeten we vroeg op!